Witam Cię serdecznie!

Dzisiaj chcę Ci przedstawić znaczenie rozwoju świadomości, bo jest to fundament wyzdrowienia z uzależnienia. Uzależnienie jest jedną z wielu negatywnych konsekwencji życia w niskiej świadomości.

Poziom świadomości to esencja istnienia.

Każda istota przejawia jakąś jakość istnienia – głównie mamy podział na drapieżniki, czyli zwierzęta przeżywające kosztem życia innych istot oraz zwierzęta roślinożerne – czyli zwierzęta, których przeżycie nie ma tego kosztu.

Niemal wszystkie drapieżniki kalibrują się poniżej 200 (wyjątek stanowią np. kot i pies). Zaś wszystkie ssaki roślinożerne kalibrują się powyżej 200.

Zauważyłem, że mało ludzi nie tylko rozumie ale nawet mało obchodzi ich ta informacja. Masa ludzi uważa zupełnie odwrotnie – że drapieżniki są wyżej w ewolucji. To błąd. Zobaczmy jak bardzo poważny.

Jest to fundament zrozumienia i wyzdrowienia. Ja tego wszystkiego nie piszę, by się popisywać czego to ja nie wiem i o czym to nie poczytałem. To informacje, dzięki którym zaczynamy rozumieć dlaczego na świecie jest jak jest; dzięki którym możemy zrozumieć dlaczego w naszym życiu jest jak jest; dzięki którym możemy nareszcie przestać cierpieć z ręki innych ludzi, etc. Korzyści są nieprzeliczone.

Żeby wyjść trochę ze świata teorii, obejrzyj dwa poniższe krótkie filmiki. Na jednym jest pan opowiadający o aligatorach. Ten pan trenuje aligatory od ponad 16 lat. 

Chris i aligator:

W komentarzach ktoś podał skrót tego co najistotniejsze. Dla tych, którzy nie rozumieją angielskiego:

1) Dzikie zwierzęta można wytrenować, nie oswoić.
2) To nie labrator (rasa psa). To aligator.
3) Nie zaatakuje cię dopóki nie będzie postrzegał cię jako pożywienia – np. gdy stracisz przytomność. (Pamiętajmy, że to “cię” odnosi się do Chrisa, który m.in. tego aligatora trenował przez lata. Więc wobec niego czuje się on bezpiecznie.)
4) To nie pies.
5) Aligator nie kocha Chrisa.
6) Nie ma sumienia, ani miłości.

Ile wynosi kalibracja gadów? 40. Dinozaury kalibrowały się na 60. Wyobraźmy sobie, że Hitler kalibrował się na 45. I sprawował rolę kanclerza całego kraju. Nie dziwne, że doprowadził świat do ruiny i śmierci ponad 100 milionów ludzi. Gdy III Rzesza przegrała wojnę, Hitler powiedział, że Niemcy nie zasługują, by żyć. Hitler rozkazał swoim generałom zniszczyć Niemcy. Megalomaniaka nie obchodzi życie swoich rodaków. Tak jak i aligatora czy dinozaura.

Zaraz porozmawiamy o tym dużo szerzej.

Na drugim filmie zobaczysz panterę, którą dziewczyna wychowywała od małego. Mała pantera została porzucona. Pokazana sytuacja to odwiedziny gościa, czyli zupełnie obcej osoby dla tej pantery. Obserwujemy jej zachowanie i jak wpłynął na nie wieloletni trening jak i wieloletnie obcowanie z człowiekiem, który zastąpił jej rodziców.

Widzimy, że od razu pantera próbuje zakraść się do tej osoby. Udaje, że się rozciąga. Więc wykorzystuje swoją inteligencję, by obejść swoje nauki – to, czego została nauczona, że nie może.

Jest poddenerwowana i/lub popisuje się pokazując jak drapie. Swoją drogą – widzimy, że gniew, a nawet próby ataku często wynikają u drapieżników ze strachu. Gniew i agresja więc nie są wyrazem ani siły, ani odwagi, tylko lęku. Mądry drapieżnik podczas ataku jest spokojny i skoncentrowany, nie pogniewany.

Co widzimy dalej – pantera nie odwraca się plecami do gościa. Chce go ugryźć.

Położyła się. Próbuje uśpić czujność lizaniem. A następnie znowu się rozciąga i już jest w zasięgu stopy gościa. Zachowuje się jak dziecko. Tylko to dziecko jest śmiertelnie niebezpieczne.

Kalibracja pum, czy górskich, wielkich kotów – 70. To też kalibracja Osamy Bin Ladena i III Rzeszy.

Po pierwsze – widzimy, że poziom 70 ma kolosalnie wiele ekspresji. Jednak w esencji ponownie – to można wytrenować ale nie oswoić. Więc III Rzesza nie mordowała wszystkich jak leci. “Tylko” tych, którzy nie pasowali jej wizji. Wliczając rodaków. Były negocjacje, różne spotkania z innymi nacjami. Ale to było zachowanie wytrenowane. To była szopka, którą prezentuje nam tu pantera. Trening nie zmienił tego czym pantera jest.

Nic co podpisze człowiek na takim poziomie nie jest wiarygodne – żaden dokument czy porozumienie. Uczciwość i honor człowieka integralnego wykorzysta przeciwko mu. Np. gdy zdecydują się na honorową walkę na miecze – najpierw zetknięcie się plecami, a potem kilka kroków i dopiero fechtunek, to gdy osoba integralna zacznie iść do przodu, ta nieintegralna wtedy pchnie ją mieczem.

Widzimy coś podobnego tutaj – pantera próbuje obejść to, co wie, że nie może i mimo wszystko ugryźć.

Czy nie wygląda podobnie życie uzależnionego? “Wie”, że pornografii nie powinien oglądać czy pić wódki, a i tak zawsze znajdzie sposób, by to zrobić. Znajdzie pretekst, wytłumaczenie, usprawiedliwienie. To rozciąganie czy lizanie stóp to przecież wchodzenie na różne serwisy społecznościowe i oglądanie zdjęć ładnych koleżanek. I “nagle” PUF! – oglądanie pornografii. Cała wiedza, informacje, logika przestają mieć jakiekolwiek znaczenie.

Na filmiku z aligatorem widzimy jak np. trzyma on Chrisa za rękę. To NIE jest wyraz troski czy zapewnienia o bezpieczeństwie. To co robi osoba na poziomie 40 czy 70 NIE jest tym samym co osoba na poziomie 150, nie mówiąc o 200+. Intencja jest zupełnie inna, totalnie inna energia. To dwa różne światy. Jak mówił Chris – w jednej chwili krokodyl pływa spokojnie i wydaje się jakby był przyjacielski. W drugiej pożre Cię bez mrugnięcia okiem.

Uzależnieni też w jednej chwili uważają, że jest dobrze, a nawet się polepsza. A w drugiej siedzą i oglądają porno lub piją godzinami. A potem wielka rozpacz dlaczego. Ano dlatego, bo nadal jesteś na tym samym poziomie świadomości. I tylko zmagasz się z poziomem ROBIĆ. Nie zmieniasz poziomu BYĆ.

Mamy więc 2 osoby, które żyją z niebezpiecznymi zwierzętami. Nie ma lepszych ekspertów, by posłuchać od nich o drapieżnikach. Bowiem zwierzęta drapieżne reprezentują zachowania przekroju 80% ludzkości i okazjonalne zachowania zapewne ponad połowy pozostałych.

Chris mówi o aligatorach w ten sposób – “They don’t think like you do. They don’t think like dogs do”. Czyli – “One nie myślą tak jak ty, ani nie myślą jak psy”.

Kalibracja psa – 245.
Kalibracja kota – 240.
Kalibracja kota po przyjęciu do rodziny, nadaniu mu imienia – 245.

Kalibracja aligatora – 40.

Jest masa filmików, na których ludzie pokazują, że mieszkają z gadami i np. nauczyli ich, by aportowały czy przybiegały jak przychodzą z domu. Ale tu ta sama uwaga – jeśli taki właściciel dostały np. zawału czy padaczki i upadł, to ten “kochający”, aportujący gad, zacząłby pożerać jego ciało, nawet gdyby właściciel jeszcze żył. A jeśli nie, to tylko dlatego, bo nie dał rady zmieścić ciała do paszczy. Swoją drogą – “właściciel” zwierzęcia to kolosalne nieporozumienie. Nikt nie jest właścicielem zwierzęcia w swoim domu. Jest za nie odpowiedzialny, wziął na siebie opiekę nad nim, zapewnienie mu warunków do życia. Ale nie jest jego właścicielem. To samo tyczy się dzieci. To osobna, żyjąca istota. A niewolnictwo jest już przestępstwem.

Teraz kilka odniesień do ludzi – kalibracje:
– Talibscy bojownicy i terroryści – 70.
– Bin Laden – 70.
– Hamas – 75.
– Neandertalczyk – 75.
– Al-Kai’da – 65.

I wiedząc to czy ktokolwiek chciałby prowadzić dyplomację z Hamasem lub Al-Ka’idą? To raz jeszcze posłuchaj co mówi ten pan o aligatorze i zamiast aligatora wyobraź sobie, że pływa tam przedstawiciel Al-Ka’idy:

“Nie myśli jak Ty. To drapieżnik. Gdy tylko pojawi się okazja, zje Cię bez wyrzutów sumienia, bez wahania”.

Różnica między aligatorem, a panterą, którą wychowuje się od małego jest to, że przy takiej panterze możesz usnąć i nie zostaniesz zjedzony/a (przynajmniej w sytuacji, gdy od małego zastępowałeś/aś jej rodziców). Co pokazuje ogromne znaczenie tej różnicy pola świadomości – 40, a 70.

Różnica między aligatorem, a terrorystą jest taka, że aligator nie został poddany praniu mózgu, ani religijnej indoktrynacji, której częścią jest mord niewiernych, by zostać zbawionym. Krokodyl jest sobą. Nie jest krwiożerczą bestią ale nie zmarnuje okazji, by coś zjeść. A terrorysta jest krwiożerczą bestią, bo w jego oczach im więcej niewiernych zamorduje, tym większa nagroda go za to czeka. Nie zmarnuje okazji, by to zrobić. Ludzkie życie nie ma dla niego znaczenia. Dla aligatora ma – bo dzięki niemu przeżyje. Terrorysta morduje dla samego mordu.

Albo puma – dużo wyższy poziom kalibracji ale nadal bardzo, bardzo niski. Przyszedł gość, i ona pomimo, że jej opiekunka od małego – jej “mama” – jest przy niej, non stop jej powtarza, że nie może – pantera nie może się powstrzymać. Cały czas próbuje złapać, podrapać, ugryźć.

Nie ma więc instynktu. Jest pole świadomości danej jakości. “Instynkt” w poprawnym rozumieniu to dążenie. A dążymy do tego, co jest zgodne z naszym poziomem świadomości.

W tym polu żadna istota nie oprze się tego, co wynika z tego pola – jakości istnienia. Siła nie ma żadnej przewagi nad mocą pola.

Każdy uzależniony wie, że siłą woli nic nie zdziała. Nie wyjdzie z uzależnienia zmaganiem.

