Dużo tekstu.
To może oznaczać zarówno coś dobrego (dużo chęci) jak i niekoniecznie coś dobrego (dużo mentalizacji, mówienia, by uniknąć działania).

Dziękuję za odpowiedź na moje pytania.
Proszę!

Tylko wiesz, nie jestem pewien tego, że w podstawówce odczuwałem tylko “lekki stresik” na myśl o pogadaniu z dziewczyną. Jak trzeba było wytargać za włosy – tooo Mateusz był zawsze pierwszy do tego, ale kontakt w pozytywnym tego słowa znaczeniu? Płonąłem ze wstydu na samą myśl (jeżeli dobrze pamiętam, bo to dawno temu było).
Było całkowicie odwrotnie. Najpierw czułeś wstyd, zaczynałeś się mu opierać, przez co nie znikał, tylko rósł (określenie “płonę” oznacza nagrzewanie organizmu przez opór – fizyka uczy, że temperatura odkłada się na opornikach) i źle się z nim czułeś. I dopiero potem pojawiały się myśli.

Zastanów się jaka była różnica między “ciągnięciem za włosy”, a pozytywnym kontakcie?
Do jednego byłeś pierwszy i chętny, a wobec drugiego “płonąłeś”?

Przyznam że zmartwiło mnie twoje potwierdzenie odnośnie tego że nie mogę pominąć kroku podchodzenia do dziewczyn.
Naturalnie.
Ale nie Ciebie zmartwiło, tylko Twój umysł.
Bo na razie Twój umysł robi wszystko, by uciekać od emocji.

I wszystko postrzega tak, jakby ten wielki, ciężki wór emocji nagromadzonych w podświadomości to był już Twój nieunikniony los, który będzie Cię obciążał aż do śmierci.
Ale tak nie jest.
Ten “wór” będziesz opróżniał krok po kroku.

I w końcu to, co wydawało się dla umysłu niemożliwe stanie się możliwe.

Czemu “zdrowa, radosna i fajna” osoba miałaby nie poznawać innych tego typu osób? Weźmy pod uwagę, że o byciu taką osobą to ja nawet nie marzę,
Bo nie Ty “marzysz”. Umysł, z którym się mylisz myśli sam na bazie tego, co czujesz.
A że non stop czujesz niskie emocje (bo się im opierasz), no to umysł nie jest w stanie wymyślić nic nowego. I nie potrafi patrzeć na Ciebie inaczej, niż przez pryzmat tych emocji.

nie mówiąc o poznawaniu takich. Ja chciałbym tylko przestać tracić swój czas na oglądanie pornografii
Ależ go przecież nie tracisz!
Potrzebujesz tego jak spragniony wody.

Dlaczego miałbyś się tego pozbyć?
Mówisz, że chcesz przestać tracić czas. A następnie mówisz, że nawet nie marzysz, by ten czas pożytecznie wykorzystać. No to po co Ci ten cały czas?

(co mi jako tako nawet wychodzi – teraz wytrzymałem jakieś 2 miesiące, czyli więcej niż miesiąc który był średnim czasem, jaki byłem w stanie wytrzymać po wpadkach
No ale masz ten czas i co dalej?
Jak nie na porno, to na co trwonisz go teraz?

– jestem wdzięczny ci za to o czym piszesz, świadomość że oglądam to, po to żeby uciec od niechcianych emocji bardzo pomaga w tym żeby tego nie robić,
Ale w wychodzeniu z uzależnienia abstynencja to jedynie jeden element całej pracy. I to ma być jej rezultat, a nie sukces sam w sobie.

nie wkładając w to dodatkowo dużego wysiłku.), i fantazjowanie o kobietach (no, z tym już jest gorzej – czuję jakby zastępowało to pornografię),
Oczywiście.
Bo umysł myśli sam. Robi to, by racjonalizować emocje i od nich uciekać.

Dla niego porno/treści erotyczne stały się sposobem na ucieczkę od niższych od pożądania emocji – wstydu, winy, apatii, żalu, strachu.
Więc nawet jak nie porno, to umysł będzie kombinował inaczej, by tego nie odczuwać, a gdy już odczujesz, to w jakiś sposób sobie z tym poradzić (stłumić).

oraz cieszyć się spokojem wewnętrznym, który pozwoliłby mi po prostu żyć.
Ależ Ty cały czas możesz po prostu żyć.
Tylko zamiast tego opierasz się emocjom, łapiesz myśli, próbujesz coś z nimi robić, słuchasz się ich jak najświętszych przykazań, oglądasz je i słuchasz ich jak zahipnotyzowany ulubionym serialem.
Nikt Ci nie odbiera ani spokoju, ani radości.
Sam sobie to robisz.

