Pisząc pierwszy komentarz już chodziło mi po głowie zeby i tak wykupić kurs , teraz widzę po tym co napisałeś że zrobię to napewno
Bardzo mi miło!

i biorę się dalej do roboty ze sobą , nauczyłem się przez ten czas słuchać ludzi bardziej niż wcześniej , nie możemy uważać że wszystko wiemy
Nikt nie wie wszystkiego.
Nawet bardzo doświadczeni ludzie cały czas odkrywają coś nowego.

Tu jest wymagana szczerość, otwarta komunikacja, zaufanie. I bardzo pomaga doświadczenie.

ja szczerze moge przyznać że u mnie jest dobrze ale jeszcze bardzo dużo pracy przedemną ,
Przypominam – uzależnienie jest nieuleczalne.
Jest zaleczalne dobrym życiem jeden dzień na raz.

Pytanie czy to, że teraz jest dobrze wynika z rozwoju wewnętrznego czy sprzyjających warunków zewnętrznych?

wiem że nie bez przyczyny wszystkie okolicznosci mnie tutaj doprowadziły żebym usłyszał prawdę na swój temat i przyjął ją z pokorą ,
A ja dziękuję za pokorę, bo często jest tak, że człowiek niegotowy i niechętny, by usłyszeć prawdę reaguje nie wdzięcznością, a wściekłością.

więc dziękuję Ci za komentarz i myślę że w ciągu krótkiego czasu dołączę do Was bo wiem że chce żyć właśnie w taki sposób jaki opisujesz . Dziękuję 😍
Jestem do dyspozycji!

Witam .
Cześć Tomku!
Dzięki za komentarz!

Odniosę się sporawo do tego, bo moje “czułki” wyłapują alarmujące przekazy.

Chcialem podziękować Ci za treści które się tu znajdują , szczerze mówiąc nigdy nie miałem większego problemu z pornografia , raczej był to kiedyś hazard który bardzo mocno mnie wciągnął
To bardzo błędne pojmowanie.
Nikt nie ma problemu z pornografią. Właśnie o to chodzi.
Problemy pojawiają się, gdy przestajemy ją oglądać.

Tym się różni człowiek uzależniony od człowieka zdrowego.
U człowieka zdrowego problem się pojawia, gdy zaczyna oglądać on pornografię.
U uzależnionego problem pojawia się, gdy pornografię oglądać przestaje. A raczej gdy próbuje, bo zazwyczaj jest w stanie wytrzymać bez porno bardzo krótko.

Nikogo nie wciągnął nawet dosłowny hazard. To my tego chcemy. A pod tym stoją prawdziwe przyczyny. Oddawanie się hazardowi, tak jak pornografii to “tylko” objaw. Jak kaszel w przypadku grypy.

Nie wciągnął Cię “hazard”, tylko wybierałeś to, bo miałeś z tego nieuświadomione korzyści.
I nadal je masz. Dlatego twierdzisz, że coś, co robiłeś przez 11 lat nie było problemem.
A potem mówisz, że to “wychodzenie” to była “przeprawa”. Czyli wcale nie było to takie łatwe. I nadal praca nie została wykonana.

Sam mówisz – wybierałeś to, bo BARDZO MOCNO tego chciałeś. Ale jeszcze nie wiesz czego.
Uzależniony nie ma problemu z porno, bo dla niego porno to rozwiązanie, nie problem.
Problem być może zaczyna dostrzegać, gdy próbuje przestać i zająć się innymi problemami w swoim życiu.

Używasz słowa “hazard” – bo być może uważałeś, że oglądałeś ją dla np. “dreszczyku emocji”. Ale to nie jest prawda.
Szczególnie staje się to widoczne, gdy zaczynamy sobie uświadamiać przyczyny. A jasne – gdy uświadomimy sobie korzyści, na które liczyliśmy.

ale wyszłam z tego lecz minęło jakieś 11 lat zanim przestałem ,
Z niczego nie można wyjść.
Uzależnienie to choroba nieuleczalna, lecz zaleczalna.

