Oba komentarze połączyłem w jeden i odpiszę na nie naraz.

Nie bardzo rozumiem te uwalnianie, poniewaz w instrukcji pana Hawkinsa nie ma nic napisane, ze mam emocje chciec, zeby ja uwolnic.
Bo sobie wymyśliłeś, że trzeba chcieć lub przestać nie chcieć.

Masz przestać się opierać. To wszystko.
A to w instrukcji doktora jest.

Ale też już wiemy, że dla Ciebie uwalnianie to nie uwalnianie, tylko pozbywanie się – więc próby na siłę wynikające z niechęci – z osądzania i opierania się.

I wydaje mi sie, ze robie tak jak to jest opisane w instrukcji:
Zgadza się – wydaje Ci się.
Ale tak nie jest. Co mówisz wprost – próbujesz robić po swojemu, bez poddania się, bez uwalniania.

leze, czuje i przygladam sie myslom, ignorujac je.
Jak możesz przyglądać się myślom i je ignorować?
Ignorujesz, czyli nie przyglądasz się i skupiasz się na uczuciu. A Ty skupiasz się na myślach, zaś uczuciom się opierasz.

Chodzi mi o to, ze jezeli czuje emocje, a jej nie chce czuc, to co z tego, ze nie chce jej czuc?
To jest Twoja strategia sabotowania całego procesu.
A ja Ci to wyjaśniłem.

To z tego, że nie chcesz jej czuć, że się opierasz i nici z procesu uwalniania.

Przeciez i tak i tak ja czuje.
No i co z tego, że ją czujesz?
Ale się jej opierasz. Dlatego uwalnianie nie następuje.
To jest ta fundamentalna różnica. Ty nie chcesz emocji, nie chcesz, by były. I szukasz na to sposobu.
A uwalnianie to poddanie chwili i wszystkiemu co ta chwila zawiera.

I widzisz – odczuwasz pomimo, że nie chcesz. Bo nie Ty odczuwasz. Odczuwanie odbywa się samoistnie.
A że opierasz się emocji, to nie przestajesz jej czuć, bo sam podtrzymujesz ładunek energii.
Tak jakbyś napierał na ścianę czy drzwi.

A czy to, ze ja czuje (pomimo ze jej nie chce)
Niechęć to opór.

A to że coś czujesz… przecież masz naokoło miliony przykładów – np. ludzie są wściekli jedni na drugich.
Albo się wstydzą latami.
Obwiniają się za coś całe życie. Nienawidzą dziesiątki lat.
Wstydzą się całe życie, obwiniają się, nawet na łożu śmierci ostatnie co robią, to wypominają sobie błędy i stracone szanse.

Non stop czują emocje – a emocji nie ubywa, a nawet przybywa.

, wraz z ignorowaniem mysli, nie jest uwalnianiem? Bo nie rozumiem.
Nie rozumiesz, bo nawet nie rozumiesz co czynisz i jak to się ma do instrukcji.
A ja Ci wszystko opisałem.

Co to jest uwalnianie opisał doktor Hawkins. A Ty masz się radykalnie uczciwie upewnić, że tak jest.
Przecież doktor opisał to w słowach, które dziecko może zrozumieć.

To czego Ci brakuje to nie jakiegoś ezoterycznego “zrozumienia”, tylko uczciwości.
Nie chcesz. Nie to nie.
Nikt tu cudów nie uczyni, co już mówiłem.

Czy moze to jest tak, ze jezeli nie chce emocji, pomimo ze ja czuje, to juz samo to bedzie powodowalo podswiadomy opor?
No widzisz?
Ja Ci mówię wprost co to jest opór, a Ty dalej sobie fantazjujesz o tym wszystkim.
Nie bierzesz w ogóle na poważnie tego co Ci wyjaśniłem.
Wszystko chcesz po swojemu – chcesz innej rzeczywistości. Przykro mi – rzeczywistość jest jaka jest.

Jak chcesz zaparzyć czarną herbatę, to zalej ją wodą w temperaturze 90-100 C. Próby zaparzenia w temp. 50 C nie dadzą Ci herbaty.

I tez wydaje mi sie,
Tak, znowu tylko Ci się wydaje.

ze zle do tego podchodze, poniewaz
Ponieważ się opierasz.

zabieram sie za uwalnianie, zeby pozbyc sie emocji.
A co jest napisane w książce?
Czarno na białym – “odpuść wszelkie wysiłki, aby w jakikolwiek sposób je (uczucie) zmienić”.
A Ty się chcesz go/ich pozbyć. Nie mówiąc o tych wszystkich osądach i wartościowaniu.

Ale jak w takim razie mam zabrac sie za uwalnianie w innym celu, niz zeby pozbyc sie emocji.
Rozumiejąc swoją odpowiedzialność i cel.
Odpowiedzialność – Ty odpowiadasz za to co czujesz, bo to stłumiłeś i emocje to konsekwencje pozycjonalności, których się trzymasz.
Cel – zdrowie. A nie “pozbyć się emocji”.

Tak jak uzależniony chce “rzucić uzależnienie”, a nie żyć zdrowo, dojrzale, uczciwie, odważnie, chętnie, radośnie.
Uzależnienie to to jak żyje. Picie czy oglądanie porno to niechęć do konsekwencji i ciągłe próby “zapominania” o nich.

Jak sobie wymyślisz urojony cel, to go nigdy nie osiągniesz.
Nie można się pozbyć emocji, tak jak nie możesz pozbyć się energii jaką dysponujesz.
Możesz ją albo zużyć – najlepiej konstruktywnie, albo stawić jej opór i się męczyć.

W przypadku emocji zużywanie ich ładunków to nie opieranie się im, nie ich ekspresja, tylko uwalnianie.

To co mówisz więc – chcesz się pozbyć swojej energii oraz konsekwencji tego kim jesteś i jak żyjesz.
Dlatego nic Ci nie wychodzi. Bo grasz ofiarę tego jaki jesteś. I chcesz to zamieść pod dywan.
To nie jest uwalnianie – bo uwalnianie to mechanizm zdrowa, a nie dalszego szkodzenia sobie i zasilania zwierzęcości.

Mechanizm jest opisany. Albo go stosujesz tak jak podano, co do joty, albo nie.
Nie ma innej możliwości.

W świecie zdrowia, mój Drogi, konsekwencje własnych wyborów bierze się na klatę, akceptuje.
A nie próbuje pozbyć.
Osądzasz emocje, nie chcesz ich, stawiasz opór – jesteś wobec emocjonalności nieintegralny, zaś uwalnianie to poziom kalibracji 250. Czyli to integralność.

Jak mówiłem – to jakbyś nalewał do wanny zimnej wody i spodziewał się ciepłej kąpieli.
Zdrowie wymaga zdrowia. A Ty zdrowia nie wybierasz.
Dr Hawkins mówi – przestań próbować zmieniać, kontrolować, osądzać, ignoruj mentalny bełkot – czyli “wybierz zdrowie”.
Emocje nie są złe.
Ale Ty je oceniasz jako złe, bo są niekomfortowe. A to już niedojrzałość.
Nie chcesz ich, choć sam je tłumiłeś całe życie i sam wybierałeś pozycjonalności, z których emocje wynikają.

Dla mnie jedno wyklucza drugie.
No bo przedstawiasz to sobie tak, że aby wyjść z domu musisz najpierw nie chcieć siedzieć w domu lub w ogóle nienawidzić swojego domu.
Na razie cały czas motywujesz się tylko tym co negatywne.
A uwalnianie jest już po stronie pozytywnej.

Różnica między próbami pozbycia się emocji, a uwalnianiem jest np. jak między próbami pozbycia się nieumiejętności pływania, a nauką pływania.

Przeciez uwalnianie jest po to, zeby uwolnic emocje
Tak, uwolnić, a nie pozbyć się.
Emocje to Twoja energia, za którą Ty odpowiadasz.

Dlatego nie możesz się jej pozbyć.

Nawet siły fizycznej nie można się pozbyć. Można ją zużyć np. wykonując jakieś czynności.

Ani nie mówimy jeszcze o przywiązaniu do pozycjonalności, z których emocje wynikają.
A mówiłem też – że jak próbujesz uwalniać apatię, to nic to nie da. Samej apatyczności należy przestać się opierać, bo to już konsekwencja.
Sama apatyczność wynika z już stawianego oporu, często bardzo dużego podświadomego lęku oraz wmawiania sobie kłamstw typu “nie mogę”.

i sie jej pozbyc, tak?
Nie.

I tez nie za bardzo rozumiem w jaki sposob sie opieram.
Po raz kolejny – nie rozumiesz, bo w ogóle nie masz tego świadomości.
Nie masz nic rozumieć, tylko wybrać uczciwość.
Ty masz zacząć ignorować mentalny bełkot typu “nie rozumiem”, bo TO JEST bełkot. Tu nie ma co rozumieć, a dr Hawkins przestrzegał, ja też – że umysł będzie wymyślał różne racjonalizacje i usprawiedliwienia bez końca.

Rozumiem, ze mysli sa forma oporu?
Kto tak powiedział?
Proszę pokaż źródło tego cytatu.

A jak jeszcze inaczej moge sie opierac?
Tak jak to czynisz.
Zacznij to dostrzegać wobec dowolnej innej czynności, bo ewidentnie na razie za żadne skarby nie chcesz skorygować swojego podejścia do emocji.
Lubisz sprzątać? Jeśli nie, to wybierz, że jutro wysprzątasz cały dom. Wszystko – wliczając wszystkie drzwi na ich górnej części, gdzie zbiera się kurz.
I na tym przykładzie przyjrzyj się jak się opierasz.

Problem ludzi uzależnionych i ludzi w ogóle jest taki, że opierają się non stop. Dlatego w ogóle nie zdają sobie z tego sprawy – bo uznają to za normę nawet nie mając tego świadomości.
Tak jak ryba uznaje za normę to, że pływa. I w ogóle nie zdaje sobie sprawy z wody.

Zaciskac miesnie? Nie rozumiem.
Jak dostrzeżesz, to zniknie potrzeba “rozumienia”.

Przeciez czuje cos. Wiec dlaczego to sie nie uwalnia?
Bo się opierasz, bo próbujesz się tego pozbyć, bo próbujesz to rozumieć, bo wcale nie chcesz tego czuć, bo to wartościujesz, bo to osądzasz.
Próbujesz je zmienić, pozbyć się, coś z nim robić – bo uważasz, że uwalnianie to jest coś, co robisz.

A co dr Hawkins pisze dosłownie w pierwszym zdaniu?
Żebyś uświadomił sobie dane uczucie i pozostał z nim w kontakcie. Ty pozostajesz w kontakcie z myślami.
W drugim zdaniu doktor mówi – “Nic w nim nie zmieniaj, nic z nim nie rób, pozwól, by sobie swobodnie płynęło”. Ty na to nie pozwalasz.
Skupiasz się na uwolnieniu ukrytej za tym energii? No nie.
Bo non stop wpatrzony jesteś w myśli.