Można wytresować istotę, wytrenować ale nie zmieni to jej. Bo to tylko poziom ROBIĆ.

Człowiek na takim poziomie rozwoju nie jest cywilizowany. Może zostać wytrenowany, wytresowany ale nie jest cywilizowany.

Mamy bardzo dużo przykładów, gdy do świata cywilizowanego zostają wprowadzeni ludzie ze spektrum świadomości poniżej 100. Następuje zniszczenie, gwałty, ulice zostają zamienione w pobojowiska, ich domy w śmietniki. Jest śmierć, zniszczenie, prostytucja, choroby. To nie jest zachowanie np. goryla (275). Nawet szopy nie wypróżniają się blisko swojego legowiska.

Każdy wybierze i tak to, co jest zgodne z jego poziomem świadomości, szczególnie w kluczowych, indywidualnych sytuacjach i okolicznościach. Uchodźcom dano zamek (!!!) i w kilka dni zamienili go w rynsztok.

Taki człowiek nie myśli w ogóle jak np. człowiek na poziomie 190. Przykłady drapieżnika z pułapu 190 – wilk, hipopotam.
Polska jest obecnie na poziomie tych zwierząt. Jest więc nadal na poziomie pola niesprzyjającego życiu. To pole dążące do destrukcji. Co oczywiście widać gołym okiem. To się wydaje pozytywne tylko ludziom z jeszcze niższego pułapu. Którzy nie są w stanie w ogóle nawet dostrzec konsekwencji takiej jakości życia.

To też pokazuje, że nie ewoluujemy od neandertalczyka. Tak jak pantera nie ewoluowała od krokodyla. To dwie zupełnie różne gałęzie ewolucji. Dowodem na to jest np. to, że na tej planecie obecnie chodzą ludzie na poziomie świadomości 1-900+, czyli też na poziomie neandertalczyka. Wszyscy z nich/nas to homo sapiens. Nie ma wśród nas neandertalczyków. Niemniej coraz częściej ludzi na poziomie świadomości 200+ nazywa się już homo spiritus – człowiek duchowy. To zupełnie inna istota, niż homo sapiens. To trochę jak ewolucja motyla z poczwarki.

Jednak powszechnie wszystkich wspólnie nazywa się “człowiekiem” i nie widzi różnicy między człowiekiem na poziomie 30, a 300. Ludzie nie widzą różnicy między domowym kiciusiem, a drapieżnym wielkim kotem górskim.

Dla niektórych Jezus (1000) był zwykłym faciem z dobrymi chęciami ale słabą siłą przebicia, słabymi umiejętnościami dyplomacji…

A to jakby pomylić Słońce ze starym kaloryferem.

Dr Hawkins powiedział, że zwierzęta m.in. dlatego są dla nas niezwykłym darem, bo całe programowanie ludzkości z niskich poziomów świadomości pokazują nam jak na dłoni. Całą panoramę, pełne spektrum. Wystarczy włączyć dowolny film przyrodniczy, np. z małpami i nagle widzimy zachowania 80% ludzkości.

Małpy to i tak poziom 210, czyli poziom, na którym są lub go przekroczyło koło 20% ludzi. Reszta jest niżej.

Daj proch człowiekowi na poziomie 100, a wysadzi w powietrze tysiące niewinnych.
Jak proch człowiekowi na poziomie 400, a zabezpieczy teren wyburzy stare, zbutwiałe budynki i na ich miejscu postawi nowoczesne.

Jak mówi ten treser aligatorów – to nie jest krwiożercze zwierzę. Nie jest złe. Rozumiesz? To nie jest zła istota. Tak jak terrorysta nie jest zły. Tylko taka istota nie potrafi lepiej. Bo jest na takim poziomie ewolucji. Jeśli dasz mu pretekst i możliwość, uczyni szkody innym. W konsekwencji także sobie. Poza tym – terrorysta został zaprogramowany tym całym szajsem. Nie ma terrorystów, którzy nagle postanowili nimi zostać w wieku 30 czy 40 lat. To programowanie wtłaczane od małego. Ci ludzie jedyne co znają to ta krwiożercza dialektyka otulona religijnym całunem. Ci którzy to kontrolują oczywiście doskonale wiedzą, że żadnego boga to nie cieszy. Po prostu cieszy ich zniszczenie i śmierć. Jak mówiłem – dla człowieka w niskiej świadomości nie ma różnicy między Bogiem, a szatanem.

Jeżeli będziemy wobec takiej osoby naiwni, to nas zabije bez wyrzutów sumienia, bez mrugnięcia okiem, bez wahania. Możemy ją znać latami, nawet chodzić za rękę, uprawiać seks, mieć dzieci. A pewnego dnia wysadzi nas razem z innymi czy poderżnie nam gardło. A potem wszyscy zdziwieni – “Jak to!? Tyle lat go/ją znałem!”

Jest pełno ludzi mających gady, którzy sądzą, że te zwierzęta ich kochają… Niektórzy np. cieszyli się jak ich wąż przypełzł do nich na łóżko, gdy spali. Budzą się, a obok leży wąż. “O, jak słodko! Spał z mamusią/tatusiem!” Gdy posłuchać specjalistów, to okazuje się, że wąż nie przyszedł się przytulić, tylko sprawdzić czy jest już w stanie pożreć ten kawał mięsa. Czy jest już na tyle duży, by go zmieścić.

Mam nadzieję, że widzisz, że kalibracja nie jest jakąś ezoteryczną sztuczką, tylko uniwersalnym, nieomylnym narzędziem do badania rzeczywistości. Jest jak teleskop czy GPS. Jednak poznać wartość kalibracji to jedno. Dwa – właściwie ją zinterpretować.

Wiemy, że gwiazdy ludzie widzieli od zawsze. I jedni interpretowali je, że to np. bogowie na/w niebie. Dzisiaj wiemy, że jest inaczej. Choć pewnie nadal jest trochę ludzi, którzy sądzą, że to bogowie.

Non stop słyszymy historie jak to była sobie para. Taaaaaaaaaaaka zakochana. I ona lub on coś zrobili i nagle druga osoba dostała szału i ją pobiła, a nawet zabiła. Gdy sprawdzimy poziom świadomości – np. 160 albo niżej. 160 w świecie zwierząt to np. miś polarny. Gdy misiowi dasz pretekst – rozszarpie Cię. Może nawet nie będzie potrzebny pretekst.

Dlatego ludzie rozwinięci mówią – nie walcz, nie próbuj zmieniać innych. Kochaj ich, szanuj i nie dawaj pretekstu do ulegania swoim słabościom. Najlepiej zaś trzymać się z daleka. Bo nie ma szans, by się powstrzymali. Siła nie wygra z mocą. A poziom jakości ich mocy jest bardzo niski. To sami mówi pan od aligatora. Szanuj te zwierzęta, kochaj je, ale nie zapominaj czym są. Bo jeśli dasz im pretekst, rozszarpią Cię i pożrą bez mrugnięcia okiem. Żadna ilość treningów tego nie zmieni. Treningi takich ludzi do uczestniczenia w życiu publicznym jest jak maskowanie kameleona. Taka osoba wykorzystuje zdolność nauki, by kamuflować się wśród potencjalnych ofiar. To jak modliszka udająca liść.

Jak ma się to do uzależnienia? Całkiem podobnie. Uzależniony może jak pantera – starać się nie oglądać porno/nie podrapać gościa. Może sobie powtarzać 10 razy co sekundę, by tego nie robić. Ale wystarczy pretekst. Chris się ruszy gwałtownie przy aligatorze/zdarzy się coś niezapowiedzianego w życiu uzależnionego i taka osoba już ląduje przy porno/alkoholu/narkotykach. A potem jeszcze zaatakuje za to siebie.

Pamiętam jak jeszcze w szkole podstawowej mieliśmy wycieczkę na pokaz gadów. Odważyłem się, by założono mi na ramiona węża boa. Byłem bardzo ciekawy, a wiedziałem, że jestem bezpieczny. Od zawsze oglądałem filmy jak to węże zabijają, duszą i są ogólnie złe i straszne. Od innych też słyszałem jak się boją węży. Ale gdy poczułem tego węża, był niezwykle ciepły, mięciutki. To było niezwykle przyjemne. Było mi z nim tak dobrze. Nagle kompletnie przestałem rozumieć dlaczego ktokolwiek miałby się bać tych zwierząt.

I znowu – rozsądek. Moje uczucia do węża nie zmieniają jego natury. Ani nasze uczucia do kogokolwiek. Gdyby dać temu wężowi pretekst, zapewne by mnie zadusił. Ale był spokojny. I ja też. Ani lęk, ani miłość do węża nie zmienia tego czym jest. Można się cieszyć jego towarzystwem, gdy zadba się o środki bezpieczeństwa i będzie to niesamowite doświadczenie. To naprawdę fascynujące zwierzątka. Ale jeśli zapomnisz, że wąż to wąż, a nie projekcja Twoich uczuć, to może się skończyć, że zadusi Ci dziecko. I zrobi to bez wahania i bez wyrzutów sumienia.

Jeżeli Ty pewnego dnia poczujesz się bardzo dobrze, lepiej, niż zazwyczaj TO NIE JEST DOWÓD, ŻE SIĘ ZMIENIŁEŚ/AŚ CZY COKOLWIEK INNEGO! Większość uzależnionych gdy czują się lepiej, od razu zakładają, że jest lepiej. Uczucia nie zmieniają Ciebie, nie mają wpływu na to kim jesteś. Więc czując wstyd nie jesteś gorszy/a. Czując ekscytację nie jesteś lepszy/a. To tylko chwilowe stany emocjonalne. Zapach fiołków nie zmienia świata na lepsze, tak jak zapach spalin nie zmienia świata na gorsze.

Jeśli zapomnisz, że bojownik Talibów to człowiek w niżu świadomości, bez wahania zabije Ciebie i Twoich bliskich. Zrobi to z uśmiechem na ustach, bo w jego świadomości będzie to jak przechodzenie przez próg wrót do nieba. Nie jest on zły. Ma po prostu przesrane, bo konsekwencje go nie miną. I przesrane ma każdy naiwny, by pomylić go z człowiekiem na wyższym poziomie świadomości.

Rozumiesz? Jako ludzie nie mamy zdolności odróżnienia człowieka w świadomości aligatora czy dinozaura od człowieka w świadomości już ze spektrum pozytywności.

Jeśli Twoi rodzice piją, bili Cię, etc., to filmik pana z aligatorem będzie dla Ciebie wspaniałym instruktażem jak postępować ze swoimi rodzicami. Czy kimkolwiek innym. Utrzymywać spokój. Nie dawać pretekstu. Szanować. Kochać. Nie wymagać tego od nich, bo nie są do tego zdolni.

Tak jak opowiadał Chris – była sobie para aligatorów. Były razem ok. 30 lat. Miały trochę małych aligatorków. Pewnego dnia samiczka dostawa udaru. Była akurat w wodzie. Odwróciła się do góry brzuchem. Była bez ruchu. Samiec aligator W TEJ SAMEJ SEKUNDZIE podpłynął do niej i zaczął ją pożerać.

