Przede mną(nami) długa droga, a kiedy ujrze koniec drogi?
Jak będziesz umierał. A to i tak nie koniec drogi, tylko jej jednego tyciego etapu.
Droga to Ty. Ty masz się rozwijać, rozkwitać, doświadczać.

Światło?
Włącz górę.

Gdy chmury się rozejdą?
Same się nie rozejdą. Ty się ich trzymasz i/lub się im opierasz.

Czy to koniec, czy dopiero początek?
Zależy czego.

W tej chwili nie dałbym rady podjąć relacji, bo krzywdząc sam siebie – skrzywdził bym kogoś. Dlatego wolę być samotny. Nie chcę zranić.
Ale dąż do relacji, bo są dla Ciebie bardzo ważne.
Droga, którą przebędziesz w sobie, by pozwolić sobie na relację, będzie jednocześnie tym, co pozwoli Ci wyzdrowieć z uzależnienia.

Ale… przecież mogę się zmienić od teraz do końca życia(?)…
Ta zmiana ma polegać na odpuszczeniu negatywności, oczyszczeniu się z nich – a więc na korekcie swoich postaw i nastawienia głównie do siebie i do emocji. A także innych ludzi, świata.

Dopiero wtedy, w spokoju doświadczysz co to znaczy być Sobą i że tego nie trzeba zmieniać, tylko się do tego dostrajać przez wybieranie pozytywności.

Nie mogę się doczekać tej chwili. Moim marzeniem jest, abym był z piękną towarzyszką w życiu.
Bycie z towarzyszką to nie chwila.

To kilkadziesiąt lat.

Powiedzmy, że w tym momencie taką poznajesz. I co dalej?
Kim jesteś, co robisz, gdzie chodzisz, jak spędzasz czas, jak się zachowujesz?

Jeśli inaczej, niż teraz – no to wiesz nad czym pracować.

Tego się nie “doczekujesz”. Do tego aktywnie dążysz – zarówno w sobie jak poprzez życie jakie prowadzisz – jakie WYBIERASZ prowadzić.

Nie wyobrażam sobie tego hehe, żeby mi się to udało.
1. Nie Ty myślisz, tylko umysł myśli sam. I myśli z co najwyżej jakościami jakie nosisz w sobie.

Poza tym uważasz, że to się udaje?

Udaje to się odgadnąć hasło w teleturnieju.

Aby zaś kogoś poznać i przeżyć z drugą osobą całe życie, to już się nie udaje. Albo robimy to co konieczne, albo nie.

Byłbym najszczęśliwszym facetem.
Dlatego nie poznasz odpowiedniej kobiety. Poznasz taką, która wyciągnie z Ciebie wszystko, przez co nie chcesz być szczęśliwy teraz.

Chciałbym rozkwitnąć i z brakiem tych cegieł dążyć z fajną intencją do relacji.
Więc wyjdzie z Ciebie wszystko co to blokuje.

Bez stresu, na pełnym luzie i być po prostu sobą, a nie udawać kogoś kim nie jestem i stosować jakieś rady w podrywaniu, tylko robić to w swoim stylu. :)
Więc ujawnione zostaną wszystkie Twoje postawy, przez które czułeś stres, wyjdzie z Ciebie stres, wyjdą wszystkie nieszczerości.

Gdy dożyje tegoż momentu w moim życiu czyli kiedy wyzdrowieje i przerobię calutki Program, to będę musiał Cię Piotrze zobaczyć w 4 oczy i Ciebie przytulić (jeśli pozwolisz xD) tak szczerze.
Gdy tak się stanie to już tego nie będziesz potrzebował. Bo Ty będziesz innym człowiekiem.

Tak jak chcesz mi spojrzeć w oczy i przytulić od dzisiaj patrz sobie w oczy i w oczy kobiet.

Z przyzwyczajenia odwracam wzrok. :P Kiedyś czytając, co do mnie napisałeś rozpłakałem się tak szczerze.
Bo płacz to emocja wspomagająca oczyszczenie. Głównie ze wstydu, winy i oporu.

Jako, że nosisz ich w sobie pełno, to zwykłe “a jeśli naprawdę okazałoby się, że jestem normalny i można mnie lubić” już tak jest ponad tym, co czujemy odnośnie siebie na co dzień, że ujawnia z nas ogrom wstydu, winy i oporu i dlatego też pojawia się żal, by wspomóc wyrzucenie tego z siebie.