W moim przypadku miałem okres, w którym dzięki sprzyjającym warunkom – układało się w relacji i w pracy, generalnie w życiu – nie uruchamiałem się ponad rok.
A potem ta iluzja runęła, że “jest dobrze”. I rozpędziło się to mocno.

podejrzewał ze była to raczej przeprawa niż lekkie wychodzenie z nałogu.
Podejrzewasz?

Ponadto – nie można “wyjść z nałogu”, bo nie ma nałogu.
Uzależnienie to my – to jakim człowiekiem jesteśmy. Nie możesz “wyjść z” tego jaki jesteś.
Możesz uświadomić sobie jak żyjesz, jakie decyzje podejmujesz i dlaczego takie i tu dopiero zacząć dokonywać korekt.
I być może jedną z najważniejszych będzie uświadomienie sobie własnej bezsilności.

Zauważ, że mówisz, że porno nie było problemem, a teraz mówisz, że “wychodzenie z tego” to była przeprawa.
Jakie są fakty?
I na jakiej podstawie twierdzisz, że “wyszedłeś z tego”? Bo nie oglądasz 2-3 miesiące?
Już w 1 Module WoP ostrzegam, że czas nie ma żadnego znaczenia.

Czas abstynencji ma być naturalnym rezultatem pracy wewnętrznej.
Tym samym znaczenie ma wykonana realna praca, a nie ten czas.

Mając te informacje pewnie było by dużo lepiej , wracając do pornografii oglądałem jej bardzo mało jakiś jeden filmik wieczorem lecz trwało to podejrzewam kilkanaście lat leczę po jakimś czasie przbywania tutaj u Ciebie na stronie i przeczytaniu różnych komentarzy i wpisów szczególnie o emocjach z dnia na dzień przestałem z pornografia ,
To nie jest możliwe, by “przestać z dnia na dzień”.
Choć oczywiście każdy, kto wyzdrowiał pewnego dnia obejrzał to ostatni raz.
Co to oznacza “wyzdrowiał z nieuleczalnej choroby”?

A co innego rozwinęło się w tym czasie, gdy “rzuciłeś” porno?
Te same korzyści starasz się osiągnąć w inny sposób. Który też zawiedzie ale być może też będziesz potrzebował około 10 lat, by sobie to uświadomić i ileś lat, by to przyznać.
M.in. dlatego prowadzę ten serwis, by zaoszczędzić takich właśnie lekcji.

już mija chyba 2 albo 3 miesiac bez ,
To nie ma żadnego znaczenia. Pamiętaj.
Ja nie oglądałem ponad rok, a potem wszystko się ponownie koszmarnie rozpędziło.
2-3 miesiące to naprawdę króciutko. Czas nie gra roli. Ważne jest tylko to, jak żyjemy.
Cóż się zmieniło w tym czasie? Mierzysz się z emocjami, uwalniasz je. To dobrze. To jest ważne i tu super postęp.
Ale co to są emocje?

Większość gdy poczyta sobie odpowiednich informacji jest w pewnym podwyższonym stanie ekscytacji.
Czasem trwa on tydzień, czasem miesiąc, czasem kilka miesięcy.
A potem mija.
Potem znowu się pojawia i znowu mija. Dlatego nie ma znaczenia.

najlepsze z tego po różnych wpisach nauczyłem się czym są emocje i jak z nimi sobie radzić ,
Czym są emocje i jak sobie z nimi radzisz?
I z czego emocje wynikają?

nie wspominałem wcześniej że miałem kilka miesięcy temu coraz częstsze “ataki paniki ” i możliwe dzięki temu trafiłem na Ciebie poniewaz czułem że coś jest nie tak
Nie można czuć “że” cokolwiek.
Dlatego pytam – czym są emocje? Bo widzę, że tego jednak nie pojmujesz. I zapewne tylko pamiętasz jakieś twierdzenia, które napisałem, a jednak nadal wszystko opierasz o emocje.

