Witam Cię serdecznie!

Otrzymałem ostatnio prośbę, bym odniósł się do pewnego filmu.

W czytaniu tego artykułu proszę o spokój. Rozumiem, że temat jest poważny. To temat wykraczający ponad codzienne ekstrema. I ja pierwszy raz odnoszę się do takiego tematu.

Poprzez ten artykuł nie mam zamiaru nikogo usprawiedliwiać.

Zajmujemy się przypadkiem ekstremalnym. A więc i mogą wyjść ekstremalnie graniczne emocje i przekonania. Proszę się trzymać na wodzy. Jakiekolwiek ujadanie w komentarzach nie zostanie zatwierdzone, więc proszę się nawet o nie nie kusić. To że coś czujemy NIE stanowi usprawiedliwienia wyboru negatywnych postaw.

Rolą artykułu jest nam pomóc zrozumieć tematy podświadomości, emocji, ich tłumienia, podejmowania decyzji i odpowiedzialności za swoje wybory.

Słowem – chcę za pomocą tego artykułu nie tylko pokazać pewne ważne mechanizmy działające w każdym człowieku ale też raz jeszcze, na tym przykładzie, pokazać potencjalne konsekwencje oglądania pornografii.

Nie wyczerpię tematu nawet w minimalnym stopniu. To nie kropka nad żadnym “i”. To nie próba udowodnienia czy pokazania czegoś. Tylko ukazanie części z tego, co mogło się dziać “pod maską”.

Oto ten film (to nie jest mój film, nie roszczę sobie do niego praw):

Najpierw porozmawiamy o tym w dość szerokim kontekście, a potem odniosę się do kolejnych fragmentów jego wypowiedzi.

Kim był Ted Bundy? Był to mężczyzna, który zgwałcił i zamordował kilkadziesiąt kobiet. I który nie pochodził z patologicznej rodziny. Pochodził z rodziny silnie wierzącej.

Chcę jeszcze dodać, że nie wiem o tym człowieku nic więcej. Nic nie czytałem, nie dowiadywałem się niczego dodatkowego, nic ekstra. Odnoszę się całkowicie tylko do tego, co powiedział w tym 4-minutowym filmie. Ok, pisząc ten artykuł obejrzałem jeszcze fragmenty dwóch filmów pokazujących jak się zachowywał na kilku rozprawach. W sumie ze 2 minuty. To wszystko.

Więc mamy początek – normalna, wierząca rodzina. I koniec – maniakalny, seryjny morderca-gwałciciel.

Co się działo “pomiędzy” oraz wewnątrz postaram się przybliżyć bazując na nawiązaniach do uzależnionych oraz do wypowiadających się na tym Blogu.

Sprawa nr jeden – człowiek to świadomość. To pole, w którym wydarza się cała reszta zgodnie z jakościami utrzymywanymi w sobie (w tym całościowym kontekstem – paradygmatem) oraz intencją. Działania wynikają same z siebie, a umysł je usprawiedliwia i racjonalizuje. Umysł zniekształca kontekst, by usprawiedliwiał i racjonalizował działania.

Powyższy akapit łatwo przetestować na swoim przykładzie – kto zastosował już podaną wiedzę z tego Bloga? A jak wiele osób dalej robi to samo, co dotychczas? No bo działania wynikają z tego kim jesteśmy. Dopóki się nie zmienimy, nie zmienią się nasze działania. Zwykła, prosta logika. Żadna mistyczna tajemnica życia.

Przypomnę, że ciemność nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości. To tylko mentalny konstrukt. Jest tylko światło i różne poziomy jego natężenia. Ponownie dla wątpiących – jeśli wierzysz w ciemność, to spróbuj ją zabrać z ciemnego pokoju… to powinno pokazać jak bardzo zahipnotyzowani jesteśmy mentalnym bełkotem.

Mówię o tym, bo należy zrozumieć, że nie istnieje również zło. Jeśli wierzysz w zło, to spróbuj je zabrać ze świata czy z kogokolwiek…

Przetestuj to na swoich bliskich – spróbuj zabrać ich gniew, dumę, strach… nie da się! Ale można DODAĆ wyższy poziom dobra – np. akceptację, spokój.

Jest tylko dobro i jakiś poziom, z którego postrzegamy to, co jest dla nas dobre. Nikt nie ogląda porno, bo jest złe czy że on/a jest zły/a. Ogląda je, bo z perspektywy takiego człowieka DLA NIEGO jest to dobre. A ta perspektywa zmienia się zazwyczaj w zależności od odczuć. Po sesji, gdy czujemy winę i wstyd nagle przestajemy postrzegać porno jako dobre. A jeszcze niedawno widzieliśmy w nim niemal ratunek swojego życia. I tak w kółko…

Tym samym nasze wybory zmieniają się w zależności od nas. Jak ktoś utożsamia się z emocjami, to wybierze coś innego czując gniew, coś innego czując wstyd, coś innego czując strach. I zazwyczaj jest to negatywne i nigdy nie wybralibyśmy tego w np. stanie spokoju.

Na razie wszystko jasne? Jak masz pytania – zadaj je w komentarzu.

BYĆ -> ROBIĆ -> MIEĆ – oto faktyczna “kolejność”.

Natomiast osoby niedojrzałe i nieświadome sądzą, że to jakie są jest determinowane przez to, co robią i robiły i co mają. Ale tak nie jest i nigdy nie było.

To pokazuje, że to, co wybieramy nie świadczy, że jesteśmy źli, bo wybieramy coś pozornie złego. Z różnych perspektyw każdy wybór może wyglądać inaczej i inaczej być interpretowany. Ale dla osoby, która go dokonuje zawsze w momencie wyboru jest to coś dobrego.

Podstawą wybaczenia jest uświadomienie sobie, że wtedy ten wybór wydawał się dobry. Ale teraz taki nie jest. Na tym polega rozwój.

Natomiast to, co jako ludzie generalnie uważamy za poziom BYĆ to nasze własne urojenia i fantazje. I zazwyczaj zakładamy, że poziom BYĆ odzwierciedlany jest jeden do jednego przez poziom ROBIĆ (często też MIEĆ)…

Co więc ludzie sądzili na temat Teda Bundy-ego, a jaka była rzeczywistość, to dwa różne światy. I nie mamy tego jak poznać. Ludzie zakładali, że skoro nie ZROBIŁ nikomu krzywdy to BYŁ normalny.

Do tego jeszcze wrócimy.

Przypadek taki jak ten pokazuje nam po raz kolejny NIEWINNOŚĆ ludzkiej świadomości.

Podkreślę co mam na myśli mówiąc o niewinności – ten człowiek w kontekście jaki utrzymywał naprawdę sądził, że robi coś dobrego. Nawet potem mówiąc, że popełnił coś, co dla innych było horrorem, on tego dalej tak nie postrzegał. Jego interpretacja własnych czynów i motywacji nie uległa zmianie. Dlaczego powinno stać się jasne dalej.

Bodajże Freud zauważył, że człowiek zawsze wybiera to, co uważa za dobre.

Ale oczywiście uważa to za dobre ze swojego poziomu świadomości.

Tego nie rozumieją ludzie. To co my uważamy za dobre, inna osoba może wyśmiewać, mieć za nic. I odwrotnie.

Waran z Komodo za najlepsze wybiera, by zjeść to, co zmieści mu się do paszczy (a także nieraz nawet to, co się nie zmieści). Bo tak wygląda ten poziom świadomości. Tak waran postrzega świat.

Można powiedzieć, że im niższa świadomość, tym coraz większy egoizm. Czyli coraz ciemniejszy pokój – coraz mniej światła. Światła, czyli miłości. Waran to pewna reprezentacja miłości – tylko jej niewielkiego natężenia.

Pełno ludzi, wliczając komentujących na tym Blogu, za dobre wybierają ujadanie, nienawiść, niechęć, dumę, niż spokój i zdrowie. Ich wola. Wybierają to, bo uważają to za dobre ze swojego poziomu świadomości. Tak samo Ted Bundy to co robił uważał za dobre ze swojego poziomu.

Ludzie nie zdają sobie sprawy, że to, że ktoś wygląda jak my nie oznacza, że jest taki jak my.

To, że ktoś jest człowiekiem jeszcze nic nie znaczy. Istotny jest poziom świadomości.

Ludzie na tej planecie przejawiają świadomość na poziomie 1 (bakteria) – 1000 (Chrystus/Budda), z czego 80% ludzkości jest poniżej krytycznego poziomu spójności i integralności – poziomu Odwagi. Tym samym 80% społeczeństwa to w większości po prostu zwierzęta bez moralnego kompasu. Robią to, co WYDAJE się IM za dobre DLA NICH.

Ale czy takie jest w rzeczywistości?

Człowiek może być na poziomie żmii, warana z Komodo, skorpiona, wilka, wściekłego psa, wiewiórki, delfina, krowy. I będzie wybierał odpowiednio do tego poziomu. Działania wynikać będą z tego na jakim poziomie te osoby się utrzymują.

A jakie są to poziomy? Kto się w ogóle orientuje? Zapewne nikt. To samo z siebie już powinno wzbudzić w nas pokorę. Kto więc poczuł się pokorny, że naprawdę mało wie o rzeczywistości?

Ludzie poniżej poziomu 200 to po prostu zwierzęta. Zwierzęta z racjonalną częścią umysłu, który tylko służy zwierzęciu. Zwierzę rządzi takimi osobami, bo są kompletnie nieświadomi czegoś ponad tym zwierzęciem. Tego CZYM (nie kim) w rzeczywistości są.