Wiem, ze instrukcja doktora jest prosta, ale ja juz probuje uwalniac kilka lat i przepraszam- dupa z tego wychodzi.
A ja Ci wyjaśniłem wszystko, a Ty nadal “dupa”.
Jak mówiłem – nie to nie.
Naprawdę nie ma potrzeby poświęcać kolejnych lat na próby robienia czegoś, czego wcale nie chcesz jeszcze robić.

Raz jeszcze – uzależnienie to jakość życia.
M.in. właśnie taka – że próbujesz latami, a nawet nie powiesz prawdy – że nie chcesz.
Ok tylko mówisz, że nie chcesz ale to tylko słowa. Wcale nie wynika to ze szczerości.
Bo gdybyś powiedział szczerze, że nie chcesz, to byś nie próbował tego robić.

Odczuwanie to element uwalniania. Bo możesz coś czuć i to osądzać, i stawiać temu opór. Tak jak możesz czuć gniew i wściekać na kogoś, za coś, uważać, że przez kogoś. Itd. I gniew będziesz utrzymywał nawet całe życie.
Bo to że czujesz nie ma znaczenia – gdyż odczuwanie i tak odbywa się samoistnie. Nie Ty odczuwasz, tylko Ty jesteś świadom tego, co się samoistnie odbywa w polu świadomości.
I się temu opierasz. I właśnie dlatego, że się opierasz, uważasz, że czujesz to np. przez kogoś/coś – uwalnianie ładunku energii nie może się odbyć. Bo tę energię utrzymujesz.
Tak jak nie możesz otworzyć drzwi, na które napierasz.

Tak jak możesz wiedzieć, że masz posprzątać pokój, a tego nie robisz, przekładasz miesiącami, bo się opierasz – nie chcesz.
To, że się opierasz od lat uwalnianiu wcale nie jest dziwne, ani nadzwyczajne, bo większość tak postępuje. Wielu i dziesiątki lat się okłamują, że próbują, choć wcale tak nie jest.
Niejeden klient nawet po 3-5 LATACH “pracy z programem” przyznawali mi się, że wcale nie chcieli wyzdrowieć.
Więc niby coś robili ale to nie prowadziło do niczego, bo nie to było ich intencją.
A Twoją nie jest poddanie emocji. Tylko opór.

Prosiłem, byś skupił się na uwalnianiu oporu do odczuwania i uwalniania.
Też to zignorowałeś. Odpisujesz co tylko widzisz w umyśle, a nie patrzysz na rzeczywistość.
Dlatego od lat stoisz w miejscu. Bo myśli to nie rzeczywistość.

Dałem Ci kolejną radę – zrób coś, czego nie chcesz robić i co nie ma nic wspólnego z emocjami. Np. uczyć się, wysprzątać, cokolwiek.
Bo trudno uwierzyć, że od lat próbujesz coś zrobić i nigdy nie spojrzałeś na to z innej strony, nie poszukałeś rozwiązania, nie spróbowałeś dostrzec co to jest ten opór.
Wychodzi na to, że przez ten czas tylko waliłeś głową w ścianę. I to też jest częsta strategia uzależnionych – robić cały czas to samo, oczekiwać innych rezultatów i załamywać się, że ich nie ma.

Nie chcesz pomocy, odrzucasz ją, więc ja już nic więcej nie mogę poradzić.
Nie wymyślę Ci innej rzeczywistości, w której Ty nie odpowiadasz za swoje wybory.
Zacznij w końcu myśleć, a nie wpatrywać się w każdą myśl jaka Ci przychodzi do głowy. To nie jest myślenie, tylko usprawiedliwienie się myślami.

Najwyraźniej nie doceniasz tego, co Ci przekazuję, bo masz to za darmo.
Za następną wiadomość już oczekuję zapłaty jak za konsultację.

I jeszcze uzupelniajac moj poprzedni wpis, chcialem zastosowac taka analogie: jezeli czuje opor wzgledem czyszczenia kibla i tego co mam wyczyscic w tym kiblu,
Oporu nie czujesz, tylko Ty się opierasz – nie chcesz tego zrobić.

ale pomimo tego biore srodki czyszczace i szczote i czyszcze ten kibel, caly czas czujac niechec, to w koncu ten kibel wyczyszcze. Pomimo oporu, niecheci itd.
Za czyszczenie kibla odpowiadasz Ty.
Uwalnianie to proces samoistny, dla którego trzeba zapewnić warunki – m.in. przestać się opierać, bo emocje masz stłumione właśnie m.in. przez opór.

Tak jak aby umyć kibelek trzeba np. użyć jakiegoś środka czyszczącego, poczekać moment i dopiero czyścić szczotką.

Czy nie jest tak samo z emocjami?
Nie, bo emocje nie są zewnętrzne – to Twoja energia.
A i Ty czyszcząc toaletę nie pozbywasz się nieczystości, tylko dbasz o czystość.
A to różnica.

Czuc ja pomimo niechceci do niej,
A ile lat już czujesz emocje i jesteś wobec nich niechętny? I ile ich uwolniłeś? Jakie to cudowne poprawy samopoczucia i zdrowia możesz przedstawić?

wraz z ignorowaniem mysli, stajac sie obserwatorem itd.
Ależ nie ignorujesz myśli w ogóle.
Myśli to dla Ciebie cała rzeczywistość.

Czy nie uwolni sie wtedy? Przeciez zeby wyczyscic kibel, nie musze akceptowac smrodu i brudu. Po co akceptacja emocji? Nie wystarczy ze ja czuje?
Nie, bo wszystko co mówisz to tylko akademickie fantazjowanie. Używanie słów bez żadnego odniesienia do rzeczywistości.

Po co akceptacja emocji? A co to jest akceptacja?
Po co akceptacja czegokolwiek, skoro wszystko i tak możesz zrobić jak ofiara i w wielkich męczarniach?

“Po co” – pytasz?
Przetestuj – a przecież sam mówisz, że od lat próbujesz i nic z tego nie masz.
I w ogóle tego nie bierzesz pod uwagę. Nie dokonujesz korekt. Po co? A może po to, byś wreszcie uwolnił jakiś ładunek emocji, czego nie dajesz rady od lat?

Właśnie zwierzęcość robi wszystko, by nie uwalniać, by trwać we wszystkim i dalej się męczyć.
Tak człowiek nie chce przestać się opierać i zacząć mówić prawdy.

Różnica między czyszczeniem kibelka z oporem lub chętnie zmienia Twoje doświadczenia. Z męczenia się, apatyczności, wszelkich negatywności na spokój i radość.

Ale widzisz – wobec czyszczenia jesteś taki sam jak wobec emocji – niechętny, opierasz się.
I mimo wszystko mówisz, że nie rozumiesz co to jest opór.

I tylko chcesz się pozbyć emocji jak gówna z kibla, bo tak widzisz konsekwencje tego jak żyjesz. Jak gówno w kiblu.
Nie dziwne, że jesteś apatyczny.

Różnica między chęcią pozbycia się kupy, a nie wyczyszczeniem kibelka, a dbaniem o czystość byłaby taka, że aby pozbyć się kupy bez czyszczenia, musiałbyś wyrzucić cały kibelek.
To samo z emocjami – próby pozbycia się emocji bez korekt w życiu, bez ewolucji, dają Ci tylko jedną opcję – niszczenie siebie. Wielu przecież nawet popełnia samobójstwa, bo tak się zmagają z emocjami – tak cierpią.

Życie wspiera życie. To co zostawiłeś na ściankach kibelka to nie jest życie – to nie jesteś Ty.
To elementy świata fizycznego.

ROBIENIEM wcale nie musisz wspierać swojego życia. Jeśli nie stoi za tym pozytywna intencja, to możesz sobie nawet szkodzić.
Dlatego jeden będzie pił alkohol przy różnych okazjach i nie zostanie alkoholikiem. A inny będzie pił z negatywnych intencji i piciem zniszczy sobie życie.

Mówisz o czyszczeniu kupy ale nie mówisz w ogóle jak to wpływa na Ciebie – a wpływa negatywnie, bo jesteś bez energii, bez chęci, bez radości.
Co z tego, że to ROBISZ? To tylko ROBIENIE.
A zdrowie to to jaki JESTEŚ.

Dlatego dr Hawkins pisze – “pozwól”. Bo albo pozwalasz, albo nie. Ty nie pozwalasz. Dlatego zalecałem Ci, byś właśnie użył prostych czynności jak sprzątanie, byś zaczął zdawać sobie sprawę, że się opierasz, a nie tylko to “wiedział”.

Część siebie, której chcesz się pozbyć porównujesz do kupy. Czyli do obrzydliwych i śmierdzących odpadków.
Tak bardzo nie chcesz wziąć odpowiedzialności za swoje życie.
A uwalnianie to nie jest Domestos czy Cillit, które wyczyszczą to całe gówno, które do Ciebie przywarło.
Wiesz – kupa nie jest taką jaką ją widzisz. Każdego osądzania uczymy się i/lub naśladujemy. Żadne dziecko nie osądza swojej kupki. Bo to zwyczajnie głupie. Głupoty się uczymy, a potem tak żyjemy, bo mamy z tego korzyści.
A Ty osądzasz.

Tak jak przywitanie gości, fajne spędzenie z nimi czasu, serdeczne pożegnanie się jest trochę innym życiem, niż próby pozbycia się gości.
Jedno i drugie może spowodować, że wyjdą ale tylko w jednym przypadku Twoje życie towarzyskie może kwitnąć.

Chcesz się pozbyć emocji jak kupy. Ok, sedes myjesz pewnie raz co być może kilka dni, jak nie tygodni.
Ale emocje to konsekwencje nie tylko to co już stłumiłeś ale też konsekwencje percepcji. I mają formę energii, którą przecież się cały czas zasilasz. I stawiasz jej opór.
Bo ile rzeczy robisz spokojnie i radośnie, a ilu podjąłeś się dopiero ze strachu, a może przerażenia czy gniewu?
Jak często obwiniasz siebie lub kogoś czy się frustrujesz? Ile dni przeżywasz spokojnie, nie potrzebując do niczego emocjonalnego paliwa?

Jakiś czas temu jeden z klientów napisał mi, że “ludzi napędza strach”, co jest totalnym fałszem. Nie ludzi, tylko zwierzęcość. Czyli nie ludzi w ogóle, a ludzi niedojrzałych – w zwierzęcości, którzy jeszcze nie ewoluowali, by kierować się tym co pozytywne.

Tak jak Ty kierujesz się niechęcią do tego co czujesz – do konsekwencji pozycjonalności, których się trzymasz.
A uwalnianie nie pomoże Ci w utrzymywaniu negatywności. Negatywności należy poddać.

Dlatego, raz jeszcze – zacznij od korekt tego jak np. sprzątasz w łazience. Przestań to robić z niechęci, ze wstydu. Odpuść przywiązanie do niechęci, zacznij uwalniać opór i skoryguj swoje intencje sprzątania.
Gdy to zrealizujesz i już sprzątać będziesz z radością, to samo wprowadź wobec uwalniania i każdego innego problemu.