To co widzimy to to, że swoje percepcje, analizy i decyzje opierasz o emocje.
11 lat nie “czułeś, że” coś jest nie tak. A teraz nagle przyszło jakieś nowe uczucie?
Tylko że uczucia to nie są informacje o świecie, ani rzeczywistości.
Tylko dlatego, że używamy takiego samego słowa – “czuć” w odniesieniu do zapachów i emocji, NIE oznacza, że to jest to samo.
Choćby dlatego, że źródło zapachu jest zewnętrzne. Np. zapach danego kwiatu każdy czuje taki sam.
A źródło emocji jest wewnętrzne. Wobec tej samej sytuacji dziesięć osób może czuć zupełnie co innego – od wstydu, winy, paniki czy gniewu po doświadczanie spokoju, akceptacji czy odwagi.
Zapach szarlotki informuje, że prawdopodobnie gdzieś na zewnątrz jest szarlotka.
Gniew czy lęk nie informują o niczym w świecie.

Emocja to konsekwencja naszej percepcji, nastawienia, naszych postaw wobec czegoś jak i już stłumiona energia, czyli coś, co zupełnie nie ma odniesienia do niczego w chwili obecnej.
Tym samym nie można czuć “że” cokolwiek, tylko odczuwamy konsekwencje tego jacy wybieramy BYĆ wobec czegoś w świecie.

Jak coś rzekomo poczujesz, to jest tak jak to poczułeś? No właśnie nie.
Dlatego przez tyle lat nie poczułeś “że” masz problem. Wielu nigdy nie zmieni percepcji, bo właśnie m.in. używają porno, by wszelkie niekomfortowe uczucia odcinać.

Przede wszystkim mylisz myśli z emocjami.
“Atak paniki” to myśl. Emocje nie mają zdolności atakowania, naprzykrzania się. Myśli też nie.
Tak jak wiatr nikogo nie atakuje.
To my gramy ofiarę emocji i myśli, bo mamy z tego masę korzyści.
Tak samo – lęk nie może sparaliżować. To my uznajemy, że lęk pochodzi z czegoś w świecie – czegoś nieuchronnego i potencjalnie nawet zabójczego i reagujemy jak zwierzę – liczymy, że tym paraliżem – bezruchem – chronimy się przed jakimś zewnętrznym drapieżnikiem.
A że się opieramy, to oczywiście lęk nie mija, tylko trwa, a nawet rośnie.
A że nie jesteśmy świadomi swojego wnętrza, ani tym bardziej postępowania, to nagłe ujawnienie się czy poczucie lęku od razu odbieramy z poziomu ofiary – że to lęk nas zaatakował.

i zacząłem szukać dlaczego tak jest ( szkoda ze nigdzie nie uczą nas już od małego co to są emocje i jak z nimi postępować )
Nie z emocjami jest problem.
Emocje to tylko jedna gałąź całego problemu uzależnienia.

Ważna, bo jednak emocje to energetyczna, nieuchronna forma konsekwencji naszych pozycji wobec świata.
I dla wielu bardzo, bardzo trudna. Dlatego może wydawać się wręcz najważniejsza w zdrowieniu.
I przez jakiś czas faktycznie może być kluczowa.

Jednak uzależnienie to nie są tylko emocje.
Uzależnienie to opieranie swojego życia o emocje. A gdy uświadomisz sobie czym są emocje, zobaczysz na czym tak naprawdę opierasz swoje życie.

To to jakim człowiekiem jesteśmy.
Emocje pochodzą właśnie z tego. Reprezentują to.
Np. można bać się lęku. Możemy się obwiniać, że obwiniliśmy siebie lub kogoś innego.
Możemy się zdenerwować na siebie, bo się znowu zdenerwowaliśmy.
Itd.