Co także jest źródłem życia tego zwierzęcia. Ale zwierzę przez tysiąclecia (a tak naprawdę od początku istnienia żywej materii na tej planecie, czyli bakterii) ewoluowało skupiając się na fundamentalnym DLA NIEGO mechanizmie – fizycznym przeżyciu. Resztę ma gdzieś. Jest czysty egoizm. Co nie oznacza, że jest to złe. Jest to po prostu świadomość na niskim poziomie ewolucji, która skupia się na fizycznym przeżyciu. I nawet najniższy poziom ma zastosowanie. W naszych ciałach jest mnóstwo ważnych bakterii.

Tym samym błędem jest ocenianie poziomów jako lepszych czy gorszych.

Musimy zrozumieć, co mam na myśli mówiąc o przeżyciu ludzkiego ego. Nie mam na myśli tylko przeżycia fizycznego. No bo jesteśmy już nieco bardziej rozwinięci, niż bakteria i waran.

Mam na myśli przeżycie wszystkich negatywności, którymi ego się karmi – od wstydu po dumę i wszystkie ich racjonalizacje, programy, utożsamienia, postawy, pozycjonalności (np. “ja lepszy/a, inni gorsi” i odwrotnie “ja gorszy/a, inni lepsi”), dualizmy i więcej.

No bo – czy urazy są nam potrzebne do czegokolwiek? To po cholerę się ich trzymamy? Ktoś ma jakieś sensowne wyjaśnienie?

Cierń wbitą w tyłek się wyjmuje, bo boli i nie jest to do niczego potrzebna. A trzymane urazy mają DUŻO bardziej negatywne konsekwencje w naszym życiu, niż tylko ból. Starał się nas tego nauczyć Jezus już 2000 lat temu ale do ludzi nadal to nie dociera.

Więc zwierzę dalej jest zwierzęciem, tylko “bardziej” – jest sprytniejsze. Może się też ukrywać, udawać.

Przykładowo Adolf Hitler, gdy był kanclerzem III Rzeszy, był na poziomie 45. Poziom ten w świecie zwierząt reprezentują np. węże, gady i wspomniany waran z Komodo. A przecież była to osoba o niezwykłym darze przemawiania (wykalibrowanym na 450(!!!)) i inteligencji. A jednak W ESENCJI był to jadowity wąż. Ze wspaniałym darem przemawiania (za który był odpowiedzialny).

Waran nie może zrzucić na nikogo bomby, ani się wysadzić raniąc kilkadziesiąt osób. A człowiek już tak.

Ludzie jednak nie byli w stanie tego dostrzec, że Hitler nie był taki jak oni. Oczarowywani byli słowami i energią, która się kryła za nimi. Nie mieli absolutnie pojęcia o ESENCJI – o intencji Hitlera, o jego usposobieniu, całościowym postrzeganiem świata i ludzi.

Hitler był niebezpiecznym zwierzęciem. Ale przecież potencjalnie każde zwierzę i każdy człowiek jest niebezpieczny. Wszystko zależy od naszych decyzji, za które W PEŁNI odpowiadamy.

Psy przecież też nie gryzą wszystkich jak leci. Ale wystarczy dać psu pretekst i nas boleśnie ugryzie. Czy zrobi to z nienawiści? Nie. Zazwyczaj w ten sposób chroni sam siebie. Zwierzęta nie zabijają, bo są złe, nie pałają nienawiścią. Lepiej nie potrafią. Ale ludzie już potrafią ranić przez zwykłą emocjonalność i chęć sprawiania bólu. Z drugiej strony mogą wybaczać, akceptować, ewoluować, porzucać gniew, urazy, nienawiść, strach, wstyd, itd.

Nie mówię, że Ted Bundy nie jest odpowiedzialny za to, co zrobił, bo jest. Każdy odpowiada za to, co wybiera. I każdy wybór wiąże się z konsekwencjami. Tak to wygląda w świecie dorosłych i im szybciej nauczymy tego własne dzieci, tym lepiej. Im szybciej sami to zrozumiemy, tym lepiej dla nas.

Ale zastanówmy się co musiałby utrzymywać w świadomości na temat kobiet, by je torturować, gwałcić i ostatecznie zabić? Co człowiek musi utrzymywać odnośnie drugiej osoby, by wyrządzić jej taką krzywdę? Co musi się w nim dziać, a co nie, by takich czynów dopuszczał się wielokrotnie i nigdy nie dokonał żadnej korekty? Dlaczego nie zadziałał mechanizm samokrytyki, autokorekty oraz wyciągania budujących wniosków?

Przemyślmy to na naszym przykładzie. Jakie błędy popełniamy w kółko i ich nie korygujemy? Dlaczego się to odbywa? Co blokuje korektę?

Co więc działało w miejscu tego? Co zostało zduszone?

Po pierwsze – widzimy gołym okiem, że Ted Bundy kompletnie nic nie czuje. Nie czuje połączenia, nie czuje jedności z drugą osobą. To, że się uśmiecha i nic z niego nie emanuje nie oznacza nic dobrego.

To inni oczarowywali się nim. Dokonywali projekcji własnych fantazji, emocji, urojeń, a nawet romantycznych wizji. A on to wykorzystywał.

Gdyby oczyścić nasz wewnętrzny system nawigacji z zalegających w nim emocjonalnych toksyn, poczulibyśmy pustkę ziejącą z serca Teda Bundy. Nie mielibyśmy szans oczarować się jego “osobowością”. Spieprzalibyśmy jak najdalej. Ale wiele osób czuje się akceptowana, gdy ktoś jej powie komplement, bo wewnętrznie czuje się pusta. To nie zdrowy rozsądek, tylko niedojrzałość. Hitler robił dokładnie to samo. I każdy inny maniakalny megaloman.

I efekty tego widzimy – jak padamy ofiarą drapieżników chętnie idąc w ich pułapki nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Bo to co powinno nas chronić i ostrzegać obciążyliśmy do absurdalnego poziomu. Ignorujemy wewnętrzne sygnały ostrzegawcze i dokonujemy projekcji własnych oczekiwań i fantazji. Setki milionów ludzi tracą życie.

Warto więc spojrzeć na przykład Teda Bundy jako pewnej formy nauczyciela – by wreszcie zdać sobie sprawę jak powierzchownie patrzymy na ludzi i że nie mamy możliwości poznania rzeczywistości.

To również pokazuje, że osoba zdrowa emocjonalnie nie może “paść ofiarą” drapieżców tego typu. Słowem – stajemy się ofiarą na własne życzenie.

Kobiety te pewnie czuły strach wobec normalnych, zdrowych, tylko wstydliwych facetów, którzy przychodzili do nich z kwiatami. A wobec maniakalnego zabójcy nie czuły strachu, tylko fascynację. Bo on to wykorzystywał. Doskonale zdawał sobie sprawę, że nikt nie wie jaki jest. Nieświadomość ludzi wykorzystywał jako własny kamuflaż.

Ale zanim zaczniemy projektować na kobiety poczucie wyższości, z facetami nie jest wcale lepiej. Chociażby dobrze ukazuje to “jaranie się” sportami… oglądając je w telewizji. Oraz “jaranie się” pornografią. Sądzenie, że duży penis = lepszy penis = lepszy kochanek = lepszy facet…

Moja znajoma powiedziała, że dla niej oglądanie piłki nożnej to jak oglądać rąbanie drewna. :D Doskonale zrozumiałem co przez to chciała powiedzieć. Po prostu nie projektowała na to tego, co projektują mężczyźni na sporty nawet nie będąc tego świadomymi.

Ogólnie – wszyscy chodzimy po omacku nie mając pojęcia co jest czym. A drapieżniki w ludzkiej skórze doskonale zdają sobie z tego sprawę. I niejeden mówił, że szokował ich poziom nieświadomości ich ofiar. Uważali ludzi za kretynów, którzy nie zasługują by żyć. Tak jak i Hitler powiedział po przegraniu wojny, że naród niemiecki nie zasługuje, by żyć. Nagle “wyszło szydło z worka”.

Maniakalny megaloman za nic ma ludzkie życie, wliczając życie swoich rodaków. Od początku istnienia ludzkości każdy szaleniec był dokładnie taki sam, miał taki sam zestaw cech… a jednak nadal nie potrafimy ich odróżnić od reszty.

A my za co mamy życie innych ludzi? Za co mamy własne życie? Jak daleko jest nam do podobnej manii?

Nieraz mówiłem, że “czuć spokój”, a “nie czuć nic” to zupełnie dwa różne światy. Odczuwanie spokoju to stan zdrowia, wysokiej dojrzałości i rozwoju.  W tym stanie czujemy aurę drugiej osoby i ktoś taki jak Ted Bundy byłby dla nas jak smród zgniłego mięsa.

Intuicja, którą ma każdy chroniłaby nas. Ale póki jest przytłoczona emocjonalnym bagażem, nie ma szans działać właściwie. Bo to tak jakby przy kompasie położyć silny magnes i sądzić, że kompas działa poprawnie…

Osoba w niskiej świadomości nie wyczuwa nic, prócz własnego “smrodu”. Jej kompas nie działa.

Brak odczuwania czegokolwiek to stan patologiczny i potencjalnie bardzo niebezpieczny. To po prostu choroba. Czyli brak zdrowia.

