Chciałbym jednak abyś dokładnie przedstawił mi na jakimś przykładzie jak to uwalnianie przebiega. Kiedy czujemy opór przed emocją, przed samym jej uwolnieniem itp itd. Jakie czynniki mogą przeszkadzać w prawidłowym uwalnianiu?

Uwalnianie to decyzja. Decyzję podejmujesz świadomie lub nie.

Jeżeli jakiś obszar Twojego życia cierpi, np. nie jest w nim tak dobrze jakbyś chciał, podświadomie opierasz się zmianie.
Podświadomie, czyli na poziomie świadomym możesz jedynie znajdować wymówki, które są sposobem ego, by odciągnąć świadomość (czyli brak nieświadomości) od faktycznego źródła problemu – emocji (czyli też oporu).

 Skoro jakiś obszar Twojego życia jest nie taki jakbyś chciał – nieświadomie trzymasz się emocji, które blokują zmianę.

Najczęściej jest to strach i poczucie winy (czyli uczucie niezasługiwania na zmianę na lepsze).

Na siłę żadnej emocji nie odczujesz, chyba, że zdenerwowanie, że nie dajesz rady przywołać emocji.

Najlepiej wyobrazić sobie podejmowanie działania w tym obszarze życia, zaplanowanie tego działania z konkretną datą. A nawet od razu.

Np. nie masz powodzenia wśród kobiet. No to już! Dzisiaj wieczorem idź do klubu! Ustal, że o 20:00 weźmiesz prysznic, o 20:30 coś zjesz i o 21:30 wyjdziesz.

Czy w tym momencie pojawiło się jakieś odczucie?

Im bliżej daty wyjścia, tym mocniej ujawnią się blokujące Cię emocje.

Twoim zadaniem jest przestać się z nimi zmagać. Zaakceptować je, pozwolić sobie odczuwać chociaż na 5 minut i je odpuścić.

Innymi słowy – przestać się trzymać emocji i domniemanych korzyści, które one zdają się Ci dawać. Np. strach przed podejściem do kobiety to może być emocja, którą bronisz się, by nie odczuć żalu związanego z brakiem akceptacji od kobiety (czego mogłeś doświadczyć jako dziecko). Myśli typu – “Boję się odrzucenia i ośmieszenia” to tylko racjonalizacje umysłu danej emocji, która blokuje działanie. Ale sam się trzymasz tej emocji.
Odczucie jej i puszczenie nie tylko pozwoli działać ale zmieni (często diametralnie) Twoje spojrzenie na dane zagadnienie.

Np. możesz odczuwać, że nie zasługujesz na piękną kobietę (wstyd). Odpuszczasz wstyd.
Wtedy pojawia się żal, że zmarnowałeś tyle życia bez kobiet. Odpuszczasz żal.
Pojawia się strach (a co jeżeli wszystko się powtórzy i kobieta mnie zrani?). Odpuszczasz strach.
Pojawia się gniew (kurwa! czemu musiałem się bać tak długo!). Odpuszczasz gniew.
Pojawia się pożądanie (chcę pięknych kobiet!). Odpuszczasz pożądanie. Dlaczego? Bo chcenie blokuje posiadanie w rzeczywistości. Aby mieć należy odpuścić chcenie.

Może pojawić się apatia (nie mogę tego zrobić!). Odpuszczasz ją. Apatia to często ostatnia deska ratunku ego przed odpuszczeniem niskich emocji i podjęciem właściwego działania. Ego podpowiada “Nie mogę” ale “nie mogę” oznacza “nie chcę”, czyli “wybieram, by nie robić”. Uświadomienie sobie tego oraz powodu dlaczego wybieramy, by nie działać pozwala nam odpuścić faktyczną emocję i wznieść się wyżej.
W końcu pojawia się odwaga (mogę mieć piękne kobiety). Wraz z nią ustalasz intencję działania.
Działasz i odpuszczasz wszystkie inne niskie emocje i opory.
W końcu pojawia się akceptacja (to łatwe! Mogę spokojnie poznawać piękne kobiety!). Odpuszczasz cały czas.
Ostatecznie pojawia się miłość, czyli stan bez niskich emocji, gdzie wszystko płynie samo. Nie ma zmagania i cierpienia.

Ale droga to odpuszczenie wszystkich emocji i korzyści z trzymania się tym emocji, które blokują stan miłości, czyli stan o ogromnej energii.

Może się to wydawać jak dużo roboty. Wcale nie. Dużo roboty to trzymanie się tych wszystkich emocji. To dlatego odczuwamy napięcie, zmęczenie, apatię.
Dla mnie zajebistym jest odczuwanie niskich emocji w sobie. Odpuszczam je i natychmiast jest mi lepiej.