Emocje to konsekwencje. Ale w formie energii. Dlatego ich chcemy, bo nie znamy innego źródła zasilania, a jednocześnie się im opieramy, gramy ofiarę (ataki paniki), nie chcemy ich, tłumimy, itd.

samo czytanie tego co tu jest w komentarzach czy wpisach jezeli ktos chce jest wiedzą z którą nigdy dotąd nie miałem styczności a poznanie samego siebie jest droga do lepszego życia ,
Ok, tylko czy na pewno poznajesz samego siebie?
Czy to co poznajesz to Ty?
Emocje to Ty?

Dwa – czego nie poznajesz? Co w sobie potępiasz, co ukrywasz?
To są bardzo ważne pytania, które nie mogą być ignorowane, ani bagatelizowane.

piszę to wszystko i dziele się z Toba i Wami zeby podziękować za to czego się tu nauczyłem nawet nie wykupując kursu ,
Dziękuję, że się tym dzielisz!

Jednak i tu można zadać sobie pytanie – skoro tyle się nauczyłeś, to dlaczego nie chcesz kupić kursu?
11 lat uzależnienia i pomimo częstych ostrzeżeń, wolisz i tak oczarować się chwilową ekscytacją, że przez 2 miesiące jest Ci lepiej.

Dzielę się wieloma odkryciami na drodze zdrowienia. I nie tylko doświadczonymi przeze mnie ale też innych zdrowiejących, moich klientów, innych ludzi, z którymi rozmawiam.
Na tej drodze jest ogrom pułapek i błędów. Wynikających z niezrozumienia realiów samego uzależnienia, życia i procesu zdrowienia.
A to dlatego, bo czytaniem nie można ewoluować. Np. odkleić się od myśli, z których każda, bez wyjątku, kłamie.

Dlatego powtórzę – nie można z tej choroby “wyjść”. Nie można jej “rzucić”. Można za to ewoluować i praktykować to w swojej codzienności, jeden dzień na raz.
Jeśli np. żyjemy w zagiętej na sobie izolacji, to kontynuując takie życie nie możemy liczyć na jakąkolwiek poprawę. Niezależnie ile wiedzy skonsumujemy i jakie narzędzia sobie wypróbujemy.

Z tego powodu pytałem – co innego pojawiło się zamiast porno?

Szybko okaże się, że wiedza to za mało. Nawet najwłaściwsza.
Bo nie brak wiedzy jest przyczyną uzależnienia, a wiedza nie jest rozwiązaniem.
Tak jak ser nie jest rozwiązaniem kanapki. To element kanapki. Sam ser to nie kanapka.

Ser obok kromki chleba to też nie jest kanapka. Dopiero połączone razem dadzą nam coś, co można nazwać kanapką.

Jednak uzależnienie wymaga od nas dużo, dużo więcej, niż tylko wdrożenia ze 2-3 narzędzi.
To jest dla wielu tak trudna praca, że muszą wielokrotnie przekroczyć osiągnięte dno i upadać coraz niżej, by byli w stanie się na to zdecydować.
A po drodze ile jest ściemniania, nieszczerości, ukrywania, przekłamywania, niedopowiadania, itd…

medytuje poznaje siebie , odpuszczam emocje , doznaje oczyszczenia i spokoju którego życzę każdemu z osobna bo jest to piękne w jaki łatwy sposób ( oczywiscie dla tych którzy tego pragną i chcą odnaleźć spokój ) można tego doświadczyć i utrzymać
To wszystko to tylko pojedyncze aspekty całego procesu zdrowienia.

Alarmujące jest to, co powiedziałeś na samym początku – że to było 11 lat, że “wyjście z tego” to była przeprawa. I że to było jak hazard, który Cię wciągnął.

Rozwiązanie jest proste, a wręcz oczywiste ale często doświadczamy, że zastosowanie właśnie najprostszego rozwiązania okazuje się bardzo trudne.
Bo jest w nas pewien mechanizm, który uczył się przeżycia przez miliony lat. I on nie chce rozwiązania.
On uważa, że jest rozwiązaniem.