Oraz praktycznie nie da się tego zbadać, bo to co czujemy (lub nie) jest w 100% subiektywne. I zależy od naszej ŚWIADOMOŚCI. Od nas samych. Zakładanie, że inni są tacy jak my (lub my jesteśmy tacy jak inni) jest po prostu błędem. Kluczem jest poziom świadomości, o czym przytłaczająca większość ludzkości nie wie kompletnie nic. A nawet czytelnicy tego Bloga mają ogromne problemy ze zrozumieniem tego choć w minimalnym stopniu. Ja też nie rozumiałem tego w ogóle, dopóki nie zacząłem studiować informacji o świadomości. To mocno otwiera oczy na naturę rzeczywistości.

Po drugie – Ted Bundy z racji, że nic nie czuje, nie ma zdrowego, wewnętrznego systemu nawigacji. Wina, wstyd, opór – te emocje w nim nie występują na poziomie świadomym. Są albo głęboko wyparte, albo na bieżąco tłumione. Zapewne wypierał je od bardzo młodego wieku. Być może duży wpływ miało na to religijne programowanie.

Po trzecie – co skłania człowieka do decyzji, co powoduje, że za najlepszy wybór uznaje to, co uznał – gwałt, zabójstwa? Co skłania człowieka, że pije tyle alkoholu, że traci świadomość? Co składania człowieka, by wejść do samochodu po pijanemu znając związane z tym ryzyko nie tylko dla niego ale i innych ludzi? Co skłania człowieka do ponownego włączenia porno pomimo, że już mocno zniszczył sobie tym życie?

Po czwarte – widzimy, że jest on gotowy powiedzieć wszystko, co go broni i usprawiedliwia jego czyny. Nie czuje winy, oporu i nie widzi problemu w powiedzeniu dowolnego kłamstwa czy dowolnego zniekształcenia prawdy, by działało to na jego “korzyść”. To czysto dziecięce zachowania. I widać je także wśród komentujących tutaj.

Dzieci również kłamią, byle tylko uniknąć odpowiedzialności. Od razu pokazują palcem na kogoś, by zrzucić winę. Tylko w przypadku dzieci jest tak, że one czują się z tym winne (chyba, że ekscytacja uniknięcia odpowiedzialności to zagłuszy). A ten dorosły mężczyzna zapewne nie czuł winy od wielu lat. I robił wszystko, by jej nie czuć.

Masowo widać, że także komentujący tutaj non stop pokazują palcami na innych. A Jezus już 2 000 lat temu uczył, by tego nie robić, bo pozostajemy ślepi na rzeczywistość i sami sobie narobimy kłopotów. Mówił, że “sąd należy do Boga”, a miliardy ludzi sobie osądza wszystko i wszystkich jak popadnie.

I oczywiście dzisiaj z Jezusa miliony ludzi się śmieje, a podziwiają ludzi wykalibrowanych dużo poniżej poziomu 200.

Spójrzmy na ten mechanizm w sytuacji, gdy wracamy do domu z pracy. Jesteśmy zestresowani, poddenerwowani i marzymy tylko, by usiąść przed telewizorem i nic już nie musieć. Ale jadąc wjeżdżamy w korek. Stoimy. Czas ucieka. Będziemy mieli coraz mniej wolnego czasu dla siebie. Wszyscy trąbią. Zaczynamy się denerwować i krzyczeć na innych kierowców. Odczuwamy realny gniew. Padają przekleństwa, pojawia się coraz więcej wściekłości. Nagle żona do nas dzwoni i mówi, że musimy jeszcze skoczyć coś kupić na drugi koniec miasta, gdzie też jest korek…

To zwykła, codzienna sytuacja, której doświadcza nawet każdego dnia setki milionów normalnych ludzi na całym świecie. A teraz dodajmy do tego bardzo silne programowanie, że tego gniewu, winy, oporu, frustracji nie możemy okazać. Bo np. Bóg nas ukarze lub że dobre dziecko się po prostu nie gniewa. I jeśli się gniewamy, znacza to, że jesteśmy złym człowiekiem.

Jaki mamy wybór? Co możemy zrobić? Ted Bundy oglądał porno. Bo, jak już powinno być jasne, oglądanie pornografii bardzo skutecznie tłumi emocje.

Oznacza to, że ta wściekłość, ten gniew, ten opór, duma, wina cały czas zalegają w człowieku.

To, że gniew nam pozornie mija, gdy siądziemy przed telewizorem z piwem NIE OZNACZA, ŻE WYCZERPAŁA SIĘ JEGO ENERGIA! Ta energia nadal w nas jest i odczuwamy ją jako np. coraz częstsze frustrowanie się, denerwowanie o coraz mniej istotne pierdoły, etc.

A co jeśli od małego wmawiano Bundy-emu, że jest cudownym, dobrym chłopcem? Ile rzeczy założono w jego przypadku i nigdy nie zweryfikowano?

Zastanówmy się co nas – jakie osoby i sytuacje – wytrącają z równowagi, denerwują, doprowadzają do “szewskiej pasji”. A teraz zastanówmy się co powstrzymuje nas od zrealizowania myśli jakie wtedy mamy? Kto w ogóle zdaje sobie sprawę, że ma takie myśli? Kto rozumie odpowiedzialność za swoje wybory, których ani emocje, ani myśli NIE SĄ usprawiedliwieniem?

Każdy miał myśli, że by kogoś utopił czy w jakiś inny zmyślny sposób pozbawił życia. A jednak mało kto się na to zdecydował. Dlaczego?

Ze strachu przed konsekwencjami? Przez poczucie winy? Rozsądek? Troskę o innych ludzi? Opanowanie się? Przez co? Jaki mechanizm działa w naszym przypadku? Zaobserwujmy go, bo jest ważny.

Ten mechanizm nie działał w przypadku Teda Bundy.

Gdybyśmy te emocje czuli np. przez rok non stop? Jest realna szansa, że ten mechanizm przestałby już być dla nas istotny. Istotne stałoby się to, co piszący ze mną uzależnieni nazywają “zrzuceniem z krzyża”, “odreagowaniem”, “wywaleniem z siebie”, “upuszczeniem pary” i wiele innych określeń. Niektórzy w historii nazywali to wypędzaniem demonów, oczyszczaniem z grzechu (często dosłownie przez ogień) i wiele więcej. I to szaleństwo było społecznie akceptowalne. Niegdyś takich Tedów Bundy było tysiące i byli nawet szanowani, uznawani za świętych, za sługów bożych. Kierowali całymi narodami. Palili innych na stosie, radośnie siekali sobie kogo popadnie, torturowali, etc. Dziś już w większości miejsc na tej planecie tak nie jest. Co pokazuje znaczący postęp w świadomości. Społecznie nie jest to akceptowalne.

Co ciekawe – mechanizm ten u ludzi nie działa w przypadku zwierząt. Zarżnięcie żywej ryby, bo taka jest świąteczna tradycja – karp świąteczny? Norma! Robi to setki milionów ludzi i się z tego cieszą, że będzie pyszny karpik. Programują też dzieci, że karpik smażony taki dobry!

Dlaczego nie mamy empatii odnośnie zwierząt? Jaki kontekst utrzymujemy – jaki całościowy paradygmat życia – że hodujemy, więzimy zwierzęta tylko po to, by je potem masowo zarzynać na np. “świąteczne okazje”?

Nie mówię, by przestać ale zastanowić się – dlaczego?

Jaka jest różnica między człowiekiem, a zwierzęciem? 80% ludzkości to zwierzęta. Dosłownie. Być może Ted Bundy nie widział różnicy.

No przecież szokuje nas jak ludzie zabijają słonie dla ich kości czy tygrysy dla ich futra… i co? Dlaczego? Z troski o słonie? Nie! Z poczucia winy, bo gatunki te już prawie wymarły. Ale z krowami, których jest nadal bardzo dużo nie mamy problemu. Ani z rybami… no to jak to jest? Szkoda nam tygrysów tylko dlatego, bo się nam bardziej podobają i jest ich mniej od krów? Toż to jakieś super szalony system wartości!

Czyli rozumiem, że gdyby teraz tygrysów było na Ziemi 100 000, to byśmy sobie radośnie pojechali na safari, by do nich strzelać i zdzierać skórę na nowe futro dla swojej dziewczyny?

A jeśli Ted Bundy dokładnie tak postrzegał innych ludzi? Jest nas miliardy… mordujemy inne żywe stworzenia. Jeszcze siebie nawzajem. Nie szanujemy siebie. “Odrzucamy”, ranimy… no nic, tylko usprawiedliwienie, by mordować innych ludzi! Pozbawiamy życia “złych” ludzi – czyli robimy coś dobrego. Nie tak?

Zaczyna w kimś wrzeć? Spokojnie. Raz jeszcze powtórzę – nikogo nie usprawiedliwiam, tylko podkreślam, że mechanizmy te występują u każdego człowieka. Ted Bundy, ani żaden inny morderca, to nie jakiś wyjątek natury.

Przypomnę też, że trochę kłamstw i manipulacji wystarczyło, by setki milionów ludzi z radością zaczęło do siebie strzelać, obrzucać się granatami, napalmem, gazem i czym tylko popadnie. I to przy więcej, niż jednej okazji! Wystarczyło odpowiednie zniekształcenie kontekstu i danie ludziom PRETEKSTU. Człowiek gotowy zabić drugą osobę to był/jest wzór męstwa! No hej! Przecież codziennie oglądamy takie filmy! I je lubimy! Milionami chodzimy do kina!

“No ale ‘bohaterowie’ zabijają złoczyńców!” – ktoś podniesie krzyk. Ok, ok. Ale właśnie przed sekundą sam ukazałem, że w pewnym kontekście można za złego uznać praktycznie każdego człowieka.

No przecież Hitler nie był jedyny na polu walki! To inni radośnie posyłali swoje dzieci do wojska! Sami się pchali! No więc?