I Ty sądzisz, że jak go karmisz, to ten aligator Cię kocha? Albo wąż? Albo pająk? 30 lat spółkowania, przebywania z samiczką w jeden moment przestał cokolwiek znaczyć. Bo nic nie znaczył.

Więc jeśli od swoich rodziców będących w niskiej świadomości oczekujesz miłości – oj. Pewnie zdarzyło się Tobie lub komuś ze znajomych, że przynieśli złą ocenę lub spóźnili się na jakieś wydarzenie i nagle jedno z rodziców szlag trafił i dostałeś/aś lanie.

Jednak oczywiście nie są to jedyne zachowania. Tak jak i aligator. Potrafi być spokojny, łagodny, można to nawet pomylić z czułością.

Steve Irwin – chyba najbardziej znany na świecie miłośnik zwierząt i profesjonalista – kochał wszystkie zwierzęta bez wyjątku i bezwarunkowo. Ale nigdy nie zapominał czym są. I w końcu jedno go zabiło. Ale nawet wtedy nie przestał kochać zwierząt. Jego rodzina również nadal kocha zwierzęta bezwarunkowo i dalej robią wszystko, by im pomagać, chronić, opiekować się. To jest już bardzo rozwinięta świadomość. To właściwy kierunek. :) NIE JEST NAIWNY! Zwierzę było tym, czym było. Nie potrafiło lepiej. Niezależnie jak bardzo było kochane przez Steve-a, to go nie zmieniło.

Teraz zastanówmy się jakim ignorantem, idiotą lub wrogiem i zwierząt, i ludzi jest człowiek, który kręci film o np. krwiożerczych rekinach. Pokazuje się, że rekin atakuje, ludzie panikują, uciekają, a potem rekina się zabija i wszyscy się cieszą. I to rekin jest tym złym. To bzdury. Rekin, jak i krokodyl, nie zaatakują bez odpowiednich warunków. Brak spokoju i panika to jedne z fundamentalnych informacji dla drapieżników, że mają do czynienia z ofiarą. Ludzi tyczy się to samo. To dla nich pretekst, by zaatakowały. Te filmy więc mówią Ci mniej więcej co zrobić, by mieć gwarancję, że drapieżnik zaatakuje akurat Ciebie. W innych warunkach byłby spokojny ale Ty mu te warunki zmieniasz. Ten film pokazuje czego NIE robić. A ludzie się tym programują i tak dokładnie postąpią. Sami skazują się na atak.

Już nie pamiętam czy był to scenarzysta, czy dyrektor filmu “Szczęki”. Na łożu śmierci przeprosił, że stworzył tak niesprawiedliwy, zły, straszny obraz rekinów. I choć kalibracja rekinów to 17, to jednak nie są to zwierzęta krwiożercze. Można z nimi pływać. Są ciekawskie, nawet lubią się bawić. A gdy jakiś połknął hak, to podpłynął do nurka, otworzył paszczę, by mu ten hak usunąć. Potem z wdzięczności łasił się jak kot. Ludzie pracujący z rekinami mówią nam, że człowiek NIE jest w jego jadłospisie. Sporadyczne ataki rekinów na ludzi wynikają głównie z zabierania im ich terytoriów i miejsc żerowania, zmniejszania ilości ryb, którymi się żywią oraz różnych okolicznościom jak zawody surfingowe, które rekiny odbierają jako energię rywalizacji o łup – ofiarę. Zwierzęta są bardzo wyczulone na energię.

Zobacz jeszcze np. ten film:

Wyobraź sobie, że ten krokodyl to Twój tata czy mama. ;D Jeśli są agresywni, tak z nimi postępuj jak w tym filmie. Oczywiście nie mówię o karmieniu surowym kurczakiem, ani głaskaniu po podbródku. ;D Mówię o spokoju, szacunku, pozytywności, akceptacji. Nie dawaniu pretekstu. Jeśli mówią Ci jakim jesteś półgłówkiem, głupkiem, itd. – zgadzasz się z nimi. Mówisz im, że mają rację, przepraszasz. Nie miotasz się, nie stawiasz oporu, nie uciekasz. Bo to ich tylko rozjuszy.

Jednym z najbardziej sławnych przejawów niezrozumienia poziomu świadomości był Ted Bundy. Który też szczerze nie rozumiał dlaczego jest jaki jest. A był jaki był, bo jego poziom świadomości to było 20. Czasem więcej. Ale nigdy nie przekroczył 40. Czyli był na poziomie gadów. Np. wspominanego aligatora. Został zaprogramowany, wytrenowany przez społeczeństwo – rodziców, religijne praktyki. Ale nie zmieniło to esencji tego, że jego poziom świadomości był właśnie taki.

Gdybyśmy widzieli to jak dokonywał zabójstw, możliwe, że byłoby to bardzo podobne do tej pary krokodyli, o której wspominał pan z pierwszego filmu. Mógł się spotykać z kobietami, być z nimi, uprawiać seks. Ale wystarczył pretekst i dokonywał morderstwa. Bo nie mógł się powstrzymać.

Nie mówię tego, by go usprawiedliwić. Jednak musimy zrozumieć, że człowiek na takim poziomie nie może być inny. Tak jak krokodyl czy pantera nie mogą przestać być tym, czym są. Ignorowanie tego faktu naraża nas na niebezpieczeństwo. Jako ludzie mamy umysł racjonalny. Więc człowiek na poziomie świadomości aligatora, z pozycją pionową i kciukami, może nauczyć się obsługi samochodu, pistoletu, a nawet samolotu. Tego efekty też znamy z nawet niedalekiej historii.

Widzimy niewinność świadomości. Nawet krokodyla można nauczyć, by nas nie jadł. Ale to tylko poziom “wiedzieć”, poziom “ROBIĆ”. To nie poziom “BYĆ”. To że poświęcisz 30 lat na naukę i praktykę i zostaniesz chirurgiem, wcale nie musi oznaczać, że kochasz ludzi i pomagasz z miłości.

Nie ma chwili, w której nie bylibyśmy narażeni na pokusy.

A klienci cały czas piszą mi takie rzeczy o miłości, że ktoś o taaaaaaak kocha, tylko jest czasami agresywny, potrafi skrzywdzić, uderzyć, cały czas myśli, zazdrości, nie potrafi odpuścić, cały czas klei się nawet po rozstaniu, wraca, potem seks, znowu kłótnie, rozstania… To nie ma nic wspólnego z miłością. Miłość to poziom 500+. To co przed chwilą opisałem, nawet nie przekracza poziomu 200. Wiemy jaka jest różnica między psem (240), a aligatorem (70). A to skala logarytmiczna. Dlatego ta różnica 170 jest KOLOSALNIE mniej znacząca, niż różnica między 200, a 500. A nadal ogromna.

To że non stop mamy o kimś myśli nie oznacza miłości. Wręcz przeciwnie. Bo czy najedzony myśli o jedzeniu? Czy bogaty myśli o pieniądzach? Gdybyśmy kochali, nie mielibyśmy myśli o tej osobie. Zazdrość również przeczy miłości. Gdy zrozumiemy czym zazdrość jest, stanie się oczywiste, że ani nie świadczy o miłości, ani z niej nie wynika. To że się naoglądaliśmy w filmach jakichś zachowań, które ktoś nazwał miłością czy kochaniem i je odtwarzamy, nie czyni z nas ludzi kochających.

Słuchaj specjalistów. Szukaj ich. Każdy specjalista od drapieżników, gdy mówi o jakimś konkretnym zwierzęciu, mówi też o pewnym przekroju zachowań ludzkich. Bo nie ma zachowania zwierząt z jakiegokolwiek poziomu, któremu nie dawałby ekspresji człowiek z tego poziomu świadomości.

Ok. 80% ludzi to nadal głównie zwierzęta i to drapieżne. Nazywanie się człowiekiem i mówienie jakim to jesteśmy wyjątkowym gatunkiem to pycha i naiwność. Człowieka z takiego spektrum świadomości NIC nie odróżnia od zwierząt.

Zwierzęta są dla nas niezwykłym darem. Tak jak z umysłu, ludzie nie potrafią z tego daru korzystać. Nawet nie rozpoznają w tym daru.

Gdy czytam wypowiedzi typu – “Ja zawsze do swojego jedzenia zamawiam mięso wieprzowo-wołowe, bym miał satysfakcję, że do mojego posiłku musiano zabić 2 zwierzęta”, to wiem, że mam do czynienia z człowiekiem bardzo nieintegralnym.

Indianie, dla których każde życie jest święte, rozumieją, że nie mogą przeżyć bez zabicia innej istoty ale robią to z czcią, dziękują Wielkiemu Duchowi za ofiarę. To zupełnie inny świat jakości istnienia. Pomimo, że odbierają życie, robią to z czcią. Z takimi ludźmi był(a)byś bezpieczny/a. Z tym od mięsa wieprzowo-wołowego – nie. Z krokodylem – też nie.

Raz jeszcze porównajmy krokodyla do terrorysty. Krokodyl nie dąży do zniszczenia życia. Chce się po prostu najeść, gdy jest okazja, bo wie, że nie zawsze okazja jest. To ten sam mechanizm, którego sidłom ulega osoba uzależniająca się – “korzystaj z okazji, póki jest”. Tylko to nie żadna okazja, a mylenie obrazu na ekranie z rzeczywistością. To jakby sądzić, że najesz się reklamowanym hamburgerem oglądając reklamę lub nasycisz się oglądając jak inni go jedzą. Poza tym intencja tego nie jest pozytywna. Często ukrywamy prawdę, okłamujemy się. Dlatego krokodyl żyje sobie zdrowo, a uzależniony niszczy wszystko co cenne.

Natomiast terrorysta już podlega świadomości pragnącej niszczenia, cierpienia. Krokodyl zjadając malutkie zwierzątko nie robi tego z radością, że to zwierzątko cierpi. Nie przypisał temu żadnego sadystycznego znaczenia, ani sensu. Mały ptaszek, który wypadł z gniazda jest dla niego jak dla człowieka gorąca zapiekanka leżąca sobie na stole, której nikt jeszcze nie zjadł. Od poziomu rozwoju człowieka zależy czy po nią sięgnie, czy nie.

Religie ostrzegają przed trzema jakościami ekspresji – demonizmem, satanizmem oraz lucyferyzmem. Dlaczego ostrzegają? No, wyjaśnili sobie to tak, że Bóg nas za to potępi. Nie. Te jakości same z siebie wynikają z zaprzeczeniu Boga, zanegowaniu Boga, niechęci do tego czym Bóg jest. Dlatego wybierając je sami skazujemy się na to, czym Bóg nie jest. A Bóg to miłość.

Ani diabły, ani szatany, ani Lucyfer nie istnieją. Natomiast istnieją istoty, które wybrały te jakości. Wybrały je świadomie.

Je nazywa się np. diabłami. Złymi. Ale to błąd percepcji, tak jak nazywanie niskiego natężenia światła ciemnością. Ciemność nie ma osobnego istnienia w rzeczywistości. Tak jak jest tylko prąd. Albo prąd płynie, albo nie. Nie ma osobnej ekspresji – “nie-prąd”. Nie można zabrać “nie-prądu”, by zaczął przez kabel płynąć prąd.