I bez mrugnięcia okiem wykorzysta właśnie takie uniesienia chwilowymi pozytywnościami, by potem próbować przytłoczyć nas winą, żalem, wstydem, gniewem, rozpaczą po “utracie” tego.

Poznanie jak działa ego nie oznacza, że przestanie tak działać. Nadal będzie.
Tak jak człowiek uzależniony pozostaje uzależniony do końca życia. Tego nie można uzdrowić.
Można ewoluować w świadomości.

Pamiętaj – pokój też minie. Bo jesteśmy ludźmi. Ego bardzo chętnie “zapomni” o tym fakcie.
Niezliczoną ilość razy czytałem potem rozpaczania “Dlaczego to straciłem!? Przecież wszystko robiłem dobrze!”
Bo jesteśmy człowiekiem uzależnionym.

Co oznacza, że “poznawanie siebie” może być strategią uzależnienia.
Często tak naprawdę oczarowujemy się naszymi obecnymi wyborami, które podejmujemy krótko ale omijamy przy tym całą prawdę – to jak żyliśmy i jacy byliśmy przez całe życie.
Bo nadal tacy jesteśmy.
Pamiętaj, że uzależniony doświadcza pokoju, BO wie, że obejrzy pornografię. Żyje w odwróconym spektrum.

Nie możesz poznać siebie jeśli jeszcze nie żyłeś w sposób integralny. Najpierw zaczynasz tak żyć, a to poznanie jest naturalnym efektem tych wyborów i ciągłego uczciwego obrachunku i ew. korekt tego, co jeszcze nieintegralne.
To wszystko musi wyjść, musi zostać ujawnione w obrachunku.
To jaki “jesteś” to decyzje. To utożsamienia.
Możesz to poznać – uświadomić sobie. Ale co dalej?

Obserwacja siebie to jedno. Np. obserwacja, że znowu jesteśmy przyklejeni do myśli. Co wtedy?
Albo obserwacja, że znowu się emocjonujemy – np. boimy. Co wtedy?
Ale poznać siebie nie możemy. Bo z każdym poddaniem to co uważaliśmy za siebie ulega zmianie.

Ponadto – to jacy jesteśmy może być nawet diametralnie inne wobec różnych okoliczności czy osób.
Dla jednych jesteśmy akceptujący, a dla innych nawet nikczemni.
A skoro tak, to czy jest tu coś, co możemy nazwać sobą?

Pozdrawiam wszystkich 😍
Również pozdrawiam!

Ale też ostrzegam – poczytanie sobie iluś artykułów i komentarzy to nie jest znalezienie rozwiązania.

Nie neguję tego, że może faktycznie jest jak mówisz i wszystko jest na dobrej drodze.
Ale doświadczenie mi pokazało, że zazwyczaj tak nie jest.
Wszyscy ciągle oczarowujemy się tym, co czujemy. A to co czujemy nie przekłada się na fakty. Praktycznie nigdy.

To może trwać ileś czasu, jest ekscytacja, radość – bo mierzysz się z tymi najwyższymi warstwami emocji, które są najmniejszym problemem.
No i jak zwykle – ekscytacja jest przyjemna, podnosi na duchu, itd. Ale jej cechą jest też to, że ona minie. Dla wielu niezmiennie jest to zaskakujące.

Uzależnienie szybko pokaże Ci swoją twarz, gdy minie ten “miesiąc miodowy”.

-Nastu lat uzależnienia nie załatwisz w taki sposób.

Raz, że emocje to nie tylko aspekt stłumiony i tłumiony.
To jedne z konsekwencji tego jakim człowiekiem jesteśmy, jak np. podchodzimy do siebie, innych, życia.
Uzależnienie to to jakim człowiekiem jesteśmy i jak żyjemy.
Jak żyjesz poza medytacją i odpuszczaniem emocji?
Wielu właśnie za żadne skarby nie chce spojrzeć na to odważnie, bez tłumienia, bez tego całego jazgotu, który to wszystko zniekształca – np. wyolbrzymia, umniejsza, projektuje, itd.
Chcą tylko robić coś ale nie chcą obserwować tego jak żyją, jakie mają życie – jakie ono jest NAPRAWDĘ. A to jest najczęściej bardzo nieprzyjemne uświadomienie. Ale niezbędne.
To jakim człowiekiem jesteśmy zazwyczaj ukazuje nam to, gdy wyjdziemy z domu (o ile wyjdziemy) do ludzi.