Jakiego pretekstu my byśmy potrzebowali, by radośnie sięgnąć po broń i wymierzyć ją w drugą osobę? Może po prostu ze strachu? A niech mi ktoś powie – od kiedy czułeś/aś ten strach? Co z nim robiłeś/aś przez całe życie? Przecież ten strach kompletnie nie dotyczy innych ludzi! To zwykła projekcja zaniedbanego od lat wnętrza.

Co przychodzi nam jako pierwsze do głowy, gdy powiem – “inni ludzie”? Coś pozytywnego? A może nie?

W przypadku Bundy-ego szokuje nas nie samo mordowanie i gwałcenie tylko prosty fakt, że się tego nie spodziewaliśmy po nim. Przecież codziennie oglądamy w telewizji, filmach i serialach setki morderstw i to jeszcze bardziej brutalnych, niż dokonał Ted Bundy. A nasz umysł nie odróżnia obrazów na ekranie od rzeczywistości. Dla umysłu to realne, dokonywane przed naszymi oczyma morderstwa.

Tylko telewizja pierze nam mózg, że morderca czy gwałciciel to ktoś taki, że od razu jest to oczywiste. Ma paskudną gębę, jest brudny, “źle mu z oczu patrzy”, itp. pierdoły. Umysły mamy prane na wiele więcej sposobów. I oczywiście praktycznie nikt wiedząc to i tak nie zrezygnuje ze swojej ukochanej telewizji.

Teraz warto zastanowić się dlaczego więc tylko niewielki procent ludzi decyduje się na krok dalej? Krok poza szalone mentalne urojenia i przeniesienie ich do świata?

Aczkolwiek gdybyśmy poczytali komentarze niektórych czytelników tego Bloga, zobaczylibyśmy, że jest w nich nienawiść skierowana do całego świata. Są gotowi zrzucać bomby na ludzi, na fabryki, gdzie pracują ludzie. Nie widzą w tym problemu. I ja im wierzę – potencjalnych Tedów Bundy mamy na świecie wielu. I każdy z nich uważa, że jego majaki są usprawiedliwione, właściwe, słuszne i dobre. I że się innym należą kaźnie jakie wymyślają ich umysły. Raz jeszcze przypomnę, że ani myśli, ani to co czujemy nie stanowią ŻADNEGO usprawiedliwienia i wytłumaczenia. Jesteśmy w pełni odpowiedzialni za swoje decyzje oraz to co czujemy.

Każdy z tych ludzi sam sobie znajdzie odpowiedni pretekst, gdy ktoś/coś z nich wyciśnie troszkę więcej gniewu i dumy. Na tym Blogu widzimy, że byle co wystarczy, by zaczęło się z kometujących wylewać masa negatywności. Rozpływają się w wypominaniu innym jak to źle żyją, jacy to są źli. Lub wylewają to na samych siebie.

Tak jak i Ted Bundy nie widział problemu w wyrządzaniu krzywdy kobietom.

Ted Bundy w niektórych wywiadach mówił, że nie jest winny, że nie jest odpowiedzialny za to, co zrobił. Tak broni się ego licząc na naiwność i pogubienie w intelekcie innych ludzi. Pogubienie w swoich własnych zasadach i systemach wartości. Tak ego wykorzystywało intelekt do własnych celów. Ten mechanizm widać również tutaj w niektórych komentarzach.

Bundy liczył, że ktoś się zacznie “zastanawiać” czy naprawdę nie jest winny.

Przypominam – niewinności nie tracimy nigdy i gdyby np. przez pół roku powtarzano nam, że może jednak Ted Bundy nie jest winny, nagle nasz umysł zostały tym zaprogramowany i zacząłby bronić tego stwierdzenia, usprawiedliwiać je i wyszukiwać takiego kontekstu, w którym faktycznie jest/był on niewinny (w rozumieniu – nie ponosi odpowiedzialności za to, co zrobił).

Od razu znaleźliby się ludzie walczący o jego prawa…

Dlatego tak kluczowe jest podnoszenie ludzkiej świadomości. Edukacja. Intelekt u osób w niskiej świadomości zawsze przegra z kłamstwami i manipulacją. Bo nie mają zdolności w odróżnieniu esencji od kłamstw. A programowanie odbywa się cały czas i nie ma przed nim ochrony.

Widzimy po komentujących tutaj – intelekt zamiast wspierać ich życie, pomagać rozwiązywać problemy wyszukuje tylko racjonalizacji dla ich niskich emocji i oporu. Zwierzę trzyma ich w garści, a oni radośnie się na to godzą.

Co robił Ted Bundy? Zapewne próbował swoje potrzeby przepleść w to, co słyszał od swoich rodziców. Mówił – silnie wierzących. Słyszał, że jest kochany, że Bóg go kocha, że jest normalny. I że odczucie gniew lub winy oznacza, że pójdzie do piekła. Że pożądanie innych jest grzeszne i też czeka za to kara.

Musimy zdać sobie sprawę, że dziecko wszystko rozumie dosłownie.

Być może więc Ted Bundy obwiniał kobiety za pożądanie, które do nich czuł i którego się bał i wstydził? A wiemy co pojawia się na odczucie bezsilności? Gniew.

Jak ma podejść do świata osoba, która nigdy nie poznała poziomu rozsądku, tylko ewentualnie fanatyzm religijny – czyli bardzo surowe i niewybaczające zasady – i która nakazywała wypierać i demonizować w sobie wszystkie emocje – od wstydu i winy po gniew i pożądanie?

Kto rozumie, że dodawanie jakichś wspaniałych, uskrzydlających przekonań na wrzący gniew nie usunie gniewu? A może tylko jeszcze bardziej pogubić i wpędzić w poczucie winy.

Nauka nowego punktu widzenia, rozwój świadomości mogą przynieść nowe spojrzenie na pewne zagadnienia i problemy, dzięki czemu nie będą generowane nowe emocje i żyć będziemy w spokoju i radości. Natomiast emocje, które już w sobie czujemy – one w nas są. Opór powoduje, że dodatkowo rosną. Sorry ale gotująca się woda nie wyparuje, jeśli na garnku leży pokrywka. Pokrywkę trzeba zdjąć. A emocje uwolnić. A nie usprawiedliwiać, wypierać i projektować.

Co ma zrobić człowiek, który nigdy nie miał możliwości do rozwinięcia jakiegokolwiek połączenia z własnymi emocjami oraz z innymi ludźmi? Ten człowiek i jego otoczenie byli bardzo nisko w świadomości. To że chodzimy do kościoła co niedzielę i unikamy gniewania się nie czyni z nas kochających. Ani dla siebie, ani dla innych ludzi. Umysł szuka ujścia dla emocji. Często desperacko.

To, że powołujemy się na Jezusa, jakieś tam zasady nie oznacza, że jesteśmy kochający. Słowa to tylko słowa. A co się za nimi kryje? Jaka intencja?

Mamy więc do czynienia ze zwierzęciem, które nie ma możliwości żadnego upustu do tłumionych i wypieranych energii. Co więcej – mamy potencjalnie bardzo niebezpieczne zwierzę, które ma jeszcze narzędzie – umysł racjonalny. Oraz mamy miliardy kompletnie nieświadomych ludzi.

Ciekawostką jest też to, co umyka wielu/większości ludzi. Komentarze, które piszą.

To, co powoduje, że ludzie przekraczają granicę, to PRETEKST. Odpowiedni dla nich. Pretekstem dla większość ludzi staje się to, co uznali za złe. Kanał Youtube, z którego wziąłem ten krótki wywiad, miał pod tym filmem tysiące komentarzy. Większość z nich, jak to określił właściciel kanału, były “werbalnym ściekiem”.

Więc pozornie normalni i zdrowi ludzie znaleźli pretekst, by wylewać z siebie ściek. A jeśli by tego nie znaleźli, gdzie by go wylali? Na kogo? Z jakich powodów?

Niemało osób znalazło sobie pretekst do wylewania swojego ścieku też na tym Serwisie. Na Serwisie, którego moją intencją jest pomoc ludziom uzależnionym, czyli ciężko chorym. I te osoby to nie obchodziło i nadal nie obchodzi. Nie tylko mieli gdzieś jakąkolwiek przyzwoitość ale też nie uszanowali regulaminu, zasad, które określiłem jasno i klarownie. Zapewne nawet nie odwiedzili strony z Regulaminem. Można rzec, że złamali prawo. Nie uszanowali ustalonych zasad. A czym to się różni od popełnienia przestępstwa w realnym życiu? Zasady obowiązujące na Blogu są równie realne.

Wystarczył odpowiedni pretekst, by zignorowali obowiązujące tu zasady i zrobili co im się tylko podobało. I jeszcze pisali mi w komentarzach jaki to JA jestem zły, że nie zatwierdzam tego szaleństwa. Tego ścieku werbalnego.

Tak jak i Bundy liczył, że ktoś powie, że on faktycznie nie jest winny tego co zrobił…

Nikomu nie staram się wmówić, że jest jak Ted Bundy. Tylko mówię – Bundy to amalgamacja tego, co jest w każdym człowieku w jakiejś części. Jeśli będziemy to wypierać, opierać się temu, zasilać i usprawiedliwiać oraz projektować, będzie W NAS rosło.

Tak samo jak i Ted Bundy obudował swoje wybory w odpowiedni pretekst. W inteligentnie brzmiącą retorykę, która jednak nie wpływa na ESENCJĘ. A esencją był poziom świadomości 20. Poziom jadowitego węża.