Jak mówiłem – wszystko już zostało powiedziane, nawet więcej, niż raz.
Od dawna to już nie kwestia jakiegoś “rozumienia”, tylko uczciwości.
A tego brakuje.

Ty od lat nie chcesz. Nawet nie chcesz przyznać, że nie chcesz.
Uwalnianie – “odpuść wszelkie wysiłki, by emocji się pozbyć”, a Ty “próbuję się emocji pozbyć i to nie działa, co robię nie tak?”
Uwalnianie – “zgódź się na emocję”, a Ty – “nie, nie zgodzę się na emocję, co robię nie tak?”

Jak mówiłem – nie uwalniasz, tylko się robisz w balona. Od lat. I nadal nie chcesz przestać. Bo to zupełnie niezły sposób, by mieć na wszystko usprawiedliwienie i nic nie zmienić, a wymęczyć się za wszystkie czasy.

Zapewne całe życie opierasz na niechęci – oporze. Uważasz, że to niezbędne dla Ciebie paliwo do (prze)życia. Dlatego za nic na świecie nie chcesz odpuścić. I podajesz całkiem symboliczny przykład gówna w kiblu.
Ale jak mówiłem – zdrowie wymaga już radykalnej uczciwości. A nie robienia dla samego robienia.

To pokazuje jaki jest poziom wyparcia u homo sapiens.

A nie rozumiesz, bo nie chcesz, ani nie zastosowałeś zupełnie nic z tego, co Ci powiedziałem, zaleciłem.
Nic kompletne. Mówiłem – zrozumienie przychodzi przez doświadczenie. A Twoje doświadczenie to opór i upór – duma.
I dalej “nie rozumiem co to jest poddanie”. Choć Ci to powiedziałem wprost.
Tak się broni zwierzęcość – tego już nie mówię Tobie, bo pewnie i to wykorzystasz przeciwko sobie.

Zwierzęcość wymyśla sobie etykietki i potem gra ofiarę swojego niezrozumienia.

Jest w książce doktora Hawkinsa rozdział – “mechanizm poddania” opisany dokładnie. Ty mówisz, że nie rozumiesz. To znaczy, że go nie przeczytałeś i nie zastosowałeś.
Opisuję Ci odpuszczenie – “nie rozumiem co to jest odpuszczenie, czarna magia”.

Bo nie chcesz zrozumieć. Chcesz sztuczki na pozbycie się emocji, a nie przeżywanie, odczuwanie bez oporu, bez wartościowania, bez osądzania.

Już Ci powiedziałem – “nie rozumiem” to kłamstwo i usprawiedliwienie. Bo nic nie możesz zrozumieć bez doświadczenia – np. smaku koperku.
Aż nie zjesz koperku, nie ma sposobu, byś zrozumiał jego smak.
NAJPIERW doświadczenie, POTEM zrozumienie. Nie odwrotnie.
A Ty “nie rozumieniem” się usprawiedliwiasz. Czyli myślami. A co miałeś robić z myślami? Mówisz, że to robisz, tylko że nie robisz.
Uważasz, że brak zrozumienia stoi Ci na drodze. Tak nie jest.

Cały problem jest zrozumiały, wyjaśniony, korekty i rozwiązania przedstawione.
Twój ruch. Od lat.

Ty mówisz – “próbuję się pozbyć emocji, przecież to to samo co uwalnianie”. No jakoś Twoje wieloletnie doświadczenie pokazuje, że nie.

I choć wszystko Ci wyjaśniłem i skorygowałem – dziękujesz mi “za poświęcony czas”.
Bo o to Ci chodziło – by Ci ktoś poświęcił czas, abyś miał usprawiedliwienie – że przecież próbowałeś coś zrobić PO RAZ KOLEJNY ale nie zrozumiałeś, to za trudne, itd.
A prawda niezmiennie brzmi – nie chcesz.

Przed tym przestrzegał dr Hawkins – ego zrobi wszystko, by nie uwalniać. I mamy po raz kolejny przykład na tym blogu jak to wygląda.

A skoro mówisz, że możesz robić pomimo niechęci – idź do wspólnoty 12 kroków.
Otwórz się ze swoim problemem, zacznij się nim dzielić, słuchać innych. Znajdź sponsora. Zostańcie przyjaciółmi – on Twoim powiernikiem, a Ty jego.

Przestań od lat robić ciągle to samo.

Zacznij stosować instrukcje wobec konkretnych celów, a nie same dla siebie. Bo jak widzisz od lat – to nic nie daje.
Wybierz cel, wobec którego jesteś niechętny, zacznij stosować to, co napisał dr Hawkins – radykalnie uczciwie i radykalnie odważnie rozliczaj się z rezultatów.

Pragmatyczne efekty w fizycznym świecie doświadczeń będą drogowskazami.
Np. właśnie chodzenie do grupy 12 kroków. Sprzątanie z uśmiechem.
Bo co z tego, że sprzątasz, skoro robisz to niechętnie i żyjesz apatycznie? Jeśli celem jest tylko posprzątanie w łazience, a nie własne dobro, no to sprzątasz w łazience – masz to co wybrałeś.
Ale zdrowia, radości, spokoju, relaksu brakuje. Gówna nie ma. Ale radości też nie.

Jeszcze raz – jest różnica między “pozbyć się gości”, a “spędzić z gośćmi fantastyczny czas, pożegnać się ciepło”.
Ty uważasz, że to jedno i to samo.
Bo patrzysz tylko na cel – “brak gości”.

Przypominam – emocje to Twoja energia. Pozbyć się jej nie możesz.

Dodam jeszcze – jeśli chcesz, naprawdę chcesz zacząć uwalniać, to zapisz zdanie po zdaniu z książki “Technika uwalniania” z rozdziału “mechanizm poddania” i napisz że to rzetelnie wykonałeś tak jak podano. Zdanie po zdaniu.
Stanie się jasne czego nie robisz i jeśli to przyznasz – dlaczego. Jasne dla Ciebie – bo dla mnie jest jasne.

“Uwalnianie – “odpuść wszelkie wysiłki, by emocji się pozbyć…
A czy moglbys Piotrze chociaz napisac, z czego to jest cytat, poniewaz szukam, szukam i nigdzie znalezc nie moge.
Masz go przed nosem.
Ja Ci to powiedziałem. A to jest parafraza – “odpuść wszelkie wysiłki, by emocję zmienić, cokolwiek z nią zrobić”.
Ale dla Ciebie “pozbyć się” to coś zupełnie innego od np. “zmienić”.
Bo tak się skupiasz na formie, nie esencji.

Esencję ignorujesz.

Swoja droga widze, ze na poczatku bloga inaczej odpowiadales na komentarze i pytania.
Biorąc pod uwagę, że lata poświęciłeś na uwalnianie, a nadal nie widzisz różnicy między “pozbyć się”, a “pozwolić, by emocja trwała bez prób jej zmiany”, dużym wątpliwościom poddawałbym to co widzisz.

Teraz mam wrazenie ze masz juz dosyc.
Masz bardzo dużo wrażeń. Czyli myśli.
I każde jest fałszywe.

A powiadaja, ze kto pyta- nie bladzi.
A możesz mi powiedzieć kto tak powiada?
Ktoś mądry? Jakiś specjalista?

No? Kogo się słuchasz? Kogo cytujesz? Kogo mądrościami się kierujesz?
Bo otrzymałeś odpowiedź na każde pytanie i na razie nic z tym nie robisz.
Bo Twoją intencją jest tylko pytać. Więc prawda w tym twierdzeniu jest tylko, gdy uwzględnimy kontekst – “Kto pyta, bo ma intencję rozwiązać swój problem, nie zbłądzi. Kto nie ma takiej intencji – wykorzysta pytania, by błądzić bez końca”.

Widac, zalezy kogo sie pyta.
O właśnie – tak wygląda właśnie bronienie swojej racji, którą z góry zakładasz, że jest oczywistą prawdą.

Zadałeś mi masę pytań. Rzetelnie odpowiedziałem Ci na każde.
Z kolei ja zadałem Ci również masę pytań. Nie odpowiedziałeś na żadne. Gdy zadaję pytanie np. “widzisz? – to spodziewam się, że się temu przyjrzysz we własnym życiu, wybierzesz wobec tego prawdę i uczciwość, i ew. się tym podzielisz ze mną.
Nadal uważasz, że to coś ze mną jest nie tak.

Widać, zależy kto pyta.

Przypomnę – zdrowie to m.in. zaprzestanie osądzania świata zewnętrznego i skupienie się na wnętrzu – odważnie, uczciwie, rzetelnie. Zaczynamy od powiedzenia prawdy, że nie kontrolujemy swojego życia i potrzebujemy pomocy.
A potem przeprowadzamy uczciwy i odważny obrachunek moralny. Bez tego wszystko inne to zasłona dymna i pisanie na wodzie.

Tego brakuje.
I oczywiście uważasz, że to ja muszę się zmienić… ba! Że już się zmieniłem i to na gorsze!

I tutaj widac wielkosc takich panow jak pan Hawkins, czy Eckhart Tolle, bo pomimo ze czesto odpowiadali ludziom na ciagle powtarzajace sie pytania, a pan Tolle dalej odpowiada, to nie bylo slychac z ich ust, w kierunku pytajacych, ze to juz bylo i nie beda odpowiadac.
Oczywiście, że nie.
Bo tego co rzekomo słychać z ich ust nie dodałeś sobie i nie zinterpretowałeś obłudnie.
A u mnie już tak.

Jeszcze chcialem ci pogratulowac, ze ty od razu zalapales uwalnianie i udalo ci sie rzucic uzaleznienie od porno.
A tak tak, “gratulacje”.

A ja Ci gratuluję, że tak zręcznie unikasz wszystkiego co może Ci pomóc oraz widzenia prawdy.

I widzisz jak masz zupełnie gdzieś wszystko co przekazuję – “udało ci się rzucić uzależnienie od porno”.
Ze 100 razy mówiłem, że zdrowienie to nie jest żadne “uda/nie uda”, ani żadne “rzucanie” porno.

Rzucić to możesz kaczkom chleb w parku.

A zdrowienie to WYBÓR – prawdy, poddania, odpowiedzialności, uczciwości i życie integralne.

Mi się nic nie udało. Ani nic nie rzuciłem.
Tylko zacząłem żyć lepiej.

A Tobie się to nie podoba, bo to, czego nie chcesz przyznać od lat, zauważyłem od razu.
I się teraz bawisz w jakieś wrażenia i gratulacje.
Daruj sobie.

Widocznie byles uczciwy, czego jak napisales- mi brakuje.
Biadolisz, grasz ofiarę.

I od razu wszystko wiedziales.
No fajnie sobie właśnie wszystko przedstawiasz jak Ci pasuje.
Nie ma to jak zignorować dosłownie wszystko.