Ostrzegam, bo praktycznie każdy wpada w tą pułapkę – chwilowe uniesienie, ekscytacja, trochę radości – i wielkie podziękowania.
A potem BUM.
A że zanim do niego doszło była ta cała radość i wdzięczność, to jak tu przyznać, że jednak nastąpił bolesny upadek? Pojawi się wstyd, wina, lęk, żal i niechęć, by to wyznać.
Wielokrotnie czytałem maile od klientów, którzy właśnie chwilowo utrzymywali trzeźwość, byli tym zachwyceni, a potem przynajmniej półroczna cisza. I mail, do którego “zbierali się” od kilku nawet miesięcy – bo tyle było wstydu.
Gdyż za tą radością stała też duma – najtrudniejsza do dostrzeżenia u uzależnionych.
Bo uzależniony, jak ryba w akwarium – “pływa” w dumie.

Program WoP został skontruowany na zasadzie synergii. Pojedyncze narzędzia za wiele nie wskórają. Potrzebne jest połączenie ich w systemie.
A takie próby “sklecenia” sobie rozwiązania nic nie dadzą.
No i sam fakt, że ktoś nie chce iść systemem, tylko po swojemu jest jednym z sygnałów o dumie. To samo jest z 12 krokami, z terapiami, innymi systemami rozwoju duchowego.
Ego sobie z tego bimba.
Jednym ze środków, które ludzie wykorzystują, by wykroczyć z dumy do odwagi – czyli przekroczyć granicę nieintegralnoóści i wejść w integralność, jest np. trening US Marines.
Jest to solidna musztra.

Każdy program duchowy również. WoP też.
Gdy idzie bezboleśnie to też zawsze sygnał alarmowy, że coś bardzo nie gra.
Jeśli zwierz się nie buntuje, to nie ma postępów.

A potem mówimy sobie np. “skoro to nie zadziałało, to system na pewno też nie”. Ale właśnie nie zadziałało, bo brakuje systemu. A system uwzględnia korekty po rozczarowaniach i upadkach. Ostrzega o nich, opowiada o nich.
Tego nie można wiedzieć. Tego się i tak doświadczy. Często z niemałym zdziwieniem – że wiedzieliśmy o tym, pamiętaliśmy, a mimo to i tak weszliśmy w te pułapki.
Jeden klient napisał mi kiedyś, że w momencie popełniania błędu doskonale o nim pamiętał, pamiętał moje ostrzeżenia “ale i tak to zrobiłem, bo chciałem doświadczyć jak to jest”.
Nie widział, że to była racjonalizacja i usprawiedliwienie.
To było kłamstwo. Ale też niedostrzegalne.

Pamiętaj, że nic Cię nie ciągnęło do porno. To nie porno ciągnęło Cię do siebie.
To Ty go chciałeś i nadal chcesz. Tylko okoliczności są korzystne. A one się prędzej czy później zmienią.

Rozumiem, że nie musisz być beznadziejnym przypadkiem, ani być może uzależnienie nie rozwinęło się już bardzo mocno – np. spotykasz się ze znajomymi, masz przyjaciół, ludzi, wobec których pozwalasz sobie na szczerość, nie grasz ofiary całego świata i każdej sytuacji, itd.
Ale jednak mówisz o 11 latach korzystania z porno. Wiele w tym czasie mogło urosnąć z tego “grzyba”, dla którego nieświadomość i każda negatywność jest jak nawóz i wilgoć.