Ale pretekst, czyli ograniczony kontekst, to nasze własne szaleństwo. Każdy ma swoje.

Raz jeszcze przypomnę słowa bardzo mądrego psychiatry – “Dziś na świecie za osobą zdrową uważa się jednostkę, która podziela urojenia społeczeństwa oraz swojego terapeuty”.

Jednym z takich urojeń jest biblijne przekonanie, że mamy panować na tej planecie (oczywiście nie każde wynika z niezrozumienia religii). A że mądre zwierzęta mają gdzieś nasze urojenia, no to dumna, pogubiona, nieświadoma ludzkość zaczęła je masowo mordować. I dziś mamy świątecznego karpika.

A ja się pytam – kiedy weźmiemy za siebie odpowiedzialność i zaczniemy rozwijać w sobie np. empatię do życia – zarówno swojego jak i innych istot? Kosmicznie się nie pojawi sama. Czy ją wykształcimy to nasza odpowiedzialność.

Kto zabija pająki, bo się ich boi i brzydzi? Przecież nasze odczucia to nasz problem, nie pająka! Nie odpowiada za nie pająk! A jednak na tej podstawie odbieramy życie innej istocie. Projektujemy na drugą żywą istotę nasze zaniedbania i na tej podstawie usprawiedliwiamy odebranie życia. Dokładnie jak Ted Bundy.

Łatwo jest wylewać swoje śmieci na głowę innym ale żeby się z nimi zmierzyć w sobie, wziąć za nie odpowiedzialność – na to odwagę i uczciwość oraz wewnętrzną integralność ma jedynie 6-7% populacji tej planety. Reszta ludzi dokonuje projekcji własnych zaniedbań.

Każdy film w telewizji, który widzieliśmy to sposób na ucieczkę od tego, co w nas jest.

Słowem – filmy jakie lubimy oglądać to ekran, na którym oglądamy własną podświadomość. Czyli to, do czego potencjalnie, nieświadomie zmierzamy we własnym życiu.

To, w co Bundy WIERZY/UWAŻA, że jest prawdą, nie oznacza, że takie jest w rzeczywistości.

Ja np. sądzę, że on w więzieniu naprawdę zastanawiał się dlaczego to wszystko zrobił. Ale nie dlatego, bo mu było przykro. Nie ze skruchy. Nie dlatego, bo zrozumiał jak wiele negatywnego uczynił.

Kalibracja pokazuje, że na rozprawach sądowych jego poziom świadomości to były okolice 20. Na filmie, który umieściłem był to poziom 40. Seryjni mordercy generalnie to poziom 6-15. Więc blisko bakterii (poziom 1). W trakcie dokonywania morderstw poziom Bundy-ego był niższy, niż 20.

Niemniej widzimy wzrost o 20 punktów. Nadal krytycznie niski ale jednak wzrost się odbył. Uważam więc, że on naprawdę w choć minimalnym stopniu zaczął się zastanawiać dlaczego zrobił to, co zrobił? Dlaczego zrobił to, czego nie dopuściło się 6 miliardów innych ludzi? I wielu z nich mających naprawdę trudny start?

Nie mówię, że uznał to za coś złego. Nie mówię, że był gotów do zmiany. Zapewne można by mu poświęcić 50 lat terapii i nie zmieniłby się nawet o trochę. Większość morderców i gwałcicieli po wielu latach spędzonych w więzieniu, gdy je opuszczają, to pierwszego dnia ponownie dopuszczają się zbrodni. Bo nie wzrośli w świadomości. To DLACZEGO dokonywali morderstw nie zostało usunięte/uzdrowione.

Jakie zwierzęta reprezentują poziom 20? Skorpiony, rekiny, ryby. Więc zwierzęta, które w przeważającej większości widzą świat bardzo prosto – coś można zjeść lub nie. Czy 20 lat terapii rekina spowodowałoby, że przestałby zjadać inne ryby? Hmm?

W przypadku Teda Bundy-ego było podobnie. Patrzył na świat w bardzo zwierzęcy, prosty sposób. Do tego wykorzystywał intelekt, by chronić swoją naturę.

Przy czym ani skorpiony, ani rekiny, ani ryby nie są złe. Po prostu są takie jakie są. Tylko ludzie sądzą, że jak ktoś jest człowiekiem, to powinien automatycznie szanować inne życie czy rozumieć pewne kwestie… ale właśnie poziom świadomości pokazuje kto z jaką jakością patrzy na świat, jak go postrzega, interpretuje. Człowiek w świadomości 20 “to wąż” chodzący, mówiący, wykorzystujący umysł racjonalny. Ale dla większości populacji kompletnie nie odróżnia się od człowieka na poziomie Rozsądku, ani Miłości. Taki człowiek chapnie Cię, gdy będzie miał okazję. Proste. Trudne staje się, gdy się ładnie ubierze i uczesze, ogoli, użyje drogich perfum i przejedzie wymytym samochodem z bukietem kwiatów.

Ja prowadzę ten Serwis od już ponad 4 lat. A do ludzi, którzy czytają tu artykuły nadal nie docierają krytycznie ważne kwestie. Bo ich poziom świadomości nadal jest niski. Ale spokojnie – 80% populacji miałaby/ma ten sam problem.

Osoba dojrzała, czyli zdrowa rozumie np., że cel nie uświęca środków. To, że boisz/brzydzisz się pająka NIE usprawiedliwia jego zabicia. Pająka można ostrożnie złapać i wynieść na dwór. Kto poświęci na to minutkę, max dwie? Przy okazji będzie to wspaniała okazja do uwolnienia energii strachu!

To, że Bundy wyprojektowywał coś na swoje zabójstwa – że nadał im jakiś sens i znaczenie, nie oznacza, że w rzeczywistości miało to jakikolwiek sens. W esencji odbierał życie wbrew woli innym ludziom. A za to odpowiada. Odpowiada za odebranie życia. Taka jest rzeczywistość. Cała reszta to dodane urojenie.

Kalibracja pokazuje, że odpowiadamy za odebranie życia. Gdy odbierzemy życie, odkupimy to w jakimś innym swoim życiu. A znając historię ludzkości, nie dziwmy się, że nagle w wypadku samolotowym traci życie 128 “niewinnych” osób. Jesteśmy w Czyśćcu, co samo w sobie jest OGROMNYM darem.

Gdybyśmy obejrzeli na Youtubie filmiki jak zachowuje się wielka żaba – widzielibyśmy, że ona po prostu je. Małe robaki, inne żaby, myszy, itd. Czy jest zła? Czy to diabeł wcielony? Nie. Tak po prostu wygląda ten poziom. Jest to bardzo proste, egoistyczne postrzeganie świata. Ta żaba nie jest pogniewana. Nie robi tego z nienawiści. Po prostu to, co może zjeść, zjada. Tak postrzega rzeczywistość i tego zmienić nie można w przypadku żaby. Je póki może, póki jest okazja. A przecież dokładnie to samo odbywa się w przypadku pornograficznego rauszu. Darmowej wódki też niewielu odmówi.

Można więc podobne pytanie postawić w przypadku Teda Bundy-ego. Czy był zły? Czy był diabłem wcielonym?

Gdybyśmy przestali projektować na niego to, co rozumiemy jako “on jest człowiekiem”, gdybyśmy przestali projektować na niego własne przekonania, oczekiwania, fantazje, urojenia… gdybyśmy spojrzeli na rzeczywistość – widzimy poziom < 40. To że ludzie wyprojektowali na niego jakieś swoje fantazje, mówili mu, że jest kochany, cudowny nie zmienia esencji – poziomu < 40.

Pytanie – co w takim razie zrobić z człowiekiem na tym poziomie? Ja na to nie odpowiem. Ale to coś, z czym w końcu na świecie trzeba będzie sobie jakoś zacząć radzić.

Mów swojemu ukochanemu wężowi jaki jest cudowny przez 20 lat. A potem włóż dłoń do terarium (nie odpowiadam za konsekwencje). Ale zanim to zrobisz zadzwoń po pogotowie i wyjaśnij co zamierzasz zrobić.

To że Hitler obudował swoje szaleństwo w sensowny dla dziesiątek/setek milionów pretekst nie zmieniło esencji tego czym to było. Poziomem 40. Tak wygląda ten poziom – odbieranie życia. Gdy dodamy do tego umysł racjonalny, to zmienia się tylko forma ale nie esencja. Odbieramy życie już nie tylko rękoma ale poprzez różne narzędzia – broń, gaz, itd.

Jeśli nie rozumiemy poziomów świadomości i wszystkich traktujemy na równi, no to oczywiście łatwo dojść do wniosku, że Bundy był złem wcielonym czy wyjątkiem.

Wiele ludzi hoduje w swoich domach węże i skorpiony. Opiekują się nimi latami. Żywią je, dbają o nie. Kochają. I nawet po 10-15 latach to zwierzę, gdy będzie miało okazję, ukąsi swoich opiekunów. Zabije. Czy to dlatego, bo to diabeł wcielony? Nie. Tak wygląda postrzeganie świata na tym poziomie świadomości. Tam “nie ma miłości” (jest jej bardzo niewiele)! Wąż nie kocha. Ale to też NIE oznacza, że nienawidzi! Po prostu taki jest. Jak coś mu się rusza przed nosem to to ugryzie, by potem zjeść. W ten sposób zapewnia sobie przeżycie. Tylko o to mu chodzi. Gryzie, by jego jedzonko mu nie uciekło. Nie czerpie z tego przyjemności. Zabija, bo jest to praktyczne do zjedzenia.