Krokodyl nie wybrał świadomie, by nie kochać innych istot. On jest tym, czym jest z samego faktu tego, czym jest. Nie jest demoniczny ale istnieje w ekspresji, w której nie ma (dużo) miłości. I dlatego zjedzenie żywej istoty nie stanowi dla niego problemu. To dla niego po prostu sposób na własne przeżycie. Gdyby nie zjadał innych istot, to by zdechł. Można rzec, że krokodyl kocha siebie i zrobi wszystko, by przeżyć.

W przypadku ludzi temat przedstawia się inaczej. Mamy wolną wolę. I w pełni odpowiadamy za swoje wybory.

Dlatego wybór np. lucyferyzmu jest kolosalnie niebezpieczny. Bowiem z każdym wyborem związane są konsekwencje. Uzależnieni dobrze to wiedzą – nikt na początku nie rozumie konsekwencji oglądania porno, aż nie staną się dostatecznie bolesne. To że nie mieliśmy tego świadomości, nie ochroniło nas przed tym. To samo tyczy alkoholu, dowolnej innej używki, objadania się, etc.

Demoniczność jest najprostsza do dostrzeżenia – to niszczenie, zabijanie się, grabieże, etc. Wiemy dobrze, że jako ludzie ewoluujemy z tego spektrum jakości. Jeszcze relatywnie niedawno zabijanie np. w postaci walk gladiatorów czy ścinanie głowy w centrum miasta to były codziennie rozrywki dla mas. Ludzkość była więc we władaniu demonicznej jakości ekspresji. Tak jak niegdyś na Ziemi były dinozaury.

Przypominam – dzikie psy rozszarpujące ofiarę nie mają z tego narcystycznej, demonicznej radości. Ludzie już tak.

Satanizm to np. prostytucja, narkomania, zadawanie bólu, bycie częścią gangów. Satanizm to drzwi dla demoniczności.

Niektóre zwierzęta też to przejawiają. Okazuje się, że np. wśród delfinów istnieje prostytucja! Kalibracja delfinów to 95. Pornografia to poziom 100. Czytałem też, że delfinom zdarzało się zgwałcić człowieka…

Lucyferyzm można opisać – coś dla samego siebie, bez miłości. Moc dla samej siebie. Siła dla samej siebie. Pieniądze dla samych siebie. Kontrola nad innymi. Etc. Często problem wynika z niezrozumienia, że naszym dążeniem, pozornie nawet pozytywnym, jest brak miłości. Np. kontrola nad innymi – może wynikać z miłości – bo wiemy, że niewinne, nieświadome dziecko może sobie zrobić krzywdę – np. oparzyć się o gorące drzwi włączonego piekarnika. Dlatego kontrolujemy je ale na uwadze naprawdę mamy jego dobro. A równie dobrze możemy kontrolować ludzi dla samej kontroli – by wiedzieć co robią, gdzie są, z kim rozmawiają, o czym, zabraniać im tego dla samego poczucia kontroli.

Zazwyczaj na tym się nie kończy – gdy ktoś nie zgodzi się na tę kontrolę, stajemy się demoniczni – pogniewani, zawistni albo gramy ofiarę.

Zauważmy naiwność religii i naiwność w ogóle – religia widzi problem ale nie znajduje rozwiązania, tylko zakazuje. Trochę jak rodzice niesfornemu dziecku. Plus – straszenie karą. Co jeszcze bardziej ciągnie dziecko do tego, czego mu rodzice zabronili. Z tą różnicą, że mówimy tu o tematach, którymi możemy sobie rozpieprzyć całe życie. Wliczając wieczne.

Jeśli dziecko jest na niskim poziomie świadomości, to może nawet na złość rodzicom zacząć wybierać to, czego mu zabraniali. I niejeden uzależniony opowiada(ł) mi jak to żyje zupełnie na przekór swoim rodzicom. Niszczy sobie zdrowie, życie, odziera je ze wszystkiego co pozytywne, byle tylko denerwować i zasmucać swoich rodziców…

Religia wymyśliła sobie, że bogactwo będzie przeszkadzać w dostaniu się do raju. Co oczywiście jest bzdurą. Nie bogactwo przeszkadza, tylko PRZYWIĄZANIE się do bogactwa. A tak samo można być przywiązanym do ubóstwa – grać ofiarę, biadolić, nawet porównywać się z bogatymi, puchnąć z przekonania, że jest się lepszym – w jakimś znaczeniu – bardziej szlachetnym. Co jest urojeniem.

Grzech to przywiązanie.

Podobnie mylnie ocenia się, że problem leży w masturbacji. Nazywa się ją grzeszną. Tak jak coś z niskiego spektrum nazywa się złym. To naiwność, której konsekwencjami będą pogłębiające się problemy. Grzech dotyczący masturbacji wynika z przywiązania do masturbacji, używania jej jako “rozwiązania” na różne życiowe problemy – np. napięcie. A napięcie to konsekwencja opierania się. Jeśli więc masturbujemy się, by rozwiązać problem napięcia ale nie przestajemy się opierać, no to automatycznie masturbacja stanie się problemem. Szczególnie, gdy używamy jej do wytłumiania emocjonalności. Nie w niej jest problem, tylko w intencji korzystania z niej. Widelcem możesz zjeść obiad lub wbić go sobie w dłoń. Problemu nie stanowi widelec.

Błędów na tej planecie nie unikniesz (ani ich konsekwencji). Ale jeśli nie stawisz oporu, ani się nie przywiążesz, to każdy błąd możesz przekuć na mądrość dla siebie i innych i już tego błędu nie powtórzyć.

Gniew jest oczywiście błędem. Ale w pewnym spektrum jest jak najbardziej dobry! Jednak gdy zaczynamy gniew osądzać, opierać się lub przywiążemy się do niego – może się stać czynnikiem niszczącym nasze życie.

Co zalecają ludzie mądrzy, np. integralni przedsiębiorcy? Ustalić wysoką intencję dla zarabiania i posiadania pieniędzy. Nie zarabiać ich, by mieć ich coraz więcej. Tylko wyznaczyć dla nich wzniosły cel. Pieniądze nie stają się celem samym w sobie, tylko ew. środkiem do czegoś. Pieniądze stają się miłym efektem ubocznym tego, do czego dążymy – np. edukowania ludzi czy zapewniania im istotnego produktu lub usługi.

To samo tyczy się kobiet i seksu. Nie bez powody kobiety szlag trafia i ujmują to następującymi słowy – “facetom zależy tylko na jednym” (w domyśle – na seksie).

To nie do końca precyzyjnie wypowiedziana skarga. Gniew wynika z tego, że facet traktuje kobiety i seks jako cel sam w sobie. Nie nadaje temu żadnej znamienitej jakości – wartości, sensu, znaczenia. Żadna kobieta nie chce być dla faceta narzędziem, a szczególnie takim, które wykorzystuje do wywalania z siebie syfu, wszystkiego niechcianego, zrzucania napięcia, stresów. To traktowanie kobiety jak kibla, do którego wymiotujemy po upiciu się.

To też się dzieje podczas oglądania porno – skaczemy od jednego filmu czy zdjęcia do kolejnego. To całkowicie pozbawione wszystkiego co zdrowe. Dlatego prowadzi do destrukcji. I oczywiście nie można temu nadać żadnych zdrowych znamion, bo to nierealne. To tylko zdjęcia i obrazki, a intencja ich oglądania jest zawsze negatywna.

Tak jak nie można nadać pozytywnych znamion ranieniu swojego ciała czy piciu trucizny. Ludzie próbowali – np. uważali, że jak będą ranić swoje nieczyste ciało, to w jakiś sposób to ich uszlachetni, przybliży do Boga. Tak nie jest.

I dlatego religia zabrania seksu przed ślubem – bo zakłada, że seks przed ślubem będzie/jest pozbawiony pozytywnej intencji. A po ślubie, dzięki przysięgom składanym Bogu, ten sens, znaczenie i wartość już będzie miał. Że Bóg je doda.

Uważają więc, że seks sam w sobie jest zły, grzeszny – pozbawiony miłości – uważają, że seks sam z siebie jest lucyferyczny. I zakładają, że to się zmienia samo z siebie po ślubie. To również błąd wynikający z naiwności niezrozumienia wolnej woli, wliczając intencję, nadawane znaczenie, wartość i sens.

Seks może być niezdrowy – np. w formie gwałtu. A może być zdrowy. To nie zależy od przysięgi złożonej Bogu. Tylko od naszej intencji. Seks uprawiany integralnie kalibruje się powyżej 200.

No, miliony ludzi z własnego doświadczenia doskonale wiedzą, że seks nie zmienia się dla nich po ślubie. Bo nigdy nie zmienili swoich intencji. Grając ofiarę/będąc w świadomości ofiary, cały czas uważamy, że my jesteśmy jacy jesteśmy i nic z tym nie możemy zrobić i zależymy w każdej kwestii od świata. Więc po złożeniu przysięgi samo się wszystko zmieniło… Ale to jak przejść przez próg szkoły i nie mieć zamiaru niczego się nauczyć. Samo chodzenie do szkoły niczego nas nie nauczy.

Integralność to coś, co wybieramy i praktykujemy. A nie coś, co się robi samo, bo wzięliśmy ślub kościelny.

W wielu chrześcijańskich małżeństwach seks nadal jest tematem tabu, postrzegany jest przez pryzmat wstydu i lęku. Lub funkcjonuje jak “zalegalizowana prostytucja” – czyli seks to element jakiejś wymiany między mężem i żoną, to jak waluta w transakcji. Brakuje mądrej, pozytywnej intencji oraz pozytywnego znaczenia, sensu, wartości.

Nie w seksie jest problem. Tylko w przywiązaniu, oporze, intencjach, z których dążymy do seksu.

A samo doświadczenie seksu to również konsekwencja naszej dojrzałości, otwartości. Umiejętności techniczne jak różne pozycje to sprawa drugorzędna. Ja nie pamiętam, ani nie wracam pamięcią do tysięcy godzin seksu jaki miałem. To nie ma znaczenia. Tylko do krótkich momentów pełnej otwartości, radości, miłości, które były sporadyczne. Ale były.

A tak na marginesie – to wcale nie uczyniło mnie dobrym kochankiem. Bo tylko rżnąłem, odtwarzałem w kółko to samo. Choć pozycji to się napróbowałem, że ho ho. Nie miałem intencji rozwoju, dojrzenia. Chciałem seksu dla samego seksu.

Kolejnym tematem wynikającym z naiwności i nieświadomości jest apostazja, czyli rezygnacja z wiary. Jest to częsta decyzja ludzi, którzy się rozwijają. Bo nie mogą pojąć jak religia może zakładać, że Bóg jest miłością, a jednocześnie karze, potępia i pozwala na tyle zła na tej planecie. I jeszcze wylicza nam wszystkie grzechy, wszystkie błędy, widzi je, etc. No stworzył nas niedoskonałymi, grzesznymi, podatnymi za kuszenia, nie pomaga nam, zrzuca nas do tego chaotycznego kociołka wszystkich możliwych jakości i jak sobie nie poradziliśmy, to nas skazuje na wieczne cierpienie…

Dlaczego jakakolwiek mądra istota miałaby karać swoje dzieło za jego niedoskonałość? To tak jakby malarz namalował brzydkie drzewo, a potem je karał, że nie jest lepsze… No szaleństwo. Oczywiście “niedoskonałość” to tylko nasza opinia. Która jest błędna. Każdy w każdej chwili jest perfekcyjny taki jaki jest.