Taki rodzynek. Wonderkid. Teraz alfa i omega z tego co widze.
Ten alfa i omega, pan rodzynek zupełnie za darmo poświęcił Ci kilka godzin pracy, byś rozwiązał problem, który masz od lat.
Podał Ci wszystko na srebrnej tacy.

Nawet pierwsze zdanie z tego komentarza to – “mógłbyś CHOCIAŻ napisać”… To jest już poniżej krytyki panocku.

Gratuluje rowniez takiej przenikliwosci na odleglosc, poniewaz mimo ze czlowieka nie znasz i na oczy nie widziales, to duzo o nim wiesz.
Tak, wiem. Bo mam ogromne doświadczenie.
A Ty swoje wrażenia.

A jak 100 osób pod rząd pisze mi to samo i Ty też, to to nie są domysły, ani wrażenia.

I Ty nie tylko masz wrażenia ale absolutnie pomijasz wszystko co przeczytałeś i dalej nawijasz swoje dyrdymały.
Bo sam przecież wszystko wiesz – że mi się wszystko od razu udało, itd. pierdoły.
Sam sobie pogratuluj.

Bo dla Ciebie “pozbyć się emocji” to to samo, co napisał dr Hawkins.

Skutecznie mnie zacheciles do kupna twojego programu.
A czy ja Cię próbowałem zachęcić?

Ja nie tylko dałem Ci rozwiązanie ale też sprawdzałem Twój poziom chęci, by sobie pomóc.
Jest zerowy.
Nie zastosowałeś nic, nie odpowiedziałeś na żadne pytanie, nie prowadzi dyskusji, nawet nie bierzesz pod uwagę jednego zdania.
Tylko szukasz pretekstu.

Czemu miałbym Cię ciągnąć jeszcze do czegoś więcej za uszy?
Zdrowie to wybór.

Nikt nikogo nie może do zdrowia namówić.

Pozdrowienia. Juz mnie tu nie ma.
Fajnie sobie racjonalizować co Ci się podoba, prawda?

Z reszta czytalem twojego bloga od poczatku i widze,
Oczywiście. Nie Ty pierwszy siedzisz tu od lat, nic nie wdrażasz, nawet nie widzisz w tym sensu i tylko czekasz na pretekst, by mi takie pierdoły napisać i się pożegnać.

ze im dalej, tym mniej komentarzy. Teraz masz zero. Ciekawe dlaczego? Retoryczne pytanie.
W Twoim przypadku właśnie dlatego, przez co Ty się żegnasz.
Bo się człowiek uraża, gdy usłyszy prawdę. Bo tak go boli, gdy usłyszy od obcej osoby, że robi coś źle, że może lepiej, że popełnia błędy.

Ani kapki dumy nie poczułeś, jak mniemam?
To nie jest retoryczne pytanie, tylko dumne – przez które przemawia pycha.
Pamiętaj – skoro UNOSISZ się dumą, to sobie zadaj pytanie – unosisz się z czego? Na czym byłeś zanim poczułeś dumę?

Gdy dentysta wyrywa Ci zepsuty ząb, to Cię nie atakuje pomimo, że może zaboleć nawet ze znieczuleniem lub po wyrwaniu. To nie był atak. Tylko niezbędna czynność.

A oczywiście każdy może “poczuć się urażony”, bo to tylko opinia i granie ofiary z biadoleniem. To postawa ofiary. A każdy GRA ofiarę ale nią nie jest chyba, że to wybierze.
Wielu wybiera, bo to opłacalne. Np. można uniknąć tego, co niekomfortowe, można się obrazić, uznać, że ktoś nie ma racji, obwinić i osądzić w poczuciu słusznego oburzenia, itd.

A dla Twojej wiadomości – komentarzy jest mniej, bo na początku prowadziłem intensywny marketing i pomagało mi kilku bardzo znanych ludzi, którzy polecali mój serwis. Z tych powodów ruch był jakiś.
Przez kilka ostatnich lat nie prowadzę marketingu w ogóle, ani nikt mi nie pomaga. Miałem pełne ręce roboty, dużo chorowałem i więcej.
A nie dlatego, bo zniechęcam ludzi do siebie.

Jestem jedną osobą w morzu internetu – ludzi, stron, serwisów, blogów, itd. Co więcej – zajmuję się jednym z największych tematów tabu, niezrozumiałych, bolesnych, wstydliwych, za który ludzie się potępiają, obwiniają, wstydzą i nienawidzą dziesiątki lat.
Uważasz, że przyjdą do mnie tłumy? :) Mało ludzi szuka rozwiązania. Wielu nawet moich klientów okłamywało mnie latami. Rekord to było 5 lat, gdy w końcu klient, z którym przez ten czas nieregularnie korespondowałem i przez WoP próbował przejść 2 razy, w końcu zdecydował się na trzecie podejście i w końcu powiedział mi, że nigdy nie miał intencji dojrzeć, wyzdrowieć, żyć uczciwie i dobrze. Tylko chciał WoP jako usprawiedliwienia. 5 lat. Ty już mówisz, że ile? 7? 8?

Czy Ty chodzisz regularnie np. do dentysty czy internisty na badania kontrolne?

Zdrowienie z uzależnienia to nie jest łyknięcie tabletki – kupienie WoP.

Kupienie WoP to jak kupienie dowolnego innego kursu. Możesz go sobie kupić, przeczytać raz, drugi, dziesiąty i tyle.
Jeśli czytałeś książki dr Hawkinsa to w “Przywracaniu zdrowia” był rozdział o alkoholizmie. Znam osoby, co czytały ten rozdział w kilku, a nawet kilkunastu podejściach – taki opór stawiali prawdzie i swojej sytuacji.
A to tylko przedstawienie prawdy. To jeszcze nie jest nawet start pracy nad sobą. Bo start to powiedzenie prawdy – choćby była tak bolesna, że człowiek zagryzie zęby do krwi.

Mój marketing to nie jest manipulowanie, ani sprzedawanie. Tylko edukowanie. Moje podejście – które i tak sobie przedstawiasz bardzo odlegle od faktów – nie skupia się na sprzedaży.
Choć może to mój problem. Choć minęło tyle lat, jeszcze nie skompilowałem mądrej sprzedaży z edukacją.
Ludziom się nie podoba, że od razu i za darmo dostają ode mnie odpowiedzi na wszystkie pytania i problemy jakie mają.
Jako, że nadal nie chcą ich rozwiązać, zająć się nimi, a nieraz nawet przyjrzeć, to używają urażania się, winy, dumy, gniewu, by to wszystko odrzucić i mnie uznać za złego pana, co np. się wywyższa i popisuje swoją wiedzą. :) To jakby uznać, że lekarz dający ważną diagnozę popisuje się swoimi umiejętnościami i doświadczeniem diagnostycznym.

A widać jak wiele ludzi chce się edukować. I widać jak projektujesz siebie na innych ludzi. Uważasz, że jak Ty się obraziłeś, to każdy inny też. :)
A zdrowie to nie tyle edukacja, co ewolucja. Ewolucja może przez jakiś czas i wobec pewnych tematów uwzględniać najpierw i/lub w trakcie edukację. Ale na pewno nie cały czas.
Ewolucja uwzględnia wreszcie zaprzestanie ucieczki od tematów tych trudnych, bolesnych, z którymi wiążemy najwięcej oporu i emocji.
A nie wszystko tylko nie to. Tylko właśnie to.

Z czasem edukacja zastąpiona jest kontemplacją, choć oczywiście nic nie stoi na drodze, by dalej się edukować. Ewolucji i zmianie ulegają również źródła, z których czerpiemy.
Początkowo są to nasi rodzice (i mogą być nawet przez całe życie ale dodajemy też nowe, inne). Potem nauczyciele i różne inne osoby.
Ale to raczej wynika z naszej apatyczności. Bo jeszcze nie szukamy. Choć niektórzy już jako dzieci szukają – zazwyczaj np. w tematach sportowych – kogoś, kto coś osiągnął, pod kogo okiem moglibyśmy trenować.
Itd.
Mało ludzi, może garstka szuka kogoś w tematach dojrzałości i zdrowia. Oraz wielu innych i fundamentalnie ważnych.
I powodu, przez które nie szukają i na prawdę reagują gniewem czy obrażaniem się – są tym samym.

Dla wielu dr Hawkins to zdecydowanie za wysoka półka. Dlatego polecam też inne – jak np. metoda Sedony.
Ale powtarzam – to tylko emocje. To tak jakbyśmy o higienę dbali tylko biorąc prysznic. Dbanie o higienę to dużo więcej, niż tylko mycie się.

Ale ja nikogo nie będę namawiał do kupna WoP. Po co mi ktoś, z kim się będę użerał? Tak jak teraz? Ja Ci przekazuję masę wiedzy. A Ty nic. I jak miałaby wyglądać współpraca lub jak miałbyś korzystać z WoP?
Co miałoby to dać? Lepiej te pieniądze oddaj na jakiś szczytny cel.

Nawet sobie nie zdajesz sprawy ile cennych i kluczowych rad ode mnie otrzymałeś. Inni wzięliby za te godziny z pół tysiąca jak nie więcej.

Niektórzy przedsiębiorcy mówili – że gdy swoje serwisy i fora zrobili płatne, to nawet nieraz większość ludzi, którzy byli aktywni za darmo – odpadła.
Ale ci co zostali przynosili więcej korzyści, wliczając finansowe, niż tych wielu innych. Rozważam to, by właśnie nie było sytuacji jak teraz.

Ale oczywiście – Ty wszystko wiesz, wszystko widzisz – taki alfa i omega, rodzynek. Kolejny raz daję Ci przykłady jak Twoje percepcje są fałszywe. Ale – co z tym zrobisz – Twoja wola.

Skoro na początku rzekomo byłem taki do rany przyłóż – dlaczego wtedy nie kupiłeś WoP? Co wtedy Ci nie pasowało? Może byłem za słodki? Nie tyle rodzynek, co lody pistacjowe? Wtedy byłem za dobry, a teraz jestem za zły?
Kiedyś za ciepła klucha, teraz za zimny drań? No nie uszczęśliwisz człowieka!
Wtedy fajniuchno się czytało tekściki, a teraz brzydachno się słucha, gdy ktoś Ci wali prawdą prosto po gałach i uszach?

I skoro ja dla człowieka bez krzty zaangażowania, chęci by sobie pomóc poświęciłem godziny bez mrugnięcia okiem, to co robię dla zaangażowanych i oddanych swojemu zdrowiu?

Jak rozumiem – do grupy 12 kroków też nie pójdziesz i teraz tylko z tego powodu, bo ja Ci zaleciłem, a wszystko co ja mówię jest be, bo ja jestem be?

A nawet jakbym był tym alfą i rodzynkiem – to czy te lata pracy nad tym serwisem nie są dowodem, że próbuję pomóc?
Ale nie jestem i nigdy tak nie twierdziłem. I właśnie dlatego, że nie jestem w niczym specjalny, ani wyjątkowy – każdy może też zmienić swoje życie na lepsze. Gdy zmieni siebie.
Przez uczciwość, poddanie, pokorę. To że Ty uważasz, że nie jestem pokorny, nie czyni tego twierdzenia faktem.