To tak jakbyśmy zapchali wąż ogrodowy. Przepcha go wyższe ciśnienie wody.

Chcę się uzdrowić, obdarzyć się energią serca, że tak to ujme.
Więc zacznij od swoich emocji i myśli.
Przestań się im opierać, zaakceptuj je i zacznij uwalniać.

Później dopiero będę dążyć do relacji. Może jeszcze skorzystam z porad danego eksperta.
To dobry pomysł.

Aha, i jeszcze jedno. Będę chciał Cię spotkać. Może wyskoczymy gdzieś. Heh, nie chciałbym o Tobie zapomnieć. Jesteś bardzo okej osobą. :)
Pracuję nad sobą i do zobaczenia w przyszłości!
Dziękuję za miłe słowa!

Niemniej teraz jest to oczarowanie, ekscytacja. To nie ma zastąpić pracy nad sobą – w tym mierzenia się z niskimi, niechcianymi nawet całe życie stanami.
To nie ma zastąpić medytowania – czyli praktyki mającej m.in. uświadomić Ci, że nie Ty myślisz, że nie jesteś myślami.

Ekscytacja pokazuje kierunek ale aby osiągnąć cel, należy przebyć całą drogę. A nie nic na skróty.
Na razie spotkanie ze mną nic nie zmieni, bo umysł będzie wpatrzony, oczarowany, zahipnotyzowany i co? I nic.
Ekscytacja minie, wróci opór, żal, strach, napięcie, wstyd, wina, mentalizacja i człowiek czuje jakby grzązł.

Dlatego ludzie jeżdżą na warsztaty, tam czuję energię trenerów, która utrzymuje się np. tydzień, a potem opada i człowiek nie wykonujący wewnętrznej pracy wraca do tego, co zwykle.
A zazwyczaj czuje jeszcze większy żal i winę, że może coś źle robi, bo było tak fajnie i znowu wszystko się psuje.

Nic się nie psuje, tylko człowiek nosi w sobie tonę syfu, z którego się nie oczyścił, a adrenalina i energia trenerów naturalnie na moment pomagają o tym zapomnieć.
Ale to nadal w człowieku jest.

Dlatego unikam spotkań z Klientami i zazwyczaj do nich nie dochodzi, chyba, że naprawdę jest to spotkanie świadome z intencją miłego spędzenia czasu, a nie oczarowania, że się jakaś magia będzie działa, że jesteśmy wyjątkowi i spotkanie nas zmieni. Nic i nikt Cię nie zmieni, oprócz Ciebie. Bo siebie nie zmieniamy, tylko oczyszczamy z negatywnego syfu i wybieramy kierunek własnej podróży. Uczymy się, zdobywamy umiejętności, doświadczenie. Ale jako człowiek to my odpowiadamy za to jacy jesteśmy.

Wiesz co, no jestem jaki jestem (uwielbiam te Twoje stwierdzenie).
Nie, to nie moje stwierdzenie.
Nigdy czegoś takiego nie powiedziałem.

Powiedziałem, że wszystko jest jakie jest.

A Ty nie masz pojęcia jaki jesteś.
To kolosalna różnica – to jaki jesteś faktycznie, a ja jakiego się uważałeś i uważasz, to dwa zupełnie różne światy.

Coś na swój temat uważasz i na podstawie tego dokonywałeś takich, a nie innych wyborów, które wiązały się z takimi, a nie innymi konsekwencjami.

Nie jesteś taki za jakiego się uważasz ale skoro w to wierzysz i to utrzymujesz, to doświadczasz takich jakości.

Tym samym zrozumiałeś to stwierdzenie niezwykle wykrętnie i niepoprawnie.
Wszystko jest jakie jest – to znaczy, że aby poznać tego naturę, trzeba porzucić na ten temat WSZYSTKIE opinie, oceny, osądy, interpretacje oraz percepcje.
Tylko wtedy można dostrzec ESENCJĘ.

A Ty co, ile na swój temat porzuciłeś, szczególnie negatywności? Choć jedną?

Stało się i tyle.
A widzisz.
Kolejna iluzja, urojenie.

Stało się. Samo.

Ano nie. TY TO WYBIERAŁEŚ. Doświadczałeś konsekwencji swoich wyborów, za które to wybory zawsze byłeś, jesteś i będziesz odpowiedzialny.

Tym samym nic się nie stało i tym bardziej nie “i tyle”.
To dopiero początek.
Doświadczyłeś konsekwencji swoich wyborów, których dokonywałeś nieświadomie, bo czerpałeś z nich nieświadome korzyści.