Apostazja staje się ogromnym uwolnieniem od poczucia winy i lęku przed karą projektowanych na Boga. Bowiem ten lęk, wstyd i poczucie winy stanowią niezrozumienie boskości. Jednak o naiwności nie mówię w tym kontekście. Tylko w tym, że nadal jesteśmy w tej samej rzeczywistości i nadal dotyczą nas te same pokusy i ich konsekwencje.

Bo kuszenia są bezosobowe.

No chyba, że zadzwoni do Ciebie znajomy i zaproponuje picie wódki, gdy Ty masz jakieś obowiązki.

Jeśli stłumione pokłady strachu, winy i wstydu projektowaliśmy na Boga, to odejście od wiary nie wymaże tych zaniedbań. Jednak może wreszcie weźmiemy za nie odpowiedzialność i rozwiążemy ten problem. Bo już nie sądzimy, że wynikają one z Boga.

Demonizm nie zależy od religii. Ktoś oczywiście może zabijać w imię boga takiego czy takiego. Ale przecież daleko nie każdy morderca, wliczając masowych, robił to pod maską jakiejś misji danej mu od bóstwa czy powinności religijnej.

Ci co biorą narkotyki lub w ten czy inny sposób uczestniczą w prostytucji też nie robią tego, bo się posłuchali Lucyfera. Żaden diabełek ich do tego nie namówił.

Dlatego mądrym jest odizolować się od pokus, dopóki nie rozwiniemy się na tyle, by je poddawać na bieżąco. Inaczej wrócimy do zmagania, a to gwarantuje kolejny raz obejrzenie porno czy wypicie wódki.

Przecież też nie każdy uzależniony jest wierzący. Te same kuszenia i ich konsekwencje dotyczą niewierzących, tych którzy przestali wierzyć, chrześcijan, muzułmanów, etc. Bo to wynika z esencji tego kim jesteśmy, a nie z systemów wierzeń. Z wierzeniami jest tak, że jak wierzymy w bzdury to sobie narobimy dodatkowych kłopotów i tyle. Co oczywiście w żaden sposób nie neguje Boga.

Jeśli ochrzcisz krokodyla, to go nie zmieni. A jak wiemy z historii – wiara dla wielu, nawet dla całej Europy stała się pretekstem do wyboru tego, co demoniczne – zabijania niewiernych. A teraz doświadczamy tego z drugiej strony – jesteśmy niewiernymi dla wojujących Talibów i to w ich oczach słusznym jest nas zamordować w imię ich wyobrażenia Boga, które nie różni się niczym od demona.

Sam fakt wyboru bycia osobą świecką nie zmienia nas ot tak. Stąd okazuje się, że jest tylu pedofilów w szeregach kościelnych. Zapewne większość z nich uciekała od wewnętrznych problemów. Jako, że ich nie rozwiązała, tylko wypierała, walczyła, ukrywała – rosły. A najwyraźniej dla kościoła ważniejsze jest utrzymywanie dobrej twarzy, niż wzięcie odpowiedzialności. Co ma oczywiście i plusy, i minusy.

Plusy – bo dla wielu osób religia nadal ma ogromne znaczenie i im pomaga, np. w formie konsolacji. A minusy – dla wielu ludzi to postępowanie nieintegralne i w ich oczach religia traci na spójności i zaczynają coraz bardziej wątpić i podważać jej dogmaty. Oczywistym minusem jest też to, że problem pedofilii nie zostaje rozwiązany. Bo religia nie podaje rozwiązań na większość problemów. Czy powinna? Nie uważam tak. Pod tym względem kolosalnie bardziej praktyczny jest Buddyzm, który religią nie jest. A ma rozwiązania na MASĘ ludzkich problemów.

Widzimy, że Kościół jako instytucja słabo radzi sobie z “zepsutymi jabłkami” oraz z braniem odpowiedzialności za swoje błędy. Oczywiście nie mówię o wszystkich przedstawicielach kościoła, bo jest masa bardzo mądrych ludzi duchownych. Ale jak zwykle – jak ich rozpoznać? Jak oddzielić ich od tych nieintegralnych?

Skąd mamy wiedzieć czy niedzielne kazanie wygłasza ksiądz w świadomości węża (35-45), czy w świadomości neutralności wobec życia (250-309)? Skąd wiadomo, że jakiś ksiądz nie spadł w świadomości? Kolosalne upadki są znane nawet wobec guru mających miliony wyznawców. Hitler pisząc “Mein Kampf” kalibrował się powyżej 200! Pod koniec II Wojny Światowej to już było 40.

Pamiętajmy – pierwsze lekcje miłości zaczynają się od poziomu 200 – to poziom świadomości nazywany Odwagą. To poziom szczerości i odpowiedzialności. Im wyższy poziom – tym większa odpowiedzialność i automatycznie wyższa jakość miłości. Osoby poniżej tego poziomu sporadycznie są zdolne do miłości ale zazwyczaj, gdy zagrożone jest coś niebywale cennego – wtedy np. są zdolne nawet do oddania życia. Jednak na co dzień mogą w ogóle nie przejawiać miłości. Jeśli karmią swoje dzieci czy kupują mu ubrania, to tylko z poczucia powinności – z winy – bo wypada, z lęku przed oceną innych – “Co by powiedzieli ludzie, gdyby moje dziecko chodziło w łachmanach? Co by to świadczyło o MNIE?”

Czyli im niższy poziom świadomości, tym większy egoizm. Dinozaur to szczyt egoizmu i narcyzmu. To ekstremalne samolubstwo. Jak czegoś chciał, to biegł i to zjadał tratując wszystko po drodze. Troszkę jak dzieci w podstawówce, prawda? :) W świecie dinozaurów nie było miłości. Do tej pory większość aligatorów i krokodyli nie dba o swoje jaja. Zostawiają je. Bardzo sporadycznie staną w ich obronie. Jedynym celem takiej jednostki jest własne przeżycie. Nawet kosztem innych. Nie widzi żadnego innego sensu swojej egzystencji, poza “PRZEŻYĆ”. To oczywiście ma sens. Ale wiemy dobrze, że nie musimy odbierać życia, by przeżyć. Co więcej – możemy stworzyć wspaniałe, zdrowe, wspierające się, silne społeczeństwo, które osiągnie dużo więcej, niż tylko przeżyje. Nie tylko przeżyje ale będzie rozkwitać coraz bardziej. Krokodyle nie ewoluowały, nie zmieniły tego jak żyją od tysiącleci.

Człowiek na niskim poziomie być może korzysta z toalety i prysznica. Możemy się domyślać jak jest, gdy czasem znajdziemy się w większej grupie ludzi.

Wiemy, że są całe narody, którym nadal nie zależy na niczym innym, niż przeżyciem. Nie dążą do polepszenia swojego losu, bo nie są do tego zdolni. Demokracja? Honor? A jak to się je? Piecze czy można na surowo?

A uzależniony? Podobnie! Odpowiedzialność za swoje życie? A cóż to? Brzmi strasznie! Nie, dziękuję! Może jutro… Najpierw obejrzę porno, bo aż się tym zestresowałem/am…

Raz jeszcze – jest tylko jedna zmienna – poziom, można rzec – światła – świadomości. Ciemność to nie jest przeciwieństwo jasności. Jest tylko jedna zmienna – natężenie światła. Dlatego kot domowy nie jest przeciwieństwem pantery. Tylko kot domowy jest ekspresją wyższego poziomu świadomości. Pewne jakości uległy transformacji, pewne są większe – jak np. zdolność kochania. A pewne mniejsze – np. narcyzm czy egoizm. Ale są to zupełnie inne stworzenia. Jedno nie ewoluowało z drugiego.

Krowa nie jest przeciwieństwem aligatora.

Nie można usunąć cech, których nie chcemy – np. drapieżności. Możesz je zaakceptować, wziąć 100% odpowiedzialności, porzucić wszelkie korzyści jakie z nich masz i wybierać alternatywy.

Zauważ, że krokodyl czy pantera, choć są wyrazami tak niskich pól świadomości, nie atakują cały czas, choć mogą. Bo czują się akceptowane, szanowane, kochane – czują się bezpieczne. I o ile krokodyl nie jest zdolny do wyrażania czy oddania miłości, nie atakuje. Zachowuje spokój.

Jeśli jesteś uzależniony/a, musisz to zrozumieć. Destruktywności nie pokonasz jeszcze większą destruktywnością.

Walka z tym, czego nie chcesz niczego nie zmieni. A ci, którzy uwielbiają walczyć, jeszcze się z chęcią dołączą. Więc walka, zmaganie będą rosły, wraz z tym destrukcja i cierpienie. I nic nie ulegnie poprawie. Bo to nie ten kierunek dążeń! To nie ten kierunek ewolucji!

Dąż do światła, nie ciemności!

A do światła nie dotrzesz wybierając ciemność! Bo nie można zabrać ciemności. Ona nie istnieje.

Dlatego też każda zmiana zaczyna się przede wszystkim od porzucenia osądów i porzucenia oporu. Czyli od akceptacji i wzięcia odpowiedzialności. Następnie odpuszczenia oporu przed zmianą, nadania właściwej intencji, sensu, znaczenia i wartości. I poddawania negatywności – kuszeń i pokus – gdy tylko się pojawią. Gdy zaczniesz się z tym znowu zmagać – gwarancja, że znowu to wybierzesz. Bo walka, zmaganie – to “ciemność”, czyli niski poziom natężenia światła.

Jeśli mimo to nadal wybierasz osądzanie, to znaczy, że czerpiesz z tego skrywaną przyjemność. Dopóki z tej przyjemności nie zrezygnujesz, będziesz dalej osądzać.

Uważasz, że w krajach, w których walczą, to dla ludzi jest tragedią? Oni mają z tego frajdę! Chcą tego! Tak samo jak każdy z tysięcy rycerzy, który udał się na krucjatę pewnie ledwo mógł powstrzymać drżenie tak był podekscytowany! Ci ludzie chcą walczyć! To że media pokazują ich jak ofiary, to szopka. Pewnie – jak Ci urwie rękę, to nagle zabawa się kończy i każdy zrobi smutną minkę :( ojej, jak boli, ojej jaka wojna zła. Ale jeszcze 5 minut wcześniej wrzeszczał w najlepsze i strzelał do wszystkiego co się rusza. Granatami rzucał jak panna młoda bukietem kwiatów na weselu. Obejrzyj sobie zdjęcia tych bojowników. Czy którykolwiek z nich jest smutny, gdy/bo trzyma broń? Jeśli mówią jak im jest źle – to cyrk, przedstawienie.