Leć, leć. Ciekawe gdzie tym razem wylądujesz. Może u kogoś ze złotym językiem, kto wciśnie mi trochę ciemnoty, po której się lepiej poczujesz i się zachwycisz.
Przypominam fundamentalną prawdę, która nie jest w ogóle zależna od opinii, charakterów i tego co się nam podoba – “prawda boli ale nas wyzwoli”.
Jak nic nie zabolało, to coś nie gra.

Co Ciebie tak zabolało? To pytanie do kontemplacji i wyboru prawdy.
Wiesz, jeśli powiedzenie Ci prawdy, przedstawienie Ci faktów, których nie widzisz od lat, z których nie zdajesz sobie sprawy odbierasz jako jakąś formę wywyższania się, bycia nie fair wobec Ciebie, to co uważałbyś za ok?
Nawijanie Ci makaronu na uszy – mówienie pięknie brzmiących kłamstewek? Ludzi tak postępujących nie brakuje. Ja się nabrałem na niejednego i nie zamierzam być kolejnym.

Mówisz, że nawet zwracałeś uwagę na komentarze. Pewnie wiele z nich czytałeś. A jeśli tak, to mogłeś widzieć ile często wysiłku włożyłem w próby pomocy, a ludzie i tak nie chcieli z nich skorzystać i nie korzystali. Niezależnie ile już lat się zmagali i cierpieli.
A Ty pojęcia nie masz ile pracy robię zupełnie niewidzialnej dla kogokolwiek – bo całkowicie anonimowo. Nie widzisz nawet ile zrobiłem dla Ciebie.
I nie mówię tego, by się popisywać, liczyć na przeprosiny, itd. Nie bawię się w takie pierdółki. Mówię Ci to, by nawet tymi słowami ukazać Ci jak opierasz swoje percepcje o wrażenia, z których każde bez wyjątku jest fałszem.

Zauważ jak nawet nie dostrzegasz, że przywiązałeś się do przekonania, że Ty jeszcze czegoś nie rozumiesz, nie załapałeś – a ja tak, od razu! I taki ze mnie rodzynek!
Nie. Tylko – nie chcesz, opierasz się.

Powiem Ci jak to się nauczyłem od razu uwalniania, ja kto załapałem.

Pierwszy raz miałem z tym do czynienia na kursie uwodzenia. Siedziałem z trenerem w kawiarni i za moment miał być moment, że pierwszy raz idę zagadywać do kobiet. W środku przeżywałem gehennę.
I przed tym warsztatem 1 na 1 srałem po gaciach, i co ciekawe – by ulżyć sobie podszedłem do jakiejś kobiety zajmującej się jakimiś zabiegami pielęgnacyjnymi na dłonie i w ramach darmowej promocji zrobiła mi; rozmawialiśmy w trakcie.

Powiedziałem jej jakie mam plany na weekend, jakie to ma dla mnie znaczenie, ona słuchała i była pod wrażeniem. Samo otwarcie się to już było uwolnienie.
Ale siedząc z trenerem i słuchając teorii cały czas siedziałem jak na tureckim kazaniu. Bo wiedziałem, że nie uniknę podchodzenia.
On oczywiście wiedział, że się opieram jak cholera. Dlatego mówi mi – “Dobra, to teraz tak, zamknij oczy, skup się na tym co czujesz. Jest opór? Jest strach? To pozwól sobie je czuć”.
Ja od razu chciałem coś zacząć mówić, a on – “Cicho siedź i skup się na uczuciu”. Już nie pamiętam dokładnych słów ale ja chciałem spierdalać, a on mi kazał siedzieć. ;)
Po chwili pyta – “Lepiej?” Mówię – “Trochę tak”, na co on – “Ok, to jeszcze 5 minut i ruszasz”. I faktycznie ulżyło mi. Poszedłem, w planach było zagadać do 5 kobiet w 20 minut czy coś takiego. Nie było mnie chyba 40 minut i zagadałem do 15.
Wróciłem z takim bananem na twarzy jak nigdy w życiu. Gdyby nie było przy mnie trenera, spierdoliłbym na księżyc.
A jak nie mogę Cię ani zatrzymać, ani nic kazać, ani złapać za uszy. Po co? To Twój problem jeśli nie chcesz.

Potem to samo było z nagrywaniem filmów. Gdy miałem nagrać pierwsze audio do filmu, to też chciałem uciekać, przekładać to. Gdyby kolega, który mi pomagał nie siedział przy mnie i kazał mi siedzieć i nagrywać, a porzygać się jak skończę, to bym pewnie nigdy nie zaczął prowadzić tego serwisu.

Tak to “załapałem”. To wszystko – nie uciekłem, zrobiłem to. Taki to ze mnie rodzynek alfa. Ba! Cały kiść winogrona! A może i wino!

A Ty, mój Drogi, 7 czy 8 lat robienia po swojemu i żadnych efektów. Nic innego nie próbowałeś. A gdy w 5 minut otrzymałeś odpowiedź na wszystkie pytania, która Ci się nie spodobała – “już mnie tu nie ma”. Tak wygląda uciekanie pod maską urażania się.
Możesz mnie nie lubić, etc. Co waćpan wybierzesz. Ale negować tak oczywistych faktów dla własnego dobra nie ma co.

Również żegnam. I powodzenia!

Jeszcze raz zaryzykuję z odpisaniem. Może coś dotrze, może nie.
Ale niezależnie od rezultatu, to moja ostatnia odpowiedź.
Przyjmij lub nie – Twoja wola.

Napisalem do ciebie z problemem z uwlnianiem, bo nie wiem jak to zrobic.
No przecież kłamiesz.
Powiedziałeś wprost, że próbujesz pozbyć się emocji, bo dla Ciebie to to samo, co uwalnianie.
I nie masz zamiaru zrozumieć, że pozbywanie się to osądzanie i stawianie oporu, a nie uwalnianie.

Nie rozumiem instrukcji i dlatego sie ciebie zapytalem.
Nie chcesz wykonać instrukcji, to nie ma nic wspólnego z tym, że jej nie rozumiesz.

A ty mi odpowiedziales, ze przeciez instrukcja jest prosta.
Bo jest, tylko Ty jesteś tak zapatrzony w myśli, że nawet nie widzisz jaka prosta jest.
Właśnie im coś prostsze, tym dla umysłu to większa zagadka.

Dla mnie nie jest i dlatego poprosilem cie o pomoc. A zamiast pomocy dostalem zjebe.
Nie dostałeś żadnej zjeby, tylko poczułeś wstyd i winę, które sobie przedstawiłeś, że ja Cię jebię.
W pierwszym zdaniu pierwszego komentarza napisałem Ci, że odpowiedź może zaboleć. Nie przyjąłeś tego i zamiast tego grasz ofiarę i biadolisz. Na własne życzenie.
Skoro nic zupełnie nie bierzesz pod uwagę co Ci napisałem, to oczywiście, że zabolało i grasz ofiarę, bo uważasz, że Ci zrobiłem krzywdę zamiast pomóc i uważasz, że wszystko co piszę to wypociny.
Jak waszmość chce.

Dostałeś prawdę prosto w oczy – że wcale problemu nie stanowi “nie rozumiem”, tylko “nie chcę”.
Nadal nie chcesz nawet przyznać, że wolisz “pozbywać się” emocji, a nie zgodzić się na emocję w pełni i pozwolić jej być dokładnie taką jaką jest.

Tak się uczepiłeś tego, że nie rozumiesz, że uwalnianie to to samo co pozbywanie się, że nic do Ciebie nie dociera.
Ani nie stosujesz krytycznie istotnego zalecenia, by uwalniać opór do uwalniania i odczuwania, zanim przystąpisz do uwalniania emocji.
Bo od lat walisz głową w ścianę. Nie dziwne, że boli.

To tak, jak ja bym ci dal instrukcje jak np. wyregulaowac zawory w silniku, a gdybys ty przyszedl do mnie po pomoc, to bym ci powiedzial: przeciez instrtukcja jest prosta i wyglosil bym ci cala litanie na temat ciebie i twojego zycia, jaki to ty jestes i nie jeses, a jaki to ja jestem och, ach i super.
Problem z emocjami wynika z tego jaki jesteś. Wobec emocji, myśli, siebie, problemów w Twoim życiu, innych ludzi, itd.
Emocje to konsekwencje percepcji – czyli coś, za co jesteś w pełni odpowiedzialny. To fundamenty funkcjonowania jako dojrzała i zdrowa jednostka ludzka.
Uzależnienie to to jak żyjesz. To że od lat walisz głową w ścianę odnośnie emocji to reprezentacja Twojego życia – wobec niejednego problemu i zagadnienia taki jesteś.
A ja Ci nie wygłosiłem litanii, tylko ukazałem poważne błędy, które popełniasz od lat i nawet nie widzisz, że to są błędy.

Regulowanie zaworów silnika to umiejętność, a nie zdrowa lub patologiczna jakość życia. Choć pewnie i przy tej czynności są jakieś zasady BHP.
Możesz wyregulować zawory będąc uzależnionym, zawistnym, nienawidzącym siebie i wszystkich ludzi oraz będąc kochającym. Bo to tylko pewna czynność.
Tak jak jeździć na rowerze możesz będąc ciężko chorym i w pełni zdrowym. Bo tym nie jesteś.
Zaś zdrowie i uwalnianie to nie ROBIENIE, tylko BYCIE. Bo uwalnianie to proces samoistny. Nie my go wykonujemy, on się dzieje sam, gdy usuniesz to czym go blokujesz. A tego nie chcesz zrobić. Od lat.
Gdy emocji przestaniesz stawiać opór, wartościować, oceniać ją, próbować się jej pozbyć – ona sama wyczerpie swój ładunek.
Ty tymi wszystkimi próbami od lat tylko cały czas blokujesz to. No i masz dowód, że wszystko czemu stawiamy opór – trwa i rośnie. I może trwać nawet całe życie – dziesiątki lat, gdy na uwolnienie potrzebowalibyśmy np. kilku godzin.

A jeśli ja zamiast miernika ciśnienia używałbym wagi i mówił – “nie rozumiem tej instrukcji, przecież waga też pokazuje jakieś wartości, więc to jedno i to samo”, od lat używał wagi do mierzenia ciśnienia czy innego parametru, nie chciał tego przyznać, to naprawdę nie powinno dziwić, że nie usłyszałbym – “O, super, że to robisz! Ale spróbuj tylko innej wagi!”
Jakbym zaczął grać ofiarę tego, że zostałem zjebany, ukazałoby to dziecinadę z mojej strony.
A ja Cię nie jebię. Sam to sobie robisz i Ty jebiesz mnie jak burą sukę.
Ale przecież waćpan jest już usprawiedliwiony, bo wg waćpana to ja zacząłem…

Poza tym – nawet jakbyś został zjebany? Co z tego? W życiu niejedna osoba Cię solidnie zjebie. I? Za każdym razem będziesz tak samo grał ofiarę? Będziesz się rozpływał jak płatek śniegu?