Nic nie pomoże tłumaczenie Tedowi, że nie powinien mordować. Spróbuj wyjaśnić wężowi, że nie powinien kąsać. Możesz poświęcić na to kilkadziesiąt lat, a gdy zbliżysz do niego rękę, pierwsze co zrobi, to ją dziabnie!

Umysł osoby w tak niskiej świadomości wszystkie informacje wykorzysta, by być jeszcze lepszym w tym, czym W ESENCJI jest. Zwierzęta tego nie potrafią. Ale ludzie już tak. Człowiek ma potencjał do zmiany.

Co nie zmienia faktu, że odpowiadamy za swoje decyzje. Jak jakiś idiota na rozprawie sądowej by powiedział – “No ale jestem jaki jestem!” to czy to stanowi usprawiedliwienie? Pewnie jacyś kretyni adwokaci używaliby tego jako argumentu. Ale to pokazałoby ich dziecinność. Ich własną nieświadomość i pogubienie.

No właśnie jeśli za najlepsze wybierasz odbieranie życia, no to trzeba Cię zamknąć w “terarium”, byś już nikogo nie ukąsił!

Co z tego, że “jesteś jaki jesteś”? Masz wybór. Odpowiadasz za swoje decyzje. Wybrałeś co wybrałeś. Pora na konsekwencje.

Dopiero badania nad świadomością ukazują to, co niedostrzegalne dla umysłu – można ustawić koło siebie 10 osób i jedna będzie na poziomie węża, druga wilka, trzecia wieloryba, czwarta będzie kochająca, etc. Nie ma szans tego zbadać inaczej, niż poprzez wykalibrowanie poziomu świadomości.

Człowiek w świadomości reprezentowanej m.in. przez skorpiona będzie używał wszystkich darów ewolucji, by być jeszcze sprytniejszym “skorpionem”. Jak zobaczy, że bycie uprzejmym dla ludzi spowoduje, że nam zaufają i otworzą drzwi, to będzie uprzejmym. Nie dlatego, bo chce być dobry dla ludzi, tylko by to wykorzystać do kontroli i ostatecznie “kąsania”.

A skoro tak to możemy się zastanowić czy usprawiedliwiona jest nienawiść do Teda Bundy-ego? Przecież to świadomość węża w ludzkiej skórze, która wybierała ze swojej poziomu mając do dyspozycji umysł racjonalny.

Nienawiść to nienawiść i szkodzi wyłącznie nam. W niczym nie pomaga. Wypierana, projektowana, tłumiona będzie w nas rosła. Takie są realia życia na tej planecie.

Nie oznacza to, że jak wyprojektujemy naszą akceptację na Bundy-ego czy innego maniakalnego mordercę, to nas nie zabije. Ależ zabije! Jak pokochasz terrorystę to on też Cię wysadzi, bo dla niego ma to cel, który jest dla niego ważniejszy od wszystkiego innego. A z miłości kpi.

Jednocześnie wiemy, że to czemu się opieramy ma większe prawdopodobieństwo zamanifestowania się w naszym życiu.

Każdy tego doświadczył. Łatwo zaobserwować, że jakoś magicznie przyciągasz do siebie ludzi z cechami charakteru, których nie znosisz – którym się opierasz. A co robi umysł? Używa tego do racjonalizowania jeszcze silniejszego oporu i usprawiedliwiania cierpienia.

Oczywiście wraca temat tego, że ludzie są niezwykle ograniczeni – nie mają zdolności odróżniania esencji od zmysłowej analizy.

Dlaczego? Nie wiem. Ale tak po prostu jest.

Widzimy co kto robi, jak się zachowuje, co mówi. Łatwo dajemy się oczarować słowami, glamourem, urokiem osobistym. Ale unika nam ESENCJA.

Tygrys jest dla mnie jednym z najpiękniejszych stworzeń. Ale zdaję sobie doskonale sprawę, że gdybym znalazł się z tygrysem w 4 oczy, to pewnie miałbym kilka sekund życia i zostałbym rozszarpany i zjedzony. Czy przez to nienawidzę tygrysów i chcę ich śmierci? Czy cieszy mnie to, że są zagrożone wyginięciem? Nie! Kocham tygrysa i szanuję jego naturę. Szanuję też swoje życie. Dodaję więc 1 + 1 i wynikiem jest – kochaj tygrysy ale trzymaj się od nich z daleka. A przecież są ludzie, którzy z tygrysami żyją jak z małymi, domowymi kotkami. Słowem – rzeczywistość zupełnie inna, niż się pozornie wydaje.

Jest mnóstwo zwierząt i roślin, które wykorzystują przeróżne techniki do zdobywania pożywienia, do polowania – w esencji do przeżycia. Zapachy, kolory, feromony, hipnotyzujące ruchy i więcej… Niektóre pająki budują nawet “ręczne” pułapki z sieci! Dlaczego tak trudno jest nam zrozumieć, że w przypadku NIEKTÓRYCH ludzi jest dokładnie tak samo?

Nie mówię tego, że mamy się zacząć bać wygadanych, sympatycznych ludzi.

Ale człowiek w niskiej świadomości może wysławiać się elokwentnie, być oczytanym, potrafić oczarowywać kobiety, być uprzejmym w swoich zachowaniach… ale to wszystko tylko poziom ROBIĆ. A go przecież można udawać! Nawet czując ogromną nienawiść możemy się uśmiechnąć. Co za problem?

O poziomie BYĆ drugiego człowieka nie wiemy nic. ZAKŁADAMY, że poziom BYĆ jest taki jak ROBIĆ. Przede wszystkim wyprojektowujemy na innych swoje utożsamienia. ZAKŁADAMY, że jak my za wszelką cenę utrzymujemy spokój i nie dążymy do konfliktów, to inni rozumują dokładnie tak samo… a to zwykła niedojrzałość i oczarowanie.

Zwierzęta m.in. dlatego stanowią dla nas wspaniały dar, bo obserwując je, obserwujemy jak wygląda poziom świadomości, który reprezentują. Ludzie na tym poziomie zachowują się DOKŁADNIE TAK SAMO.

Co za problem jest udawać zachowania? Zwierzę na niskim poziomie wykorzystuje dary ewolucji do własnych korzyści – przetrwania. I jest to niejako mądre i przykro niezbędne.

Jednak przecież jako człowiek przeżycie mamy zapewnione. Wystarczy współpracować z innymi i będzie dobrze! Jednak nie tak postrzegają rzeczywistość ludzie w niskiej świadomości. Dążą do konfliktów, do negatywnej rywalizacji.

Waran z Komodo nie może udawać czegoś innego, niż jest. Ale człowiek może. I miliardy ludzi się nabierają.

Jednak tylko dlatego, bo większość ludzi nie ewoluowała na poziom umożliwiający odróżnienie esencji od pozorów.

Tym samym ponownie widzimy znaczenie własnej ewolucji.

To właśnie najważniejsze ograniczenie i karmiczna spuścizna ludzkości – niemożność odróżnienia esencji od pozorów. Czyli wykalibrowanie Prawdy i jej poziomu.

Bez tego żyjemy jak po ciemku. Dla nas domowy, kochający kotek jest tym samym co wściekły szakal. Dla nas trucizna jest tym samym co pełnowartościowy posiłek.

Dla nas duma, nienawiść, gniew, obwinianie są jak sukces finansowy, szczęście, zdrowie, spokój.

Dla nas porno jest jak plaster na rany.

Mnóstwo osób było zadziwionych – “no przecież Ted BYŁ takim miłym, sympatycznym, pomocnym chłopcem! Nigdy nie ROBIŁ problemów.” No właśnie naiwność ludzi pokazuje jak mylą poziom ROBIĆ z BYĆ. Nie dziwne, że powszechnie nie rozumie się np. jak odnieść sukces – dlaczego jednym “się udaje”, a innym nie.

To jakby spojrzeć na tygrysa, gdy się liże – myje – i sądzić, że jak wejdziemy do klatki to nas też umyje… To że nie miał PRETEKSTU do ataku nie oznacza, że atak nie jest w jego naturze…

Gdyby Waran z komodo miał umysł racjonalny i zobaczyłby, że spokojne zachowanie ułatwia mu zdobycie posiłku, to zacząłby żyć spokojnie. Stałby się mistrzem spokoju. Inni czuliby się przy nim spokojnie, bezpiecznie! A potem HAPS!

Możemy się teraz zastanowić – gdybyśmy mieli okazję do pogadania z wężem, który ma możliwość ewolucji i logicznego rozumowania – jakich argumentów byśmy użyli, by przekonać go, że warto ewoluować? Wąż ze swojego poziomu szukałby tylko tego, co pomogłoby mu być lepszym w polowaniach, w ukrywaniu się – w przeżyciu. Wężowi jeszcze daleko do rozważań na temat założenia rodziny, dbania o innych, troski, brania pod uwagę dobra innych ludzi i zwierząt. Wąż chce być najlepszym wężem jakim może być! Uszanujmy go i trzymajmy się od niego z daleka i/lub nie dawajmy mu pretekstu, by nas pokąsał!

Na poziomie poniżej 200 nie ma człowieka – jest tylko zwierzę, które zachowywać się będzie odpowiednio do poziomu, który reprezentuje. To wszystko. Jeśli będzie na poziomie rozumienia zalet kamuflażu, wykorzysta go, by wtopić się w otoczenie. Będzie zachowywać się jak inni ludzie, rozmawiać jak inni ludzie, ubierać się jak inni ludzie. Ale to zupełnie coś innego, niż człowiek żyjący na poziomie np. Odwagi.