Rozmawiasz z tymi ludźmi i z każdego wycieka nienawiść – “tamci zasługują, by zginąć!” Ale jak “tamci” oddadzą, to nagle wielkie cierpienie. No to się niczym nie różni od dzieci w piaskownicy. I gdy sprawdzimy kalibrację – poniżej 100. Kalibracja Afganistanu – całego kraju! – to 85. Sudanu – 70. To przecież poziom dzikich kotów górskich! To poziom neandertalczyka! Tylko ten jest uzbrojony w karabin. Iraku – 125.

Nie neguję cierpienia, nie wyśmiewam nikogo. Tylko ukazuję niedojrzałość – drapieżność, destruktywność, brak miłości. Niezależne od okoliczności.

Nie ważne czy ktoś do Ciebie strzela, czy siedzisz sam w domu i “ubijasz pianę” od kilku godzin czy otwierasz trzecią butelkę whisky. Bo uzależniony też – Och! Ach! Jaka wódka smaczna! To jeszcze po jednym! Jakie gołe babki super! A potem – ojej! Konsekwencje bolą! Jak to?!

Co możemy jeszcze z tego wyciągnąć? Oczywiście masę informacji. Jednak główna, którą chcę, byś zrozumiał(a) – to wraz ze wzrostem świadomości zmienia się nie tylko ilość ale przede wszystkim jakość. Widzimy to ze zmianą temperatury wody – lód zamienia się w formę płynną, a potem gazową.

Jest różnica między życiem w Afganistanie (85), a np. w Polsce (ok. 190)? Jest. Jest różnica między życiem w Polsce, a życiem w Portugalii (300)? Jest. Oczywiście w każdym kraju są miejsca, nawet całe dzielnice i miasta z różnymi kalibracjami. W każdym kraju są slumsy. I gdy sprawdzimy ich kalibracje, będą podobnie niskie. Ale nawet życie w slumsach w Polsce jest lepsze, niż w Afganistanie.

Wielki kot górski – puma – drapieżnik i zabójca, którego nie można oswoić to niski poziom świadomości “kotowości”, która wraz ze wzrostem świadomości transformuje się w zwierzę domowe kochane przez ludzi jak i zdolne do miłości, którego mruczenie kalibruje się na 500. To pole energii leczy z najcięższych chorób. Badania pokazują, że ludzie posiadający kota lub psa żyją przynajmniej kilka lat dłużej. Ci, co posiadaliby aligatora, żyliby zapewne kilka-naście-dziesiąt lat krócej. ;)

Poza tym każdy kto ma kota, opowiada jak wiele radości daje mu nawet obserwowanie jak kiciuś śpi, bawi się czy je. Wracają zmęczeni po pracy, są bez energii, bez radości i wystarczy, że zobaczą swojego kotka i nagle się rozpromieniają. Wszystkie troski znikają w sekundę.

Rodzin z kotami są miliony. Rodzin z panterami/pumami – może kilka na całej planecie. Jest różnica, prawda?

Tak samo ludzie, którzy przytulą się do bliskiej ich osoby od razu zaczynają czuć się lepiej. Co pokazuje, że nie potrzeba siły, by w życiu pojawiła się wyższa jakość. To konsekwencja pola. Bezwysiłkowa, automatyczna.

Niejeden psychiatra pracujący z ludźmi w depresji mówi im, że nie zacznie z nimi terapii dopóki nie kupią sobie psa lub kota.

Czego jeszcze możemy się nauczyć? Raz jeszcze powtórzę – nie ma dobra i zła. Jeśli chcemy coś lub kogoś nazywać “złym” lub “dobrym”, ZAWSZE DOPOWIEDZMY W JAKIM KONTEKŚCIE! Jeśli kogoś nazywasz “złym”, to odpowiedz – “złym do/względem czego?” No, np. złym, by mu zaufać, powierzyć swoje tajemnice.

Ktoś inny może być dobry, by posłuchał naszego biadolenia ale zły, by z nim wypić, bo się upija i doprowadza do kłopotów. Ale nie ma osoby po prostu złej. Tak jak i nie ma zwierzęcia po prostu złego. Aligator czy wilk mogą wydawać się złe. Jednak ludzie, którzy pracują z tymi zwierzakami i badają ich egzystencję, dostrzegają, że mają swoją rolę w ekosystemach. Np. regulują populacje niektórych zwierząt, których nadmiar mógłby bardzo zaszkodzić ekosystemowi. Eliminują osobniki słabe i chore.

Zanim więc następnym razem nazwiesz kogoś “bad boyem” (złym chłopcem), zastanów się do czego jest zły, a do czego dobry? Bo dobry może być, by się bzyknąć raz na jakiś czas ale fatalnym jest, by próbować z nim sklecić jakikolwiek związek czy prowadzić biznes.

Puma może być zła, by ją mieć w domu jako zwierzaczka, wychodzić z nią na spacery i spać razem w jednym pokoju. Ale może być dobra, by np. nauczyć się zdrowej strony drapieżnictwa – 100% skupienia, bycia w chwili, cierpliwości, dawania z siebie wszystkiego, godzenia się z porażkami, które są naturalną częścią życia. Już nie pamiętam dokładnych wartości ale najskuteczniejsze wielkie drapieżniki mają udane polowania w stosunku 1:30. Czyli na 30 gonitw złapią zwierzynę tylko raz. A ludzie co? Próbują raz, porażka i już wielka rozpacz, wstyd, obniżanie swojego poczucia wartości, etc. Bo nie są w ogóle drapieżni. Ani kochający. Takie flaki. Leżą, jęczą. To apatyczność. A jak wiemy – apatyczność to jeden z głównych grzechów ludzkości, czyli błędów.

Jak to jeszcze przełożyć do świata ludzi? Drapieżniki uczą nas, że nie warto grać ofiary. :) Oraz nie warto doprowadzać do konfliktów, bo zawsze trafi się ktoś silniejszy lub wredniejszy. Zauważmy, że lew nie zaatakuje skunksa, choć zabiłby go z łatwością. Dlaczego? Bo jest mądry i wie, że zwierzak z takim oznaczeniem sierści jak go osika, to lew nigdy już niczego nie upoluje i zostanie wykluczony ze stada. Zdechnie. Lew nie zna detergentów. Nie zmyje z siebie tej lepkiej cieczy o obezwładniającym fetorze.

Takim “oznaczeniem” jak u skunksa może być całkowity spokój.  Mi spokój już niejednokrotnie uratował skórę przed drapieżnikiem. Choć mógł mnie pobić, bo był silniejszy fizycznie, nie zrobił tego. Bo nie widział we mnie ofiary.

Granie ofiary przyciągnie do nas drapieżniki, bo słabość przyciąga atak. Podkreślam – nie będą to super rozwinięte osoby, które nam pokażą jakim kawałkiem bezwartościowego śmiecia jesteśmy. Tylko osoby nierozwinięte, które widzieć będą w nas łatwy łup. A jak jeden sądzi, że sobie nie poradzi, to zawoła 10 kumpli. Honoru w tym nie uświadczysz.

Nawet lew przegra, gdy zaatakuje go kilka hien.

Pamiętaj, że bardziej rozwinięta osoba nie oznacza, że jest mniejsza – jak kotek domowy w porównaniu z panterą. Nikt nie mówi, że masz być cherlakiem, nie mającym siły, by przestawić łóżko, aby za nim odkurzyć. Możesz być bezwarunkowo kochającym człowiekiem mającym czarny pas sztuk walki łamiącym deski i kości. Tylko, że łamania kości unikasz jak ognia. A jakbyś nawet komuś złamał(a) kość w samoobronie, to natychmiast zadzwonił(a)byś po karetkę i chronił(a) złamania tej osoby, zapewniał(a) ją, że wszystko będzie dobrze.

Jeszcze jedno, co zdaje się ignorować masa ludzi. Jesteś na planecie Ziemia. Rozejrzyj się trzeźwo. To nie jest Raj. Ani piekło. Na tej planecie żyją istoty bezwarunkowo kochające jak i skrajnie egoistyczne i narcystyczne. Jak mówiłem już wielokrotnie – jest jedna zmienna – poziom miłości – natężenie światła świadomości. Ewolucja postępuje – mamy więc coraz więcej coraz bardziej kochających istot jak i istot kochających coraz mniej.

Mamy krówkę, która kocha, jest pełna radości, troski, chętna do życia i przyjaźni z innymi organizmami. Która nie będzie Cię nienawidzić nawet wiedząc, że miliony jej braci i sióstr zmieliłeś na kotlety. A mamy też organizmy z drugiego spektrum. Jest to chyba jakiś morski ślimak, nie pamiętam już. Niemniej jest cuś, które gdy atakuje, wstrzymuje koło 30 enzymów, z których każdy może zabić słonia. Wystarczyłby jeden, a on ma ich 30. Czy to nie lekka przesada?

Z jednej strony mamy Dalai Lamę, a z drugiej Stalina czy Hitlera, dla których zamordowanie z zimną krwią kilkudziesięciu milionów ludzi nie wzbudza żadnego wyrzutu. Są ludzie, którzy podczas kłótni dźgnęli nożem swojego partnera czy partnerką kilkadziesiąt razy. Wystarczyłby raz, aby zabić.

Nie chcesz zostać dziabniętym przez istotę kalibrującą się na 40 – np. warana. Choć np. waran papuaski nie jest duży, to ugryzienie może się skończyć potencjalnie śmiercią. Chris mówi, że takie ugryzienie jest dewastujące – jakby Ci ktoś rękę przebił kołkiem. Jak się skończyło “ugryzienie” Europy przez Hitlera czy Rosji przez Stalina – wiemy.

Waran nie jest agresywny, jest inteligenty, to cudowne zwierzątko. Nawet pierwsze ugryzienie jest ostrzegawcze, choć nawet powierzchowne jest fatalne w skutkach – np. jeden pan ma permanentnie opuchnięty palec i nie może go już bardzo zginać oraz nie ma czucia od wewnętrznej strony. Taka jest konsekwencja ataku zwierzęcia z niskiego spektrum.  Podrapanie czy nawet ugryzienie przez psa lub kota są zazwyczaj tysiąc razy mniej dotkliwe.

Takie są realia życia na tej planecie. Ja spotkałem ludzi, z którymi nawet żyłem w jednym mieszkaniu – wynajmowaliśmy razem. Chodziliśmy na imprezy, gadaliśmy o rzeczach osobistych, intymnych, pomagaliśmy sobie. A ostatecznie np. zostałem okradziony. Bo taka osoba nie jest zdolna do przyjaźni, do zaufania – do integralności. Robi to ale taka nie jest. Gdy jest fajnie, to jest fajnie. Ale wystarczy pretekst i wszystkie miłe chwile przestają cokolwiek znaczyć i taka osoba zachowa się zgodnie ze swoim poziomem świadomości.

A cały czas słyszę, nawet od ludzi dorosłych, mających dzieci, dosłownie dziecinne powiedzonka typu – “zgoda buduje, niezgoda rujnuje”. No tak, naturalnie w pewnym kontekście ma to sens – unikanie konfliktów, pozytywne nastawienie, etc. Ale niezależnie jak dobry/a jesteś wobec pewnych jednostek, co najwyżej możesz nie dać im pretekstu do ataku akurat na Ciebie. Jednak Twoja akceptacja ich nie zmieni. A w końcu same sobie dadzą pretekst, by zrobić coś nieintegralnego. Dlatego przebywanie w towarzystwie takich osób to proszenie się o kłopoty. Tak jak przebywanie z aligatorem. Gdy jesteś na straży, jesteś czujny/a, to zagrożenie jest małe/mniejsze. Ale gdy opuścisz gardę, natychmiast zostaniesz zaatakowany/a. Wystarczy, że zapomnisz się raz.