Mówimy o Twoim zdrowiu, które zaniedbujesz i sobie kolosalnie szkodzisz od wielu lat. Nie chcesz nawet przyznać prawdy, że nie chcesz uwalniać.
Zjebanie Cię nie stanowiłoby źródła braku wartości całej reszty, co powiedziałem, ani obniżenia Twojej wartości. Ale dla Ciebie “zjebałeś mnie” to doskonały pretekst i usprawiedliwienie.
Bo to nie byłoby tak czy siak zjebanie Ciebie, tylko tego co robisz.

Gdy ja na siłowni robiłem “deskę” bardzo niepoprawnie, ktoś zupełnie obcy zjebał mnie i przestrzegł, że “póki jeszcze mam co ratować, przestań to robić, bo sobie rozpierdolisz plecy”.
Mógłbym zacząć grać ofiarę, biadolić, narzekać. Ale wybrałem mądrość, którą usłyszałem. A zjebanie mnie miało na celu zwrócenie mojej uwagi na poważny błąd i podkreślenie siły przekazu.
Gdybym usłyszał – “przestań to robić debilu, bo sobie zniszczyć zdrowie” to byłbym za to wdzięczny, bo faktycznie robiąc to byłem debilem. Ale już nie jestem. Zmądrzeć można tylko dostrzegając swoją głupotę.
Dlatego nadal mam zdrowe plecy.

Ale dla Ciebie opinia “zostałem zjebany” to pretekst, by negować wszystko. Ciekawe czym negowałeś wszystko przez te 7-8 lat.

Ponadto – gdybym ja z Twoich rad i wskazań nie korzystał, biadolił, że to wypociny, bo mi nie pomagają ale nadal nic nie zmienił w tym jak postępuję – to z kim byłby problem i jaki?
No przecież wszystko dobrze ważę! Dlaczego te zawory nie są wyregulowane? Bo ich nie reguluję, tylko ważę. Nie korzystam z instrukcji, dlatego mi nie pomaga.
Problem nie leży w instrukcji, tylko we mnie.

Instrukcja jest prosta, tylko z niej nie korzystasz. Robisz coś zupełnie innego. I się usprawiedliwiasz “nierozumieniem”.
Po raz X – Ty nie masz już nic rozumieć, tylko rozpoznać opór i przestać się opierać, przestać się próbować emocji pozbyć i tylko je czuć bez oporu, bez wartościowania i z ignorowaniem każdej racjonalizacji, usprawiedliwienia i projekcji.
A tego nie ma, nie było i najwyraźniej nie będzie. Bo każda emocja i myśl są dla Ciebie święte.

I po raz kolejny – wszystko Ci wyjaśniłem, przez co nie może już być żadnego “niezrozumienia”. Ale Ty nie chcesz tego odpuścić, bo to diablo wygodne.
Wystarczy jedna myśl – “nie rozumiem” i już – koniec historii. Bo nie rozumiesz.

A gdybyś widział, że tym co robię mogę sobie zniszczyć samochód, możliwe że mógłbyś mnie zjebać, jeśli Twoją intencją byłoby mi pomóc.

No ale od Ciebie już wszystko się odbija, nic nie dociera i nie dotrze, jeśli nie wybierzesz uczciwości.
Ewentualnym punktem zwrotnym będzie bolesna sytuacja np. w formie kryzysu.

Bo tak wlasnie napisales. I tak.
Nie – to Ty tak właśnie napisałeś, nie ja.
Ale dla Ciebie – “ja” oznacza “wszyscy inni”.

I uwazasz, ze to co napisales to jest jakas pomoc.
Tak.
Ale Ty nie chcesz pomocy.
Nie wiem czego chcesz.

Ale to wedlug ciebie jest pomoc.
Jak widzisz – ja swoje, Ty swoje.
Bo Ty uważasz, że tu się wymieniamy opiniami i Twoje opinie są na równi z moimi.
Tylko że to nie opiniowanie. Ja Ci przedstawiam fakty i rozwiązania. Ty się emocjonujesz.

I nie widzisz, że “Twoje” nie działa od lat, bo nie robisz tego, co trzeba. A moje “nie działa”, bo masz to gdzieś, uważasz to za wypociny.

Nie wiem jak Ty przedstawiasz sobie “pomoc” ale wątpię czy podporządkowanie się pod to przyniosłoby zmiany na lepsze.
Najwyraźniej “pomoc” to dla Ciebie zrobienie wszystkiego odwrotnie niż ja robię.

No to uwaga – NOŚ SPODNIE!
Widzisz? Zaleciłem Ci to! Teraz musisz albo przestań nosić spodnie, albo zawsze zakładając spodnie będziesz to robił z przekonaniem, że robisz coś, co zalecił Ci zły piotrek, który Cię tak zjebał!
Albo możesz porzucić ten teatralny absurd.

Bo widzisz siebie na moim miejscu.
Nie. Ty widzisz siebie na moim miejscu.
I nic innego nie widzisz takim jakim jest.
Tak jak uwalnianie uważasz, że jest tym samym, co pozbywanie się emocji.

Ale na moim miejscu nie jestes i nie bedziesz.
Kiedyś byłem i wiem jak z tego wybrnąć.
A Ty nie chcesz wybrnąć. Bo uważasz, że to z czymś/kimś w świecie jest problem. Np. bardzo skomplikowaną instrukcją uwalniania.

Tobie sie wydaje ze nie wiadomo jak pomagasz swoimi odpowiedziami.
Jak człowiek nie chce pomocy, to nikt nie jest w stanie mu pomóc.
A ja Ci przedstawiłem fakty, prawdę, rozwiązania.
Co z tym zrobisz to Twoja sprawa. Jak nie wykorzystasz, to cóż mi się może wydawać?

Ja pracuję z uzaleznionymi od lat i zdecydowana większość za nic na świecie nie chce nawet powiedzieć prawdy, kombinują, okłamują mnie – a wiem to, bo się do tego przyznawali po czasie (zazwyczaj po roku-kilku latach).

Co to jest jak nie duma?
Rozsądek.
A dumy nie dostrzegasz u siebie.
Jak możesz twierdzić, że widzisz dumę u kogoś, jeśli nie widzisz jej u siebie?
A skoro twierdzisz, że z dumą jest coś nie tak, no to z Twoimi percepcjami i odpowiedziami też jest coś nie tak.

Analizę świata zewnętrznego zaczynasz od uczciwej analizy świata wewnętrznego i eliminujesz w kroku pierwszym wszystkie projekcje.
Tego nie czynisz w ogóle.
No ale dla Ciebie wszystko co Ci przekazałem nie ma przecież wartości, bo nie.

I jeszcze piszesz zeby nie osadzac. A ty co robisz? Osadzasz mnie.
Ech.

I chyba uwazasz, ze im wiecej sie rozpiszesz, tym bedzie to wartosciowsze?
Tak, tak… ja tak uważam.
Oczywiście.

Widzisz jaki to jest bełkot nie mający ładu i składu? Oczywiście, że nie widzisz.

A na Twoje pytanie/problem odpowiedziałem jednym zdaniem. Następnie ten sam problem zacząłem Ci ukazywać na innych przykładach i z innych perspektyw. Ale dla Ciebie to wypociny.

Nawet ilość tekstu – rzetelnego, cierpliwego odniesienia się do każdeto Twojego twierdzenia – przedstawiasz sobie, że ja robię to, bo sobie w ten sposób dziecinnie wymyślam, że sama ilość tekstu jest wartościowa.
Tak myślałem bodajże w 4 klasie podstawówki, aż mi to nauczycielka nie wybiła z głowy.

Ludzie, którzy chcą sobie pomóc, są pod wielkim wrażeniem i są mi wdzięczni, że tak skrupulatnie im odpisuję.
A jeśli to wdrażają we własnym życiu, zmiany są fantastyczne i trwałe.

Przypominam – wartość Ty nadajesz. Co nie znaczy, że jak czemuś nadasz wartość wysoką lub niską, to się to zmienia.
Mądrość jest mądra i taka pozostanie. Głupi może być człowiek, a głupota może wynikać z naiwności – gdy np. z mądrości próbuje korzystać bez kontekstu.

Tak jak np. wlewanie wody do kwasu. Ogromna różnica, niż wlanie kwasu do wody. Niezależnie co my o tym uważamy, nie zmieni to skutków jednej i drugiej czynności.
Jedna z nich jest błędem.

Dla mnie te twoje wypociny nie maja zadnego znaczenia, bo w niczym mi nie pomagaja.
Właśnie dlatego nie pomagają, BO takie im nadałeś znaczenie. I przez to ich w ogóle nie stosujesz.
Nie jest odwrotnie.
Ale nawet tego nie dostrzegasz.
Mam też duże podejrzenie, że nawet nie przeczytałeś 5%.

Nieźle – nie stosujesz, bo Ci nie odpowiada, nie przyjmujesz do wiadomości absolutnie nic, więc oczywiście nie pomaga. Twierdzisz, że skoro nie pomaga, to to są bezwartościowe wypociny.
I jeszcze uważasz, że problem jest we mnie i innym, tak jak Tobie, też to nie pomoże… W tym cyrku brakuje tylko tresera fok.

Od 7-8 lat nic z mojego serwisu nie ma dla Ciebie znaczenia. Bo nie widzę, byś nawet pamiętał jakąkolwiek informację, a co dopiero wdrożył ją, posługiwał się, przełożył na swoje życie.

Po raz kolejny – cały czas grasz ofiarę, nie bierzesz odpowiedzialności. Cóż ma Ci pomóc? W jaki sposób? Albo Ty coś rzetelnie i uczciwie wykonujesz, albo nie.
Nikt tu nic nie zrobi za Ciebie.
A czy rzetelnie i uczciwie wykonałeś choć jedną rzecz, którą Ci przekazałem? Choć jedno zdanie? Jedną informację? Oczywiście, że nie.

Żeby Ci coś pomogło, najpierw niezbędne jest dostrzeżenie błędu, jaki popełniasz, by go skorygować. Ale Ty się zapierasz nogami i rękoma, że wszystko robisz git, tylko czegoś jeszcze nie rozumiesz.
Co jest totalną nieprawdą.
I jeszcze sobie wmawiasz, że to ja się obrażę na Ciebie, bo tyyyyyle Ci napisałem, a Ty nic. Też zupełnie pomijasz, że to Ty dowalasz się do mnie, że tyyyyyyle Ci piszę, a sam uważasz to za śmieci.

Skoro tak oczywistych projekcji zupełnie nie widzisz, to oczywiście, że nie widzisz też własnych błędów. Nawet rażących.

Wiedza to potencjał. Jak z niego skorzystasz to Twoja odpowiedzialność. Tak jak supermarket – możesz pójść i nie kupić na kanapki dobrej wędliny czy sera, tylko Nutellę. A potem mówić, że przecież jesz kanapki, a masz zepsute zęby i problemy ze zdrowiem.
Ty pomoc widzisz jako jebanie Cię i wypociny. Wygląda na to, że nie od dzisiaj i nie tylko w moim przypadku.