Człowiek w niskiej świadomości zaprogramowany, że aby coś znaczył musi założyć rodzinę i ciężko pracować – będzie to robił. Ale daj mu pretekst, to Cię walnie młotkiem w głowę. Człowiek w wyższej świadomości nawet prowokowany nikomu krzywdy nie zrobi. Poszuka rozwiązania pokojowego jeśli będzie ono możliwe.

Człowiek na poziomie węża może nauczyć się korzystać z komputera, a nawet zostać kanclerzem całego kraju. I miliony ludzi nie dostrzegło, że kieruje nimi jadowity gad, którego sami wybrali. I prawdopodobnie tylko dlatego, bo mówił dość rozsądnie. Wykorzystał oczekiwania, urojenia, fantazje innych ludzi przeciwko światu.

Inteligencja, a poziom świadomości to dwa zupełnie inne płaszczyzny. Można być na poziomie Teda Bundy, Hitlera, węża i skorpiona i być niezwykle inteligentnym. Można też być idiotą. Można być kochającym i bardzo prostym człowiekiem w kwestiach umysłowej analizy.

Przekrój jest bardzo szeroki.

Wzrost o 20 punktów świadomości nie oznacza, że Bundy zaczął dostrzegać w tym co zrobił coś złego ale być może zadawał sobie pytanie – “Dlaczego ja?” Dlaczego też ci inni, z którymi siedział w więzieniu zrobili coś innego, niż reszta ludzi? Zaczął z nimi rozmawiać. Pytać.

Pokazał się wspólny mianownik – pornografia.

Ale nie ma mowy o emocjach (wspomniał o oglądaniu agresji, więc to pokazuje, że był w nim stłumiony gniew). Ted Bundy, jak i większość ludzkości, nie rozumie, że to nie porno jakoś na nas wpływa, tylko korzyścią z jej oglądania jest pozostanie nieświadomym emocji poprzez ich tłumienie i niszczenie zdolności do ich odczuwania.

Bo ewolucja w formę człowieka powoduje, że zaczynamy odczuwać emocje. Pojawia się emocjonalny kompas. Tym samym mamy ewolucyjną możliwość dostrzec, że odbieranie życia nie jest już najlepszym wyborem. Za każdą niegodziwość popełnioną odnośnie dowolnej żywej istoty pojawia się poczucie winy. Wypierany przez większość ludzi, projektowane na świat i Boga. Mamy całe rynki – alkoholowy, papierosowy, porno, rozrywkowy i więcej, by uciekać od emocji.

Uciekając od niskich emocji niszczymy zdolność do odczucia połączenia z drugim człowiekiem, do odczuwania miłości, spokoju. Tłumione emocje, z których możemy nie zdawać sobie sprawy na poziomie świadomym, rosną, obciążają naszą psychikę i stanowią paliwo dla negatywnej mentalizacji.

Człowiek na poziomie świadomości 20-40, nawet mający dość sprawnie działający intelekt, nie znajdzie poprawnej odpowiedzi na jakiekolwiek pytanie – “Dlaczego?”. Nie ma szans. Nie ma w nim tej fundamentalnie istotnej jakości – pokory. Nie ma tam INTENCJI poznania PRAWDY. Tak jak zresztą u mniej więcej 80% ludzkości. Jest to poziom drastycznie oddalony od czegokolwiek, co można by nazwać miłością i rozsądkiem.

Jest tylko dbanie o swój interes. Tak jak zwierzaki.

Słowem – wąż nie może poradzić za wiele na to, że jest wężem. Obwinianie, nienawidzenie nie zmieni tego faktu. Wąż to wąż.

Umysł takiej osoby działa DRAMATYCZNIE inaczej, niż umysł człowieka w świadomości np. 200.

Łatwo to zaobserwować u siebie – myśli i emocje uznajemy za fakty, usprawiedliwienia, rację i bronimy ich za cenę relacji, pracy, zdrowia, pieniędzy, czasu… w umyśle nie ma miłości. Tak jak nie ma jej w nadającym radiu. To po prostu jakaś audycja. Cała reszta to nasze wybory.

Natomiast człowiek w wysokiej świadomości umysł przez większość czasu ma spokojny. I dlatego osoba taka może wybierać z miłością, spokojem, rozsądkiem. Może kochać i nie ogranicza tego, bo coś tam  przez chwilę bełkocze jej wściekły, zazdrosny czy obrażony umysł.

Naturalnie nikt nie broni nas rozpocząć swojej ewolucji na wysokie poziomy świadomości – poziomy sprzyjające życiu. Wtedy życie zacznie wspierać nas.

Człowiek w wysokiej świadomości dostrzega te dziecinne, zwierzęce mechanizmy i je ignoruje, nie zasila. Wybiera mądrze. Mądrzej od 80% ludzkości.

Dlatego tak istotna jest pokora. Uświadomienie sobie rzeczywistości – to, że do tej pory nienawiść czy stres uznawaliśmy za dobre, to czy takie są w rzeczywistości? Jakie są konsekwencje ich utrzymywania i kierowania się nimi? Dla większości ludzi korzyści z ich utrzymywania przeważają nad korzyściami spokoju, radości, szczęścia.

Jeśli jest w nas zdolność do zastanowienia się, do poddania tego krytyce – tym lepiej dla nas! Przeszliśmy daleką drogę w ewolucji! Wąż nie poddaje analizie zabijania. I nie powinien, bo nie ma on innej możliwości przeżycia.

Jeśli my to robimy – wspaniale! Przecież doskonale sobie zdajemy sprawę, że przeżywamy bez zabijania.

Możemy więc ewoluować dalej, bo to nasza decyzja. Nasza INTENCJA. I jesteśmy za nią odpowiedzialni. Bo, jakby się ktoś zastanawiał, nie jesteśmy ani wężem, ani małpą, tylko człowiekiem. A z tym wiąże się odpowiedzialność. Przy czym odpowiadamy za siebie, nie za innych. Każdy odpowiada za siebie.

Dlaczego osoba w świadomości jadowitego węża urodziła się w takiej rodzinie? Nie wiem. Ale warto wiedzieć, że jest to możliwe.

Ludzie tego nie rozumieją, bo oczywiście tematy duchowości, to w najlepszym przypadku tabu, a w przypadku najpowszechniejszym coś ignorowanego, wyśmiewanego lub całkowicie mylonego z religijnością. Z której uczyniono małpi cyrk i zwykły biznes.

Nie ma także czegoś takiego jak przekazywanie genów, etc. To co obserwujemy w formie genów, to reprezentacja procesu ewolucji świadomości i karmicznej harmonii wszystkiego, co było od początku stworzenia świata.

To, że dostrzegamy, że w rodzinie alkoholików jest większa szansa zostać alkoholikiem, czyli być podatnym na to uzależnienie nie ma nic wspólnego z rodzicami. Rodzice nie są przyczyną. To wybór Duszy na poziomie ewolucji, która jeszcze zmaga się z uzależnieniem i która wybrała, by spróbować sobie z nim poradzić (co ma OGROMNE znaczenie w rozwoju świadomości). Dlatego wybrała, by przyjść w rodzinie alkoholików, by otrzymać odpowiednie programy. Ale to nie wina alkoholików, że ich dziecko również zaczęło pić.

Oczywiście udowodnić się tego nie da, ani zbadać. Ale można to wykalibrować.

I zastanawiające jest, że takie dzieci (już także jako osoby dorosłe) dalej za najlepsze uznają obwinianie rodziców… A skoro taki jest ich poziom rozwoju, nie dziwne, że wybrały

drogę ekspresowego rozwoju świadomości, który jest niezbędny w przypadku wychodzenia z uzależnienia.

Tym samym z jakichś powodów Dusza, która w swojej ewolucji była dopiero na samym początku – w świadomości węża – przyszła na świat w rodzinie religijnej. Jakiej w esencji – nie wiemy. Co wiemy o tych ludziach? Tylko to, jak ich postrzegali inni. Widzimy więc fantazje, urojenia, projekcje innych ludzi, a nie rzeczywistość.

Więc o rzeczywistość nie wiemy po prostu nic.

Jakby nie patrzeć Bundy wzrósł o 20 punktów. Czyli 4-krotnie więcej, niż średnio wzrastają wszyscy inni ludzie… Oczywiście w pełni odpowiada za to, co zrobił.

Osobę, która poprosiła mnie o moje zdanie na temat tego filmu zapytałem:

– Co chciałbyś usłyszeć? Na jaki konkretny temat?

– Mnie ciekawi czy możliwe jest przejście z nałogu od pornografii do robienia tak strasznych rzeczy jak on w filmie opisywał (gwałty, zabójstwa lub pedofilia). Czy to co w pornografii widział już mu nie wystarczało i potrzebował większych bodźców czy jest to może po prostu osoba psychiczna. 

Mam nadzieję, że artykuł wyjaśnił sprawę krytyczną – poziom świadomości. On odgrywa najważniejszą rolę.

Więc osoba w bardzo niskiej świadomości jest dużo bardziej skora do przeniesienia na świat swoich negatywnych myśli i usposobienia.

Nie możemy podchodzić do tego, że człowiek na poziomie świadomości 20 żyje tak jak człowiek na poziomie 100 lub wyższym (i wciąż niższym od 200).

Pamiętajmy, że poziom świadomości reprezentowany m.in. przez wstyd NIE oznacza, że człowiek się tylko wstydzi. Są przykłady ludzi, którzy są na tym poziomie, a wiodą z pozoru normalne życie, mają przyjaciół, pełno energii. Hitler był na podobnie niskim poziomie. Tak samo Stalin jak i każdy inny, podły tyran. Nie trzęśli się ze strachu, nie mieli myśli samobójczych. Ich ego wyprojektowało wyparte emocje na innych ludzi. Nie widzieli w nich żadnej wartości, tylko coś, co mogą dowolnie wykorzystać dla swoich celów i urojeń.