I łatwo potem sobie jeszcze wmówić – “Co jest ze mną nie tak? Dlaczego nikt mnie nie lubi?” BYĆ MOŻE dlatego, bo przebywasz w towarzystwie niezdolnym do lubienia kogokolwiek? Może jedyne znaczenie i sens nadali sile i dobry w ich oczach jest tylko ten, kto potrafi spuścić w***l?

Światy roślin i zwierząt uczą nas, że nawet zapachy, kolory, piękno może być użyte do zwabienia ofiary. Człowiek może być niezwykle przystojny, mieć piękne białe zęby, fryzurę za 300 zł, idealną skórę, drogie ubranie, wozić się furą za pół bańki. A jego poziom świadomości to pies łowny. Więc pozornie będzie fajnie ale wystarczy coś, co się mu nie spodoba i pojawi się esencja tego poziomu. Pamiętaj – drapieżność nie jest ani dobra, ani zła. Jest dobra do czegoś i zła do czegoś innego. Jest zła do np. budowania o nią głębokiej relacji opartej o zaufanie, szczerość i otwartość.

Ludzie w niskiej świadomości kierują się emocjonalnością. I nie są nawet świadomie własnych projekcji. Jeżeli więc sami postrzegają się jako gorsi i zobaczą takiego przystojniaka czy seksi babkę, to oczywiście się oczarują. “On/ona jest taki/a piękny/a, na pewno jest też wspaniały/a! Ktoś tak piękny nie może być zły!” Tygrys też jest piękny ale jeśli wejdziesz do jego klatki, to zostaniesz rozszarpany/a. Zły nie jest.

Z drugiej strony – ktoś widząc piękną panterę może się zachwycić i postanowić chronić tak piękne stworzenia. A ktoś inny stwierdzi, że ktoś dużo mu zapłaci za płaszcz z tak pięknego futra.

Powtórzę – bez kalibracji nie mamy szans na odróżnienie wilka w owczej skórze od owcy. Z owcą Twoje życie będzie bardziej radosne, bogatsze, bardziej przyjemne. A wilk Cię zagryzie. Nie będę podawał konkretnych przykładów ale tylko w Polsce jest masa takich przykładów – mylenia wilka w owczym przebraniu z owcą. I za tymi wilkami idą miliony. Ale żeby to widzieć i rozumieć, trzeba być integralnym.

Zrobienie porządku z emocjonalnością, zrozumienie co to w ogóle są emocje, jaka jest ich rola, życie świadome, odpowiedzialne, rozsądne, posiadanie na uwadze tego, co napisałem np. w tym artykule to fundamenty, by prowadzić życie bezpieczne, zdrowe i osiągać swoje cele.

Inaczej pierwszy lepszy drapieżnik Cię oczaruje lub zapędzi w kozi róg. Co chwila słychać jak to kobiety narzekają, że spotykają tylko dupków. No pewnie – bo cały czas dają się skusić na te same pozory. Żyją tak, co przyciąga konkretny rodzaj drapieżnika. Albo faceci spotykają kobiety, które drenują ich z pieniędzy i czasu. To samo – bo się oczarowują i dają na sobie żerować. A osobniki pozytywne odpychają własną niedojrzałą drapieżnością, którą mylą z byciem dobrym czy silnym. Dobrym do czego? Siła zaś nie jest jakąś uniwersalną jakością zawsze dobrą i właściwą.

Przykład – możesz kogoś przestraszyć, by kupił Twój produkt. Ale taka osoba zrobi to raz. Powodzenie biznesu zaś polega m.in. na takiej relacji z klientem, by chętnie wracał. Czyli pozorne zwycięstwo dzięki sile jest tak naprawdę druzgoczącą porażką. Gdyby każdy klient daną piekarnię odwiedził tylko raz, ta piekarnia zbankrutuje.

Raz jeszcze – wszystko jest dobre lub złe tylko w pewnym spektrum, w pewnym kontekście. Kolejny przykład – ciekawość. Większość zwierząt już od samego początku jest bardzo ciekawska. Małe zwierzaczki wszędzie zaglądają, wszystko je interesuje, eksplorują. Ludzkie dzieci podobnie, aż nie zostaną zastraszone czy zawstydzone.

Jednak jest też spektrum, w którym ciekawość staje się przeszkodą uniemożliwiającą zmianę na lepsze lub osiągnięcie celu. Jak zwykle – uzależnienie. Dlaczego jak zwykle? Bo wyzdrowienie z uzależnienia wymaga od nas porządnej dojrzałości. Więc wszystko, co uważaliśmy za dobre musi zostać zweryfikowane i skorygowane jeśli okazuje się, że (już) dobrym nie jest. Gdzie leży ta pułapka? Gdy uzależniony jest cały czas niepewny, boi się, etc., więc cały czas czyta, szuka, dowiaduje się nowych rzeczy. Nie ma zamiaru ruszyć do przodu, boi się popełnić błędu. Cały czas uważa, że jeszcze czegoś nie wie, że jeszcze musi coś zrozumieć zanim pozwoli sobie postawić krok. Ale tak naprawdę wcale nie chce postawić kroku, bo się boi. A lęk sam nie minie. Często żeby się usprawiedliwić nazywa się wtedy “perfekcjonistą”.

Podobnie sprawa ma się np. z podrywem. Oczywiście, że będziesz czuł lęk. Oczywiście, że będziesz niepewny. Oczywiście, że nie wiesz jaka to jest osoba i jak zareaguje. No i? A jak uznasz, że najpierw musisz jeszcze przerobić jakiś kurs o uwodzeniu, to właśnie popełniłeś błąd sądząc, że postępujesz właściwie. Pamiętam jednego kursanta jakiegoś zagranicznego PUA, który miał fantastyczne rezultaty. Powiedział tak – “Na każdą przeczytaną stronę dowolnego podręcznika o podrywie, wykonaj 100 podejść z wykorzystaniem tego, czego się dowiedziałeś z tej strony. DOPIERO PO WYKONANIU TYCH 100 PODEJŚĆ przejdź do kolejnej strony”.

Dlatego mówię uzależnionym – jeśli wybrałeś WoP, to skup się tylko i wyłącznie na WoP. Przestań czytać Bloga, przestań oglądać filmiki, przestań tym bardziej słuchać innych ludzi. Skup się na jednym. Działaj zgodnie z wytycznymi. Bo inaczej to tak jakbyś zdawał(a) na prawo jazdy z dwoma (lub więcej) instruktorami. I na skrzyżowaniu jeden mówi Ci – “skręć w prawo”, a drugi “skręć w lewo”. Co wtedy? Podobnie – masz rozpoznawać swoje zachowania, tzw. nawyki ale WYBIERZ JEDEN I ZAJMUJ SIĘ NIM AŻ DO PEŁNEGO PRZEPRACOWANIA. DOPIERO WTEDY PRZEJDŹ DO KOLEJNEGO. A ludzie od razu wybierają kilka. Niektórzy w ogóle “na hurraaa!” wszystkie. Tak jakby w ogóle nic nie zrozumieli z przeczytanego Modułu i nie posłuchali się żadnego zalecenia.

W WoP wymagam wykonania Raportów, wykonania ćwiczeń, skorzystania z narzędzi, odniesienia się do swojego życia po każdym Module zanim przejdzie się do kolejnego.

Miałem już klientów tak podekscytowanych, że nie przeczytali ode mnie żadnych instrukcji, nie posłuchali się zaleceń, tylko od razu zrobili Raport, przez Moduł przelecieli w jeden dzień, od razu chcieli kolejny Moduł. Gdy zadałem im kilka pytań odnośnie Modułu, narzędzi, własnego życia – zero. Całkowicie pogubieni, nie wiedzą co robią, ani dlaczego. Ale jak chętnie to robili! Trochę jak mały kotek, który zobaczył kłębek włóczki. Pamiętajmy, że w życiu kotka nawet zabawa ma sens – bo kotek uczy się w ten sposób polowania ale też zyskuje siłę, ćwiczy decyzyjność, jak są też inne kocięta, to następuje rywalizacja. Kotek uczy się przez działanie, a nie czyta kolejne podręczniki – “jak być super kotkiem”.

W kółko słyszymy rady typu – “Bądź najlepszą wersją siebie”. I to jest mądra rada. Tylko ludzie wcale z tej rady nie korzystają. Wstydzą się tego jacy są. Ukrywają to. Bo nasłuchali się, że np. gniew jest zły. Pożądanie jest grzeszne. Stawianie na swoim jest egoistyczne! Pewność siebie to arogancja! Mówienie prawdy rani innych!

I jak tu być sobą? Więc ludzie udają. A w środku walczą. Pragną zachować się inaczej ale sobie na to nie pozwalają. Dlatego upadają i cierpią. Non stop czują emocje, a ich umysły wymyślają już absurdy absurdalnie przekraczające wcześniejsze absurdy, by to zracjonalizować. A potem gdy zobaczą kretyna, który się nie przejmuje zdaniem innych, w ich oczach staje się bożyszczem.

Właśnie przeczytałem dobrego mema:

– Ja pragnę tylko, by inni zaakceptowali mnie takim jakim jestem.

– A jaki jesteś?

– Nieakceptowalny.

Dlatego powtórzę – nie wymagaj od innych tego, czego nie dajesz sam(a) sobie. Jeśli Ty nie przestaniesz się osądzać, opierać, żyć ze swojego poziomu – czyli integralnie – to inni będą dla Ciebie takim samym drapieżnikiem jakim Ty jesteś dla siebie. To bardzo proste i oczywiste.

Medytacja jest czynnikiem krytycznym. Bo mentalizacja w kółko powtarzać będzie to samo. Z tego poziomu jaki reprezentujesz. Hipnotyzowanie się tym pozostawi Cię dokładnie takim samym człowiekiem. Jeśli się już osądzasz, to będziesz się osądzać przez resztę życia. Jak wolisz nie medytować, bo religia tego nie wspiera, no to skazujesz się na cierpienie. Bo cierpienie to wynik ignorancji. Jak nie chcesz medytować, to jakie masz rozwiązanie na swoje cierpienie i osądzanie się i na ten cały niekończący się, negatywny mentalny bełkot? Korzystasz z tego rozwiązania? Ile już lat? I pomogło? Picie wódki czy oglądanie porno to nie rozwiązania.

Pamiętaj, że nie możesz zaakceptować siebie bez pełnej świadomości jaki/a jesteś. Nie możesz przestać się osądzać jeśli nie wiesz nawet co konkretnie w sobie osądzasz.

Jeśli osądzasz w sobie np. gniew, to nie rozwiążesz tego problemu nie przyznając, że uwielbiasz i chcesz się denerwować na innych czy siebie!