Najwyraźniej dr Hawkins też pisał swoje wypociny bez żadnego znaczenia, bo Ci w niczym nie pomogły. Tyle książek napisał! No same bzdury, pewnie pisał, by się dowartościować, bo wiódł takie bezwartościowe życie!
I wszyscy inni, których czytałeś i słuchałeś.

Twoje życie jest konsekwencją wyborów, którym Ty nadałeś znaczenie. To znaczenie nie jest wpisane w nic. Co nie znaczy, że jak czemuś nie nadałeś znaczenia, to jest to puste, nieważne.
Na co dowodem jest chociażby porno – wielu uważa, że nie mogą bez niego żyć i sobie nie poradzą. Choć naokoło są miliardy przykładów ludzi żyjących bez porno i miliony wyzdrowień.
Czyli – choć porno możemy nadać wielkie znaczenie lub żadne, to jego obejrzenie i tak jakieś jest – np. będzie niszczyło mózg i wiele więcej złego.
A człowiek nawet teoretycznie wiedząc to i tak będzie porno oglądał, bo nie ma świadomości przywiązania do korzyści, ani oporu, ani żadnej pozycjonalności.

I to Ty twierdzisz, że “pozbywanie się emocji” to to samo co uwalnianie. Dlatego “tak fantastycznie działa”. I wg Ciebie nie działa tylko dlatego, bo jeszcze czegoś nie zrozumiałeś…
Zapytałem – “kto twierdzi, że myśli to forma oporu?” – też zero odzewu. Ale ode mnie wskazania cytatów wymagasz, że ho ho!

To co napisałeś to dowód, że wcale niczego nie czytałeś. Tylko ew. jakieś pojedyncze zdania.
Tak jak podejrzewałem – instrukcji uwalniania też nie. A jeśli teraz przeczytałeś, to żeby sprawdzić jak to ja się myśle, bo parafrazowałem jedno słowo. Co też zrobiłem umyślnie.
Bo sprawdzam w ten sposób czy to jak uważam, że się zachowasz jest prawdą. I na razie wszystkie takie niewidoczne dla Ciebie testy sprawdziły się w 100%. Więc to jak widzę i rozumiem Twoją sytuację jest poprawne.

I też ciekawe – ani kiedyś nic Ci nie leżało, bo się nie zapisałeś, ani nie poszedłeś na terapię, ani do grupy 12 kroków. Teraz też Ci nie leży.
Zjebanie widzisz jako negatywne. Mądrość widzisz jako negatywną.

Sam sobie powiedz co miałoby Ci pomóc?
Pogłaskanie Cię po główce? Powiedzenie, że wszystko robisz ok i jest ok, choć tak nie jest?

Chcialem pomocy w kwestii uwalniania, bo nie jest dla mnie wszystko jasne.
Bo nie chcesz uwalniać. Tylko pozbywać się. Napisałeś to wprost ale wolisz grać ofiarę.

I teraz sie rozpisz jaki to ja jestem i nie jestem i czego mi brak itd.
Ależ to Twoje opinie o sobie. Nie moje.
Ja ani razu Cię nie osądziłem. Ale prawda nie ma dla Ciebie znaczenia. I to jest fakt, na co dowodów jest masa w Twoich odpowiedziach.

I jeszcze dodaj, ze juz wszystko zostalo napisane. Ale ogolnie napisane, czy przez ciebie?
Ogólnie i przeze mnie wobec Twojego problemu.

Kiedys ludzie tez twierdzili, ze juz wszystko co bylo do wynalezienia, to zostalo wynalezione.
Lol. :)

No tak, bo tu trzeba wymyślić nową rzeczywistość, której jeszcze nie wymyślili, w której “uwalnianie” opisane jak krowie na rowie będzie tym samym co “pozbywanie się” emocji.
Już sobie niektórzy wymyślili, że płeć to tylko idea, którą można skorygować operacją. I to się nazywa postępem.

To że coś ktoś stwierdził nie oznacza, że to się staje prawdą.
Twój problem jest problemem pierwotnym, bo wynika z samej natury zwierzęcości, z którą się w pełni utożsamiasz.
To jest znane od tysięcy lat. Nic tu nowego nie można, ani nie trzeba wymyślić, ani powiedzieć.
Twój problem nie jest ani inny, ani wyjątkowy od nieprzeliczonych milionów innych uzależnionych. I jak każdy inny – NIE CHCESZ sobie pomóc.

To tez byla chyba duma, prawda.
Tak, wszystko chyba. Nie prawda.

A twoje stwierdzenia czym sa. Pewbie stwierdzeniem faktow, jak to juz pisles. Bo tylko ty widzisz fakty, a inni to takie niedorozwoje co nic nie wiedza.
Na razie mamy z 50 przykładów, że to co Ty widzisz nie jest faktem.
A tego co ja Ci przekazuję – nie akceptujesz, bo Ci nie pasuje i dlatego olewasz to ciepłym moczem.

Plywaj sobie i rozkoszuj sie swoja zajebistoscia.
Nie omieszkam.
A Ty w czym pływasz i czym się rozkoszujesz?

Bo na razie widzę, że we wstydzie, winie, gniewie i dumie.
Gdyż mylisz emocje z sytuacją zewnętrzną, na którą je projektujesz. Uważasz, że to np. ja Cię zjebałem. I to nie ten jeden raz, tylko przez całe życie.
I to Ty siebie jebiesz całe życie. I szukasz pretekstów np. w formie wrogów, by mieć ku temu usprawiedliwienie – racjonalizację.

Wszystko uważasz, że jest takie jakie masz wobec tego uczucia oraz myśli.

Bo tylko to miało dla Ciebie znaczenie przez całe życie i nadal ma. Co widać.
I również dlatego nie uwalniasz – bawisz się ze sobą w kotka i myszkę od lat.

W pierwszym zdaniu powiedziałem, że może zaboleć, bo prawda to usuwanie fałszu. A to często jest jak wyciąganie cierni z tyłka.
Zaboli. Co nie znaczy, że dzieje się Ci krzywda, ani ktoś ją powoduje. Boli, bo coś Ci siedzi w dupie i trzeba to wyjąć.
A takie to wielce nieprzyjemne, bo całe życie uciekałeś od niekomfortowych uczuć w pornografię. Więc teraz byle co – delikatne smyrnięcie – boli przeraźliwie, bo ta rana już się jątrzy.

Nie jesteś pierwszym, który twierdzi, że coś robi, choć tak nie jest. Może nawet w to wierzysz.
Kiedyś jeden mężczyzna nie widział różnicy między puszczaniem się myśli, a ich ignorowaniem. Nie docierało do niego, że aby czegoś się puścić, najpierw trzeba się tego złapać. A ignorowanie to nie czynienie z czymś zupełnie nic, w ogóle nie zwracanie na to uwagi.
To jakby ryba nie widziała różnicy między ignorowaniem haczyka, a łykaniem go, a potem próbami wyplucia.
Tak był przekonany, że medytuje, że za nic na świecie nic do niego nie docierało. Choć oczywiście jego życie mówiło samo za siebie. Depresja, wściekłość z byle powodu, nienawiść do wszystkich – począwszy od własnej mamy, skończywszy na wszystkich ludziach, nawet tych, których nie widział na oczy. Jak raz jego mama znalazła jego zeszyt z notatkami, to prawie szału dostał.

Inny za żadne skarby nie chciał zrozumieć nawyków. Ani co to jest wskazówka, ani antycypacja nagrody, ani nagroda.
Tłumaczyłem mu to przez ok. pół roku na 17 różnych sposobów – liczyłem. Nic nie docierało – bo nie chciał, by dotarło.
Nie i koniec.

Dr Hawkins też o tym pouczał – takim osobom pozwalamy upaść.

Wbrew tym przestrogom próbowałem pomóc. A on wykorzystywał to jako pretekst, by nienawidzić siebie coraz bardziej, uważać się za wyjątkowo gorszego od wszystkich innych.
I teraz popełniam ten sam błąd.

I potem sobie wmawiaj jakim to ja jestem niewdziecznikiem, bo ty mi dales tyyyyyle rad, a ja nic z tego nie zastosowalem.
Ależ powiedziałem Ci wprost, że to Twój problem. Nie mój.
Ja doskonale sobie zdaję sprawę jakiej jakości życiem jest życie człowieka uzależnionego.
Np. właśnie takie – że otrzymałeś wszystko co trzeba i masz to gdzieś.
Nie wykorzystasz, bo zabolało, prawdy nie widzisz jako prawdę, tylko moją rację, nie nadałeś temu żadnej wartości, ani znaczenia i dumasz jaki to ja dumny jestem.

I to Ty sobie wmawiasz to od długiego czasu – że tyyyyyle książek przeczytałeś, tyle lat próbujesz i nic.
To Twoje osądy, za które nie chcesz wziąć odpowiedzialności.

Ale to prawda – nic nie zastosowałeś. I po co miałbym Cię za to osądzać?
To Twój problem, nie mój.

Ja robię co mogę, by przedstawić wszystko jak najdokładniej i rzetelnie.
Ty od 7-8 lat napychasz się darmowymi informacjami, a jak przychodzi do konkretów, nie widzisz, że nie jesteś uczciwy.
Przyznanie tego, dostrzeżenie – to jeden z najważniejszych kroków. Nie można go zastąpić niczym. Ani bypasować.

A zastanowiles sie kiedys, ze moze niektore twoje rady sa nic nie warte, dla niektorych ludzi?
Oczywiście.
Bo wartość każdy samemu nadaje.
Gdyby człowiek uzależniony wartości nadawał mądrze, nie wiódłby życia uzależnionego.
Gdyby każdy uczciwie dążył do zdrowia, to na świecie nie byłoby miliardów uzależnionych, a w samych USA ponad 1/3 nie miałaby depresji i była uzależniona od tzw. “środków antydepresyjnych”.

Pewnie nie,
Kolejny fałsz.

skoro ty sam siebie kalibrujesz
Kto tak twierdzi?
Dr Hawkins przestrzegał, by siebie nie kalibrować. I ja tego nie czynię. I nigdy nie twierdziłem, że tak robię.

i okreslasz swoj poziom swiadomosci w skali pana Hawkinsa.
Nie czynię tego, to Ty po raz kolejny przedstawiasz sobie jakiś dyrdymał wyssany z palca.

I uwazasz ze to jest zgodne z prawda.
To Ty tak uważasz.

Bo ty jestes nieomylny przeciez. Niezle.
Tak, nieźle, nieźle.

Dobra wystarczy już tego.
Mam nadzieję, że inni, którzy przeczytają tę korespondencję wyciągną coś mądrego dla siebie. I Ty też.

Bo na razie Ty nie stwierdziłeś o sobie żadnego faktu i stwierdziłeś kilkadziesiąt fałszów na mój temat.
Odwróć proporcje.