A jeśli nadal wszystko opierasz o emocje – “czuję, że” – to jak sądzisz, co się stanie, gdy ujawnią się emocje bardzo nieprzyjemne i w dużej ilości i/lub do tego jeszcze pojawi się jakiś większy problem w życiu?
Co wtedy “poczujesz, że”?
Czy naprawdę poznajesz siebie? Czy raczej myśli i uczucia?
A nimi nie jesteś.
Obserwacja siebie to nie jest poznawanie siebie. Właśnie “poznawanie siebie” to takie życie, którym jeszcze nie żyliśmy. Integralne, uczciwe, otwarte, nieegoistyczne.
Czyli rezygnujemy z tej CAŁEJ pożywki ego.

Skoro mówisz, że to porno, niczym hazard, Cię wciągnęło – czyli zupełnie oddałeś odpowiedzialność – to czy na pewno poznajesz siebie?
Nie wciąga nas porno, ani “hazard”, tylko KORZYŚCI jakie z tego mamy. To MY ich chcemy, a nie one nas.

Gorąca, pachnąca pizza nie ma nic wspólnego z Twoim głodem. Ona Cię do niczego nie namawia. Nie ciągnie. Ona nic Ci nie robi.
Podobnie ze słodyczami, porno czy alkoholem. To wszystko problem wewnętrzny.

Nikt sam, bez pomocy sobie nie poradzi.
Bo nie w braku wiedzy był problem. Brak właściwych informacji to tylko jeden element całego problemu.

Teoretyk w duchowości przegra, bo jesteś na poziomie, w którym nie dostrzegasz jeszcze swojego sklejenia się z myślami.
Fakty to jedno – np. rozwalone, zaniedbane życie. A to co w związku z tym czujemy ma znaczenie drugorzędne. Jeden się będzie użalał, drugi potępiał, trzeci to wyprze, itd.

A mentalizacja wykorzystuje każdą informację w sposób chroniący samą siebie.
Więc mądrości duchowych używać będzie np. do użalania się nad sobą – “tyle już wiem, tyle czasu na to poświęciłem, dlaczego nadal popełniam te same błędy?!”
Bo duchowy rozwój to poważna praca, której zwierzęcość nie chce za żadne skarby. Pozostawić egoizm i otworzyć się na innych? Straszne!
Opuścić “swoją głowę” – nasz ukochany entertainment i zainteresować się innymi bezwarunkowo? Żarty jakieś!
Mówić prawdę? Koszmar!
:)

To jest taki problem, że ludzie przekraczają kolejne granice jak nisko są w stanie upaść, by się w końcu opanować i poprosić o pomoc oraz realnie z niej skorzystać.
Bo jak nie chcemy, to nikt nam nie pomoże. To nie szkoła podstawowa, w której rodzice odrobią za nas nasze lekcje.
Na drodze duchowej tylko my możemy je odrobić. A jak nie odrobimy, to się powtórzą. Czasem się też powtórzą nawet, gdy je odrobiliśmy.

Do drogi duchowej nikogo nie można zmusić. Nie można nikogo ciągnąć, ani nieść.
To musi być decyzja radykalnej zmiany – ewolucji.
To nie jest decyzja na miesiąc, dwa czy rok. To decyzja na resztę życia.

Testem w takiej sytuacji jest – skoro tak super już nam wychodzi i chcemy dla siebie jak najlepiej, to pora iść do wspólnoty 12 kroków i oddać się temu całym sercem.

Jeśli wydarzy się to, przed czym przestrzegam, to wiesz gdzie mnie szukać.

Pamiętaj – ja pracuję z ludźmi od lat. Sam miałem ten problem. Dobrze go rozumiem. Tylko dlatego, że ktoś go ma od 10-20-30 lat czy dłużej, NIE oznacza, że go rozumie.
Wręcz przeciwnie. Nie rozumie go zupełnie.
I ciągle słyszę od uzależnionych, że byli na terapiach rok, dwa, nawet 5 lat. I pomogły tylko w jakimś stopniu ale uzależnienia nie rozwiązały. Bo to cząstkowe rozwiązania.