Natomiast osoba odczuwająca wstyd i nawet odmawiająca sobie wartości jest w DUŻO lepszej sytuacji od np. Hitlera. Na bardzo wielu poziomach. Chociażby nie zbierze karmy zamordowania milionów ludzi.

Ted Bundy będąc na terapii udawałby, byle tylko wrócić na wolność. Zapewne już miałby gotowy plan kolejnego zabójstwa. Natomiast zdrowy człowiek ale pełen stłumionego wstydu i strachu mógłby dzięki terapii wzrosnąć na bardzo wysokie poziomy świadomości.

Człowiek zdrowy ale ze stłumioną emocjonalnością raczej nie skrzywdzi nikogo. Mógłby oczywiście zaniedbać relacje, okazyjnie doprowadziłby do kłótni, okłamał, itd. Czyli tak naprawdę nic nadzwyczajnego. Nic niebezpiecznego.

“(…)czy jest to może po prostu osoba psychiczna.”

Świadomość ludzka pokazuje, że nie jest to nic “po prostu”. Ludzkość nie ma zdolności odróżnienia potencjalnego masowego mordercy od normalnej, spokojnej osoby.

Ludzie nie odróżniają nawet odczuwania spokoju od nie czucia niczego. Nie odróżniają fanatycznego przywiązania, prób kontroli, oczarowania, projektowania romantycznych wizji, zaborczości od miłości.

Nie mają pojęcia, że żyją kompletnie nieświadomie. Dopiero osoby na wysokim poziomie świadomości zaczynają dostrzegać, że około 80% populacji jest jakby we śnie.

Nie ma sposobu zbadania intencji, zamierzeń, postrzegania, postaw, nastawienia.

Ludzkość nie ma sposobu nawet na zbadanie poziomu zadowolenia, spokoju, radości. Ani swoich, ani nikogo innego. Nie możemy udowodnić, że miłość istnieje, jak ważna jest, jakie ma znaczenie.

No – kto mi powie jak bardzo zachwyca go zachód Słońca lub wspaniała solówka gitarowa? To całkowicie subiektywne doświadczenie, którego zmierzyć, ani przekazać nie sposób.

Więc wszystko o innych tylko nam się wydaje. A jak jest?

Najważniejszych rzeczy nie można udowodnić. Dlatego tak ważne jest zrozumienie SUBIEKTYWNOŚCI życia na tej planecie.

Czy można komuś udowodnić, że np. podczas napadu w sklepie, w którym jesteśmy można odczuwać głęboki spokój? Nie! Dopóki sami tego nie DOŚWIADCZYMY poprzez wewnętrzne oczyszczenie i wzrost w świadomości, to dla nas będzie nawet szalone. Szok, panika, strach, nienawiść będą jedynymi możliwościami. Ale okazuje się, że w rzeczywistości nie są.

Jakie wnioski możemy wyciągnąć? Ano takie – Ted Bundy (i inni mu podobni) powinien nas nauczyć jak krytycznie ważna jest nauka na temat świadomości (i wzrost w niej). To, że jesteśmy człowiekiem to dar, bo mamy możliwość ewolucji tak wysoko jak tylko wybierzemy. Zwierzęta nie mają takiej możliwości. To nas wyróżnia – nieograniczona niczym możliwość wzrostu. Ale też poważne ograniczenia, z których musimy sobie zdawać sprawę.

To, że ktoś urodził się człowiekiem nie oznacza automatycznie, że jest taki jak my. Ale też nie ma lepszych i gorszych. Wąż nie jest lepszy od wilka. I wąż, i wilk są jakie są i każdy ma swoje miejsce na tej planecie.

Wystarczy włączyć sobie jakiś program przyrodniczy i dostrzeżemy w nim zachowania 80% populacji. Naturalnie w tych 80-ciu procentach zawarte są nowe, wyuczone zachowania. Mamy umysł racjonalny, więc pojawiła się możliwość analizy. Ludzie mądrzy i w wysokiej świadomości dostrzegli, że mamy możliwość nauki, pojmowania, wyciągania wniosków. Ludzie mądrzy, uduchowieni otwierali nam oczy na dużo szerszy paradygmat rzeczywistości.

Ale zwierzęta na bardzo niskim poziomie ewolucji, również nazywane ludźmi, to wszystko zaburzały i wypaczały przez lata. Bo to gwarantowało im przeżycie.

To co nigdy się nie zmieniło, to nasza niewinność i nieświadomość. Nasz umysł i podświadomość mogą zostać zaprogramowane czymkolwiek i przez naszą niewinność uwierzymy w to. No – kto o sobie mówił “pi**a” czy używał równie kwiecistych epitetów? Ależ to zwykłe programowanie – coś, co umysł skądś usłyszał i tylko powtarza jako racjonalizację zaniedbanego wnętrza.

Ale człowiek nie ma możliwości odróżnienia tego od rzeczywistości. Sam w to wierzy. Tym samym sam blokuje sobie możliwość ewolucji.

Kto nie wierzy w realia duchowe, niech uczciwie i odważnie ustali intencję przepracowania jakiejś negatywnej cechy charakteru – np. gniewu. Nagle, “niespodziewanie” zacznie doświadczać dużo więcej, niż dotychczas sytuacji wyciągających z niego gniew i wywołujących go w nim. Magia? Przypadek? Nie. Coś, co ludzie uduchowieni i spalani na stosach wiedzieli doskonale od tysięcy lat. Tylko naturalnie nikt nie brał tego na poważnie, bo globalnie byliśmy przez setki lat na poziomie hipopotama lub niżej. Jak ktoś się za bardzo do nas zbliżył, od razu tratowaliśmy… I nazywaliśmy to rycerskością, honorem, nazywaliśmy zwalczaniem heretykówi td.

Człowiek na takim poziomie świadomości ma gdzieś jakiekolwiek fakty i prawdę. Wszystko, co mu potrzebne to tylko to, co wspomoże jego łowy i możliwość kopulacji. Oczywiście taka osoba uważa, że wszyscy ludzie są identyczni jak ona. Ależ nie są. Część jest. I można to przebadać. Ale są ludzie, którzy są dużo niżej i są niezwykle niebezpieczni.

Ale są ludzie, którym można dać klucz do swojego domu np. na rok i jak wrócimy, to w naszym domu będzie lśniło, będzie stała pełna puszka odkupionej kawy, cudownie pachnące kwiaty, etc. I jeszcze kupi nam dobre whisky z wdzięczności. Takich osób jest oczywiście mniejszość – kilka procent całej populacji. Ale są.

Poprzez ten artykuł po raz kolejny chciałem również pokazać jak niewiele wiemy o rzeczywistości, w której przyszło nam żyć. A nie wiemy, bo ludzi, którzy tego uczyli potraktowaliśmy jak wariatów lub fanatycznie zaczęliśmy “wielbić” zamiast słuchać ich nauk i wdrażać w swoim życiu. I nadal wierzymy, że zrobią coś za nas…

Nie rozumiemy kluczowych tematów – natury i pracy umysłu, jego roli, emocji, ich roli i wpływu na nas, podświadomości, świadomości i jej ewolucji, karmy, duchowej odpowiedzialności i odpowiedzialności w ogóle. Nie rozumiemy roli tej planety.

Mnóstwo osób wierzy, że życie to zwykły przypadek, co jest niebywałym niezrozumieniem. Te osoby oczywiście są święcie przekonane, że źródłem ich życia i przeżycia jest ego – umysł.

Ludzie sądzą, że to oni tworzą nowe życie. Ale nic samo w sobie nie jest w stanie stworzyć życia. Nic także nie jest w stanie życia zniszczyć.

Kto rozumie, że życie jest WIECZNE. I sam fakt, że istnieje – czyli to, co bierzemy za oczywistość – jest tak ogromnym darem, że umysł nie jest w stanie tego pojąć w najmniejszym stopniu. Ignorujemy to, co najistotniejsze.

Tak mało wiemy i rozumiemy na temat rzeczywistości. Jesteśmy globalnie zapijaczeni własną dumą. Gdybyśmy ją poddali i wtedy spojrzeli na swoje życie, nagle wszystko zaczęłoby mieć sens. Wywalilibyśmy gały i nie mogli wyjść ze zdumienia.

Słyszałem o ludziach, którzy gdy zaczęli rozumieć “o co cho”, potrzebowali kilku miesięcy, by dojść do siebie.

Kto mi powie dlaczego jeden z największych umysłów – Freud (poziom 499, czyli nie wszedł na poziom Miłości) – doszedł do wniosku, że skoro wszystko negatywne, co sądzimy na temat Boga, to projekcje ludzkiej podświadomości, to Bóg nie może istnieć? A dlaczego nie doszedł do wniosku, że nie może istnieć negatywny Bóg, a pozytywny jak najbardziej? Tak poważny błąd, tak oczywiste pominięcie.

Skąd cały czas te smutne do porzygu wnioski?

Dlaczego ludzie “niepewni siebie” są tak naprawdę tylko niepewni tego, co pozytywne? A tego, co negatywne są pewni tak silnie, tak uparcie, że wyszliby z apatii, by obronić swoich negatywnych przekonań i postaw? Hmm? Nie jest to podejrzane dla nikogo?

Ok. Teraz odniosę się pokrótce do wypowiedzi Bundy-ego.