Przypominam też, że miało Cię tu nie być. A nadal jesteś. Więc nawet i swoje postanowienia i decyzje masz gdzieś, bo ich nie dotrzymujesz.
Kolejny przykład tego samego problemu, przez który nie uwalniasz. Czyli – robisz co Ci się podoba, nie robisz tego, co Ci się nie podoba. Nie robisz tego, co trzeba.
A w tym przypadku to co Ci się nie podoba i co trzeba to jedno i to samo.

Zupełnie ignorujesz kontekst oraz w ogóle to co piszę w jednej i drugiej wypowiedzi.
Jak wielu, skupiasz się na jednym twierdzeniu – na samej treści – i wojujesz.

Pisałem do człowieka, który od lat próbuje emocje usuwać, kontrolować, pozbywać się na siłę, bo je osądza, opiera się, gra ofiarę.
Robi tak OD LAT, nic to nie przynosi, a nadal uważa, że wie lepiej, że wszystko robi dobrze, bo dla niego “pozbycie się” i “uwalnianie” to jedno i to samo – a co robi konkretnie napisał. I nie chce mnie posłuchać.
Argumentuje podobnie do Ciebie.

W tym kontekście nie można się pozbyć emocji.

Ale można się pozbyć w kontekście uwalniania oraz odpuszczania pozycjonalności – ale jak samo uwalnianie mówi – skupiasz się na uwalnianiu energii emocji.
Oraz uczciwie analizujesz swoje pozycjonalności – zarówno pod względem przywiązania jak i oporu.
W tym kontekście “pozbycie się emocji”, to wyczerpanie jej ładunku oraz odpuszczenie pozycjonalności, przez co w danych okolicznościach danej emocji już nie poczujemy, bo będziemy np. spokojni.

Tamtemu mężczyźnie wszystko wyjaśniłem. Za darmo, bez mrugnięcia okiem.
A nadal są ludzie, którzy wolą sobie z tego robić “cyrk słówkowy”. To poziom piaskownicy. Ale co kto woli.

To są ZUPEŁNIE różne warunki wypowiedzi. Gdybyś wykazał chęć zrozumienia, byłoby to jasne jak Słońce.

Tak jak w jednej sytuacji drogowej można powiedzieć na skrzyżowaniu “możesz skręcić w lewo”, a w drugiej – na prostej drodze – “nie możesz skręcić w lewo”.
Bez kontekstu też można się tak rozczulać nad “Piotrze, zgadnij kto tak napisał? :) “.
Jeśli chcesz się zapisać do “klubu” ludzi, którzy bawią się w słówka zupełnie ignorując kontekst i całą esencję przekazu – nie znajdziesz u mnie na to grantu.

Te swoje uśmieszki i zgadywanki zostaw sobie na za np. 10 lat, gdy nadal będziesz uzależniony i dalej będziesz niszczył sobie życie. “Zgadnij Piotrze, kto nadal zadaje niepotrzebne pytania, by udowodnić ci jak bardzo się mylisz i dalej jest uzależniony? :) ”
Ciekawe czy wtedy nadal będziesz miał taką ochotę fechtować słówkami i nadal ignorować całą esencję.

To czego nie rozumiesz to swojej intencji i poziomu świadomości. Oraz tego, że cały czas dla Ciebie najważniejsze są emocje i myśli. I nic innego.
Tez Cię coś zabolało i żeby to wyprzeć, uniosłeś się dumą i próbujesz sobie udowodnić, że masz do czynienia z kimś, kto nie ma pojęcia o niczym.
I wystarczyło sobie znaleźć jakieś zdanie bez kontekstu i to już jest dowód.
A jeśli uniosłeś się dumą – to z jakiego poziomu? Bo na ten poziom wrócisz, gdy duma się wyczerpie.

Często mi to wygląda jakbym rozmawiał z klonem jednego człowieka – te same argumenty, ten sam poziom niechęci do jakiegokolwiek zrozumienia, rozwoju, odpowiedzialności, mówienia o sobie.

No ale nawet doktora Hawkinsa niektórzy widzieli jako “znudzonego, starszego pana machającego rękoma”. Tyle wynosili z jego przekazu. Oraz tyle widzieli ze wszystkich jego osiągnięć.
Widzę tu podobne fumy i anse. Oczywiście z uśmieszkami.

Przypomina mi się jedna z ulubionych deliberacji kolegi z podstawówki. “Czy Bóg może wszystko? Może. Czy może stworzyć kamień? Może. Czy może podnieść każdy kamień? Może. A może stworzyć kamień, którego nie podniesie?” I to był dla niego dowód, że Bóg nie istnieje.
Raz jeden mężczyzna zarzucił mi – i mówił serio – konotacje z komunizmem, bo jednym z dominujących kolorów mojego serwisu jest czerwony. No, flaga Polski też ma kolor czerwony. Więc wg niego każdy utożsamiający się z narodem polskim jest komunistą.
Ba! Krew ma kolor czerwony! Wszyscy jesteśmy komunistami! Zwierzęta też są! ;)

Z całej esencji wziąłeś sobie jedno zdanie i się cieszysz. No, cieszysz się, że sobie rzuciłeś kłodę pod nogi. Cieszysz się, że ignorujesz całą wiedzę o uzależnieniu, którą od lat podaję na srebrnej tacy.
Cieszysz się, że pozostaniesz uzależniony.

Kolejny przykład z morza, że człowiek nie wie co jest kierunkiem do góry.
Sugeruję też swojej mamie zarzucić, że Ci mówiła, byś włożył czapkę, bo jest zimno, a teraz jest lato i jest ciepło. Więc co ona? Szalona jakaś?
I jakby umknęło – nie czepiam się mamy, tylko ukazuję absurd używania twierdzeń bez ujęcia go w rozsądny kontekst i/lub zrozumienia kontekstu danego twierdzenia.
Ale i tu już mi niektórzy zarzucali – “ja się tu czuję obrażony, zmieszany z błotem, wyśmiany, a ty piotrze oczywiście mówisz, że chciałeś mi pomóc przez ukazanie absurdu mojej wypowiedzi”.

Widać co jest dla kogo istotne. Bo skoro mi nie ufasz, masz przekonanie, że jestem abderytą i fuszerem, to po co marnujesz czas na moim serwisie?
Nie masz nic lepszego do roboty w swoim życiu i ze swoim życiem? Już jesteś świecącym przykładem wartym naśladowania, że jedyne powołanie jakie Ci zostało to walka z każdym złem i obskuranctwem na świecie?
Nie wiem jaka jest Twoja intencja ale na pewno nie stoi po stronie zdrowia i trzeźwości.

Jak nie chcesz sobie pomóc, to to przynajmniej przyznaj.
Bo ja zawsze jak odpowiadam to mam choć mikrą nadzieję, że może w końcu coś dotrze. Ale nie dociera, tylko człowiek znajduje sobie nowe racjonalizacje i preteksty.
Jak ktoś nie ma takiej intencji, to największą mądrość może sobie przedstawić jako totalną głupotę.
Tak jak dla większości ludzi na tej planecie odpowiedzialność to nie jest cnota, a przywara będąca dowodem czyjejś naiwności i głupoty.

Nie ma siły na tej planecie, która kogokolwiek wyrwie z dumy/zadufania.
Zazwyczaj czyni to intensywny poziom bólu, rozpaczy i cierpienia. A nawet to zazwyczaj tylko czasowo.

Mówiłem, że z emocjami jest zawsze najwięcej problemów. Bo ludzie emocje demonizują, opierają się i budują o nie wszystkie opinie i percepcje w swoim życiu.
Oraz to jest jedyne znane im źródło zasilania i uznają je wraz z myślami za źródło swojego (prze)życia. Dlatego robią wszystko, by nie uwalniać i będą kłamać i oszukiwać, wyśmiewać, kombinować, próbować udowadniać, że to nie działa, jest zbyt skomplikowane, że nie rozumieją, że muszą jeszcze zrozumieć, itd. Ze wszystkim miałem do czynienia i nic z tego nie jest prawdą, tylko racjonalizacją oporu.

Dr Hawkins o tym także mówił wprost.
Z połowa klientów ucieka, odkłada, a nawet potrafi się rozchorować przed Modułem 4, bo podświadomie wiedzą, że dotyczy emocji i uwalniania lub pamiętają, że o tym im mówiłem.
Dla mas ludzi samo przyznanie, że uciekają, że nie chcą, to już jest ważny krok, którego postawić nie chcą.

Ja już o tym więcej nie jestem w stanie powiedzieć. Wszystko powiedziałem, napisałem – jest.
Każdy odpowiada za swój poziom rozumienia, intencję oraz kierunek.

Mężczyzna, do rozmowy z którym się chyba odnosisz, poproszony o podanie przykładu ze swojego życia, podał przykład z życia swojego psa oraz hipotetyczny przykład o mnie i zarzeka się, że podał przykłady ze swojego życia.
Więc nie za dobrze. I też się naburmuszył.

Podobnym problemem jest np. ta sytuacja:
https://imgur.com/gallery/uLcN7HW

Co pokazuje, że wzburzanie się – emocjonowanie dla samego emocjonowania – niezależnie od sytuacji to ulubione zajęcie mas ludzi bez znaczenia jak inteligentni są i jakim poziomem wiedzy dysponują.
Bo inteligencja nie musi wcale iść w parze z poziomem świadomości. Ani tym bardziej wiedza.
Bowiem i inteligencji jest wiele różnych rodzajów.

To jeszcze raz powiem dla jasności – w zależności od kontekstu, nawet to samo twierdzenie może raz być prawdą, a raz nie. Bo np. może oznaczać co innego – np. ostry zakręt, ostra przyprawa, ostry nóż.
Gdy zapytasz się dwóch osób o kierunek, z których jedna stoi przodem do tego celu, a druga tyłem – jedna powie Ci, byś szedł w lewo, a druga, byś szedł w prawo i obie osoby będą mówiły prawdę – będą mówiły to samo, choć sama treść będzie wskazywała, że mówią coś przeciwnego sobie. Bo jest inny kontekst wypowiedzi, choć różna treść.
A także ta sama treść może oznaczać co innego w innym kontekście.

To są same podstawy jakiegokolwiek pojmowania.
Tak jak powiedzenie “woda jest dobra”, a innym razem “woda nie jest dobra”. Czy woda jest taka lub taka? Nie. Jest taka lub taka w danym kontekście. A tak naprawdę nie woda, tylko jej znaczenie.

Czy choć to rozumiesz?
Bo jak nie, to nie ma co strzępić języka o czymkolwiek innym i zalecam grupę 12 kroków.

I jak nadal chcesz uważać, że ja tworzę jakieś teorie – do widzenia. Bo mam już tego powyżej uszu.

PS.
Chcesz zobaczyć jak wygląda tworzenie swoich teorii? Polecam komentarz z dzisiaj:
http://wolnoscodporno.pl/Blog/2018/04/Uzaleznienie-Czym-Jest-i-Jak-Powstaje-1/#comment-3782