A skoro praca z opłacanymi, wykształconymi specjalistami nie rozwiązuje problemu, to chcesz powiedzieć, że wyzdrowiałeś, bo poczytałeś artykuły i komentarze?
Jak mówiłem – sam fakt, że ktoś twierdzi, że “wyszedł z tego” pokazuje, że totalnie nie rozumie problemu.
To choroba nieuleczalna.
Dr Hawkins pisał – “gdy dojdzie do programowania komórek w mózgu, nie można już tego zmienić, ani odwrócić”.

Moje doświadczenie to potwierdza. Każdego zdrowiejącego uzależnionego też. To nie jest coś, co można wykonać raz i zapomnieć.
To jest jak z prowadzeniem samochodu. Gdy przestaniesz go prowadzić, podporządkowywać się do przepisów i warunków drogowych, dojdzie do wypadku.
Oczywiście, że można puścić kierownicę i do wypadku nie dojdzie od razu. Ale czy ten okres “swobody” i płynąca z niego ekscytacja jest dowodem, że czynimy dobrze?

Jak mówię – jeśli te ostrzeżenia nie dotyczą Ciebie – wszystkiego dobrego!
Ale może dotyczyć będą kogoś innego, kto przeczyta ten komentarz.

Hej Arkariuszu!

Dzięki za komentarz!

Mam kilka pytań:
– Dlaczego uznałeś, że teraz jest ten czas? Dlaczego wcześniej tego czasu nie było?
– Jakie nawyki chcesz zmienić? Oraz na jakie? Co to jest nawyk oraz jak się je zmienia?

Bo wielu zachłystuje się wręcz etykietkami – np. nawyku. I mówią np. “muszę odkryć nawyki”. Ale nawyk to nasze działania – coś, co wybieramy sami, bo przynajmniej w pewnych okolicznościach uznajemy to za dobry wybór. I to nie raz czy dwa. Ale nawet setki i tysiące razy w trakcie całego życia.

Właśnie dlatego pytam – czy to jest kwestia “czasu”, że przynajmniej w teorii podjąłeś decyzję o zmianie/zmianach? Czy raczej wydarzyło się coś innego? Np. konsekwencje zabolały i na podstawie bólu postanowiłeś działać? Ale jeśli ból jest jedyną podstawą tej “motywacji” – jedynym jej paliwem, to wiesz co się stanie, gdy ten ból minie – a minie? Cała ta motywacja wyparuje.

Co więcej – “wrócisz do” tych nawyków, bo je w jakichś okolicznościach uznawałeś masę razy za dobry, słuszny, a może nawet niezbędny wybór. Możliwe, że jedną z takich okoliczności jest rozczarowanie albo “poczucie beznadziei” czy utrata wiary/nadziei – co może nastąpić, gdy motywacja zniknie.

Z tego też powodu pytam o to co zamierzasz zrobić – jakie nawyki zmienić i na jakie – bo jeśli obierzesz kierunek niepoprawny lub niemożliwy do zrealizowania, no to miniesz się ze zdrowiem.

Jaka jest rola zmiany nawyków w zdrowieniu z uzależnienia?

Witaj Elizo!

Porównania dokonałem sam, by pokazać jak wielkim niebezpieczeństwem jest oglądanie pornografii.
Same badania dotyczące zmian w mózgu oglądających pornografię znajdziesz np. pod tymi linkami:

https://www.yourbrainonporn.com/pl/relevant-research-and-articles-about-the-studies/
https://www.yourbrainonporn.com/pl/relevant-research-and-articles-about-the-studies/brain-studies-on-porn-users-sex-addicts/#brain
https://www.yourbrainonporn.com/pl/miscellaneous-resources/start-here-evolution-has-not-prepared-your-brain-for-todays-porn/

Artykuły odnośnie niszczenia mózgu przez narkotyki można znaleźć bez problemu, bo temat ten jest dużo bardziej znany i zbadany, niż wpływ pornografii.