Tym samym ani te wybory, ani te korzyści nie są świadome. Więc znowu wybierzesz to samo, dopóki nie weźmiesz za to pełnej odpowiedzialności i nie wybierzesz świadomości.
Bo żyjesz, a tym samym masz jakiś kierunek. I dopóki nie wprowadzisz korekt, nic się nie zmieni.

A to co “się stało” to tzw. konsekwencje wyborów. I na ich bazie możemy wyciągnąć wnioski co do własnych decyzji i dokonać korekt.

Ale da się to odwrócić.
Co da się odwrócić?
Konsekwencje Twoich decyzji? Nie. Ich się nie da odwrócić, ani cofnąć.
Można je tylko zaakceptować, wziąć za nie odpowiedzialność, wziąć pod uwagę w dokonywaniu kolejnych decyzji.

Nie jestem na to skazany.
Na co konkretnie?
Będziesz miał to, co wybierzesz. Dokładnie to.
I dopóki nie wybierzesz czegoś innego, będziesz miał to samo nawet przez całe życie.

Oczywiście możesz sobie to racjonalizować, że na coś jesteś skazany.
Ale jeśli wsadzisz palec do wrzącej wody to się oparzysz. Możesz to sobie tłumaczyć, że jesteś na to skazany.
A możesz przestać wsadzać palec do wrzątku.

Moja przeszłość nie należy do najlepszych. Było pełno płaczu, stresu, nerwów, wstydu, cierpienia, bólu, chorego umysłu i wyniszczenie organizmu poprzez samogwałt.
Umysł nie był chory.
Umysł funkcjonował z dostarczanymi mu jakościami – emocjami, którym się opierałeś. Działał zgodnie z nimi.
A przez opór nie mijały, tylko były zasilane, a Twoja psychika poświęcała na to mnóstwo energii.
Samogwałciłeś się, czyli dokonywałeś masturbacji bez miłości, tylko z intencją tłumienia emocji, traciłeś coraz bardziej.
I wg Ciebie to “stało się i tyle”? Bo “jesteś jaki jesteś”?

To był efekt nieświadomości. I tego nie można odwrócić. Konsekwencje tego są – jest nim Twoje zdrowie, życie, poziom zaniedbania podświadomości, obecna sytuacja.
I Twoim punktem wyjścia jest właśnie ta sytuacja – wszystko, co się w niej znajduje.
Jeśli coś wyprzesz, będzie się to za Tobą ciągnęło.

Do tego bylem kompletnie sam z tym wszystkim (byłem ignorowany, wyśmiewany jak mówiłem, że mam dużą depresję). W tym przyszło uzależnienie. Heh, nie mówiąc już o jakichkolwiek kontaktach z dziewczynami. Bardzo słabe nieprzemyślane wybory za nastolatka. No moje przeszłe “życie” to po prostu katastrofa.
Twoje przeszłe życie (bez cudzysłowia) jest rezultatem Twoich wyborów. Niczym mniej i niczym więcej.
I zawsze tym będzie.
Więc nie jest to żadna katastrofa, tylko coś, na podstawie czego powinieneś wyciągnąć mądre wnioski i dokonać korekt.

Ból jest właśnie od tego, by przestać popełniać fundamentalny błąd – próbować zmienić świat ignorując jedyne źródło swoich doświadczeń – siebie.
Ból jest po to, by przestać zajmować się światem zewnętrznym i wejrzeć w siebie i tam dokonać korekt.

Lecz nadal żyję, oddycham na Tym świecie. Więc coś to znaczy.
Tak, to znaczy, że można żyć niedojrzale, niezdrowo, a przeżyć.
Można żyć i cierpieć.
A można żyć w szczęściu, radości, odwadze, spokoju.
Bo to zależy od naszych decyzji.

Myślę, że nie jestem tu bez powodu.
I jaki może być to powód?

Zmieniłem się sporo od tamtego okresu. Nie jestem już zagłubionym chłopcem, który nie wie, co robić, że to już wszystko stracone. Nie! Mogę przeżyć te życie inaczej. Jestem więcej warty jako człowiek.
Twoja wartość nigdy nie uległa zmianie.

Zawsze była taka sama jak każdego innego człowieka.
Tylko błędnie interpretowałeś to, co czułeś – sądziłeś, że skoro czujesz się gorzej, to zmianie ulega Twoja wartość.
A tak nigdy nie było.