Jeżeli tylko pragniesz czegoś innego, to również pozbawiasz się możliwości życia spokojnego i radosnego. Bo sam(a) mówisz sobie – “Radość i spokój to dopiero, gdy XYZ”. A XYZ nie osiągniesz bez spokoju, bez koncentracji, bez uczciwej, odważnej decyzji. Ile razy zaczynałeś/aś coś i rezygnowałeś/aś bardzo szybko? Dlaczego rezygnowałeś/aś? Bo czułeś/aś niepokój i próbowałeś/aś go w czymś znaleźć.

Walka z własną drapieżnością nie zmieni jej. Bo walka to nie jest właściwy kierunek. Pozostawi Cię ona tylko wyczerpanym/ną, poranionym/ną, a problem pozostanie dalej. Zna to każdy uzależniony – walczy, opiera się, liczy dni. A potem chwila słabości i bum.

Ten błąd ludzie popełniają w różnych formach. Przykładowo kupują wegetariańską karmę dla swoich psów i kotów. Nie rozumieją, że to są drapieżniki i tego nie zmienią dobrymi życzeniami. Zwierzęta te słabną, zaczynają chorować. W końcu umierają.

Nie wiem ile jest w tym prawdy, niemniej ktoś napisał, że jego znajomi wyjechali na jakiś czas i zostawili mu pod opieką dwa duże psiaki. Ci znajomi to byli weganie i psom również kupowali wszystko wegańskie – żarcie, zabawki, nawet obroże były wegańskie. ;D Ale gdy upadł mu kawałek swojskiej kiełbasy na podłogę, to te psy wpier***y ją niemal z dywanem. :D Tak jak krokodyl – możesz go wytrenować. Ale to go nie zmieni. Zakazywanie psom jedzenia mięsa i kupowanie im karmy bezmięsnej nie zmieni tego czym są.

Jeśli kochasz swojego kotka czy pieska – pamiętaj, że to drapieżniki (choć już zdolne do miłości). Jeśli kochasz swojego krokodyla czy węża – pamiętaj, że to drapieżniki, które nie są zdolne do miłości.

Ewolucja nie następuje przez siłę. Ja rozwijając się, w ogóle nie skupiałem się na tym, co jem. Pewnego dnia to przyszło samo – nagle zorientowałem się, że nie potrzebuję już jeść mięsa, by przeżyć. Byłem dość solidnie zdziwiony i zaskoczony. Ta zmiana nastąpiła w moment. To była zmiana poziomu BYĆ. Poziom ROBIĆ zmienił się automatycznie. Niejedna osoba pytała się mnie czy było mi ciężko przestać jeść mięso. Zawsze odpowiadam – “Nie. To trwało kilka sekund i przyszło samo. W ogóle się nie męczyłem, ani mnie nie ciągnie do mięsa. Zawsze spokojnie odmawiam”. A ci, którzy próbują przestać jeść mięso tylko dlatego, bo tak im szkoda zwierzątek, będą się męczyć. Bo sami nie ewoluowali ponad to. Tylko gniewają się, smucą, winią. Ale nawet to ukrywają, wypierają. Co też pokazuje, że niejedzenie mięsa wcale nie musi oznaczać ewolucji. Bo można to robić z nienawiści do tych, którzy mięso jedzą, porównywać się, osądzać, puchnąć z dumy.

Zauważ jak wygląda zachowanie uzależnionego – ogląda porno, czyli wpatruje się w zdjęcia i filmy. Czasem próbuje przestać, choć nie rozumie dlaczego to robi. Oraz ukrywa swoje pragnienia, demonizuje swoje pożądanie. A nawet jeśli nie, to mówi sobie – “jestem gorszy i nie zasługuję/i tak żadna by ze mną nie chciała seksu”. I już! Osądza się i tym odcina sobie wszystkie możliwości. Ani się nie rozwinie, ani nie nauczy, ani nie dokona korekt, ani nie poszuka pomocy. Tylko “jestem gorszy”. I jeszcze kłamie, że mu porno daje relaks. Potem się dowiaduje, że porno jest złe i próbuje na siłę przestać oglądać. To niemożliwe. Bo porno nie jest złe, tak jak aligator nie jest zły. Porno jest złe odnośnie czegoś, a dobre względem czegoś innego. Ale jak zrozumiemy, że poziom kalibracji pornografii wynosi 100, to dojdzie do nas, że porno jest dobre naprawdę względem bardzo niewielkiej ilości tematów.

Porno nie jest w spektrum pożądania, tylko strachu. Co oznacza, że nie oglądamy go z pragnienia, tylko z lęku.

A bez świadomości, że się boimy oraz czego, niemożliwym jest dokonać korekt – czyli przestać oglądać porno. Boimy się zazwyczaj wstydu, winy, apatii, samego lęku, żalu, pożądania i tego na co je wyprojektowaliśmy. A że sami się ich trzymamy np. w formie osądzania, no to wobec nich porno zawsze będzie dla nas dobrym wyborem.

Czyli porno zawsze będzie w naszych oczach najlepszym i właściwym wyborem odnośnie wszystkiego, co postrzegamy przez pryzmat wstydu, winy, apatii, czyli bezsilności, żalu oraz lęku. 100 to sam początek poziomu świadomości lęku. Bardzo łatwo spaść w żal lub jeszcze niżej. Dlatego niemal każdy uzależniony po wpadce zaczyna się użalać. Następnie schodzi w bezsilność – że się nigdy mu nie uda wyzdrowieć, że nic dobrego go nie czeka, etc. Potem wina – że robi coś złego, na pewno czeka go kara lub że jego życie już jest karą. Potem wstyd – że jest gorszy, niezasługujący na zdrowie, szczęście. Brzmi logicznie? To bełkot.

Ewoluujesz ze spektrum destruktywnej, krwiożerczej jakości życia. Nie da się z tego wyzdrowieć udawaniem, wypieraniem, zaprzeczaniem, bagatelizowaniem, kłamaniem, opieraniem, walką, zmaganiem. Nie da się.

Na to nie ma leku i nie będzie, bo to nie jest choroba. To nie jest wina bakterii. To taka jakość życia oraz jej konsekwencje.

Ja co chwila słyszę od klientów, że coś zrobili, coś powiedzieli i gdy zaczynam o to pytać, od razu mówią coś innego – a że chodziło im o coś innego, a że się pomylili, a że źle dobrali słowa. Od razu chcą to ukryć, bo się wstydzą, winią, boją, osądzają. Więc boją się ataku ze strony drapieżnika, bo sami siebie atakują i wszędzie widzą dokładnie taką samą drapieżność. W Bogu też.

Człowiek naiwny, nieprzygotowany, gdy próbuje to przekroczyć, zazwyczaj gdy zaczyna widzieć jak żył, np. ranił swoich bliskich, ile szans stracił, zaczyna się obwiniać, nienawidzić za to i karać. Czyli znowu wchodzi w tę samą pułapkę. Najpierw się wstydzi, wini i nienawidzi, że mu nie wychodzi w życiu i karze się za to. A gdy się dowiaduje dlaczego, zaczyna się wstydzić, winić i nienawidzić za to… i dalej sobie tego odmawia.

Dlatego zanim przystępujemy w Programie Wolność od Porno do korekty tych zachowań, a nawet uświadamiania ich sobie, najpierw uczymy się radzić sobie z myślami i emocjami. A zapewne doskonale wiesz z własnego doświadczenia, że opieranie się i wypieranie ich nic nie daje.

Zauważmy też absurd osądzania Boga, że pozwala na tyle zła w świecie. Gdyby nie pozwalał to jaką mielibyśmy szansę skorygować to jak żyjemy? No Bóg by nas poraził piorunem, spalił na popiół czy strącił do kotła ze smołą za wszystkie nasze grzechy i co?

No żyjemy nieświadomie, jak tylko się nam podoba. Podgryzamy innych i siebie. W końcu przestaje się nam to podobać. Próbujemy zmiany. Uświadamiamy sobie jak wiele bólu wyrządziliśmy innym i sobie. I nagle dociera do nas, że Bóg nas za to ukarze. Zaczynamy się bać, wyczekiwać na karę, opieramy się tak bardzo, że niektórzy dostają załamania, potrzebują leków uspokajających. Żadna kara oczywiście nie przychodzi. Ale to nie ma znaczenia.

Czyli – niska świadomość ludzka to pochodna zwierzęcości. Niczym się od nich nie różni. Nie musimy się za to obwiniać, ani bać. Ewoluujemy ponad to akceptacją, odpowiedzialnością. Wyrzuć do kosza te bzdury o wygnaniu z raju, grzechu pierworodnym. To po prostu ego. Ego = zwierzę = Ty. Niski poziom świadomości. A wiemy, że zwierzęta to kolosalny przekrój jakości. Potępianie węża za to, że jest wężem i zachowuje się jak wąż nie zmieni go w kochającego psiaczka rodzinnego.

Kuszenia to też pochodne zwierzęcości. To jeszcze nieprzepracowane, niezaakceptowane jakości ekspresji w nas. Są bezosobowe. Zmaganie z nimi jest bezsensowne. To nie ten kierunek. Krokodyl nie oprze się zjedzeniu kolejnego pisklaczka, który wypadł z gniazda.

W przeciwieństwie do zwierząt jednak możemy kolosalnie ewoluować. Każdą jakość, pozycjonalność, percepcję, opór, przywiązanie poddać. Porzucić dojoną z tego przyjemność i każdą korzyść. Wąż nie może poddać bycia wężem, bo nie ma alternatywy. My jako ludzie, dzięki ewolucji świadomości, takie alternatywy mamy. I dowodem na to jest każdy, kto wyzdrowiał z uzależnienia.

Wąż pewnie nie jest nawet zdolny do nauki nowych zachowań. Pantera jest. Aligator w pewnym stopniu też. Ale to tylko zachowania. To część ewolucji – możliwość nauki. A my już wiemy, że nie to, co robimy ma znaczenie, tylko intencja jaka za tym stoi.

Weź jeszcze pod uwagę – siłą nie sprawisz, że urośniesz, dojrzejesz szybciej.

Ile byś nie krzyczał(a) na pączek róży, by się rozwijał szybciej, sprawniej, groził(a) mu, itd., to nic nie zmieni poza tym, że Ty będziesz wyczerpany/a, sfrustrowany/a, zmęczony/a, zrezygnowany/a. A róża i tak będzie kwitła w zgodzie ze sobą. To też pokazuje dlaczego tak istotne jest odpuszczanie pragnienia kontroli. Bo to nic nie zmienia, na nic pozytywnie nie wpływa. Tylko nas męczy. A jeśli to robimy z lęku, to lęk nie tylko nie mija ale rośnie!

Zresztą sam fakt pragnienia kontroli, prób zmiany siebie na siłę już wynika z braku akceptacji, co uniemożliwia zmianę. Przypominam, że pożądanie to poziom energii 125-149. Wydaje się pozytywny tylko w porównaniu z lękiem, żalem, bezsilnością, winą i wstydem. Dlatego pragnienie zmiany jest na pewno lepsze, niż biadolenie nad swoim losem czy wstydzenie i obwinianie się za przeszłość. To nadal jednak krok, który należy postawić i pójść dalej.