Słucham się swojego ducha.
Co to znaczy?
Jak rozpoznajesz swojego ducha od tego, czego słuchałeś się do tej pory?
Czego słuchałeś się dotychczas?

Straciłem czas przez Internetowy ohydny burdel, jasne!
Co proszę?
Straciłeś czas tylko i wyłącznie przez własne decyzje.

To jest niepojęte, ale rzeczywiste.
Nie, to nie jest rzeczywiste, bo tak nie było.
Ty decydowałeś co zrobisz ze swoim czasem.

Ale na takim poziomie świadomości wtedy byłem.
Tak, co nie zmienia faktu, że to Ty podejmowałeś decyzje.
Ty dokonywałeś wyborów.
A były zgodne z Twoim poziomem.
Nie robił tego za Ciebie “internetowy burdel”.

Dlatego kluczowe jest zajęcie się sobą. Jak zmienisz siebie, zmienią się wybory i ich konsekwencje.

Kochający głos we mnie podpowiada mi, że uzdrowie się niedługo i jestem na dobrej drodze. Że będę mieć szczęśliwe życie, piękne kobiety, gotówki w dostatku, zdrowie. Po tym (po przejściu przez pewien proces) można zacząć żyć!
Ano nie.
Żyjesz. To się nie zmieniło.

I dopóki nie odpuścisz tego, co ogranicza radość, spokój, odwagę, chęć. Dopóki nie wybierzesz szczerości, uczciwości… to będziesz żył ale tak jak do tej pory.

Życie nie zaczyna się od jakiegoś momentu.
Ale od jakiegoś momentu możesz zacząć podejmować inne decyzje.

Mam jakby wizję swojego życia w przyszłości.
Wizja to jedno, to początek.
W Raportach 1 i 2 mówiłem o stworzeniu takich wizji – konkretnych.
A także prosiłem o zapisanie co ogranicza ich zrealizowanie.

Teraz potrzebny jest ROZSĄDEK.
Czyli zapisanie celów, rozpisanie kroków do ich osiągnięcia i ich wykonywanie.
Po drodze wewnętrzne oczyszczenie, rozliczanie się z działań i rezultatów, wprowadzanie niezbędnych korekt tam, gdzie są potrzebne, upewnianie się co do intencji i więcej.
Czyli jednym słowem – WoP.

Zacytuję mój ulubiony tekst z piosenki tłumacząc na język polski, co mówi – “Może jestem głupcem i nie wiem nic, ale wiem jedno: JA PRAGNĘ ŻYĆ!”
Tak, ja pragnę żyć!
A co to znaczy?
Przecież żyjesz. Więc Twoje życzenie już się spełniło.

I co teraz?
Żyjesz. Już! To już się stało!
I co? Koniec?

Aaaa, bo Ty PRAGNIESZ żyć. Czyli nie chodzi o życie, tylko o pragnienie – o utrzymywanie tego chcenia, tej fantazji, tego pożądania robienia czegoś.

Cały czas żyjesz. Nawet pomimo cierpienia, zagubienia w “internetowym ohydnym burdelu” żyłeś. To nie uległo zmianie.

Więc ten tekst fajnie brzmi i w ogóle ale w niczym nie pomaga.
Bo jak ujawni się kolejna warstwa wstydu, winy, oporu, strachu czy żalu, to czy staniesz się świadomy? Co wtedy wybierzesz? Czy w ogóle będziesz świadomy, że masz możliwość wyboru?
Co – jak czujesz wstyd, to nagle przestajesz żyć? Ależ żyjesz i to jak żyjesz zależy od Twoich decyzji, a nie od tego, co czujesz.

To, że pragniesz żyć nie oznacza, że nie wrócą niskie, a nawet bardzo niskie stany.
Wręcz przeciwnie – ujawni się wszystko, przez co nie żyłeś tak jak byś tego pragnął.
Tego nie rozumieją ludzie.
Sądzą, że jak się napalą, oczarują, będą pragnąć z całych sił, to to wystarczy i wszystko się magicznie zrobi.
A tak nie jest.

Jak wybierzesz np. radość, to ujawni się wszystko, czym radość ograniczałeś w swoim życiu. Wliczając sytuacje, które Ci pozornie odbierały radość. A także emocjonalność – wstyd, żal, winę, opór, strach, gniew.
To samo z sukcesem finansowym, sukcesem w relacjach, sukcesem w poziomie zdrowia, energii, etc.

Przemyśl proszę tę odpowiedź.