I dalej najgorsze. Co jeżeli nie jestem w stanie znaleźć żadnego tematu, na jaki mógłbym porozmawiać z kobietą nawet 10 albo i 5 minut?
NO TRAGEDIA!

Ale przecież Ty nie chcesz ich w ogóle poznawać. Więc po co Ci wiedzieć o czym miałbyś rozmawiać przez 10 minut?
Przez 10 minut możecie podziwiać Wisłę idąc jej brzegiem.

Kiedyś próbowałem umawiać się z dziewczynami. Wyobraź sobie, że na niemal każdym spotkaniu sam na sam z jakąkolwiek kobietą nie miałem o czym rozmawiać.
No przecież to zupełnie normalne.
Bo zamiast skupiać się na rozmowie, na niej, na czymkolwiek pozytywnym, Ty w tym czasie prowadziłeś batalię z emocjami, opierałeś się, a przez to Twoje psychika i mentalność były jak zakleszczone byle tylko nie odczuwać.

Jako “męska”, ale już ostatnimi czasy przynajmniej nie szowinistyczna, lecz ciągle świnia nadmienię że 99% moich zainteresowań to heavy metal, sztuki walki i treningi siłowe.
Czyli to wszystko, w czym wierzysz, że istnieje choć kapka jakiejś męskiej energii.
Ale tak nie jest.

Źródło jest tylko jedno – Twoje wnętrze. A ono jest na razie przygruzowane nagromadzonymi emocjami i oporem.

Oprócz tego mogę godzinami rozmawiać o używkach, i swoich doświadczeniach z nimi związanymi, oraz o prawie (w sensie jakie można mieć z nim problemy – to też z doświadczenia).
Czyli tematy absolutnie niezwiązane z emocjami oraz takie, przy których unikasz odczuwania.

I to wszystko o czym jestem w stanie w ogóle rozmawiać.
Jesteś w stanie rozmawiać o wszystkim ale nie chcesz tego, bo inne tematy wyciągają z Ciebie emocje i opór.

Nie sądzę by jakakolwiek kobieta miała ochotę rozmawiać na takie tematy.
I dobrze!
Bo inaczej już dawno tę planetę trafiłby szlag, gdyby faceci nie pracowali nad sobą dla kobiet.

Uważasz ze można zmuszać siebie do bycia zainteresowanym czymkolwiek po to żeby mieć o czym rozmawiać z dziewczynami, bo ja uważam coś takiego za płytkie i nieszczere?
Zmuszanie się jest dobre wyłącznie do przetestowania czegoś – np. czy nie zginiemy podchodząc do kobiety.
Ale to tyle.
Trzeba to uzupełnić o wewnętrzne oczyszczenie oraz korekty swoich postaw.

W ogóle jestem dziwnym przypadkiem,
Absolutnie normalnym i powszechnym. “Takich jak Ty” są miliony naokoło.

bo nie jestem nieśmiały, potrafię świetnie dogadywać się z całymi grupami ludzi, robić performance, przemówienia itd., ale jak mam podtrzymać kontakt z pojedynczą osobą to nagle uchodzi ze mnie cała energia,
Nie uchodzi z Ciebie energia, tylko całą ją poświęcasz na opór tego, co się z Ciebie ujawnia, gdy tylko podejmujesz się czynności innej, niż te, które Twój umysł uznał za bezpieczne.

kończą się pomysły na cokolwiek i staję się zamulony.
Bo tak wygląda utrzymywanie w sobie oporu.
To zwykły opór. I doświadcza tego częściej lub rzadziej każdy człowiek.

I fakt, wstyd który czuję (a być może i każdy wstyd) to faktycznie informacja że postrzegam siebie jako gorszego. Wiesz, jak byłem dzieckiem, to mama studiowała medycynę – zostawiła mnie z babcią, która miała poglądy z czasów średniowiecza (bardziej chodzi mi o kult siły, zwłaszcza fizycznej, postrzegania męskości itd. niż o fanatyzm religijny), i wbijała mi do głowy, że mężczyzna to bezduszna maszyna do bicia i picia, i że jak mam jakiekolwiek uczucia i potrzeby to jestem ofermą, ofiarą losu, fajtłapą, czy nawet gównem.
Przykro mi to słyszeć.
Ale też to dowód na to, że po prostu zostałeś zaprogramowany bzdurami.
I następnie swoje życie budowałeś na bazie tych kretynizmów. Bo wszyscy jesteśmy niewinni i nieświadomi.
Uwierzymy we wszystko, a szczególnie jako dziecko.

Więc wszystko, w co wierzysz negatywne na swój temat to kompletna bzdura.

W ogóle mężczyzna niedysponujący przynajmniej kwintalem masy mięśniowej nie jest godzien nazywania się mężczyzną
Bzdura.

(zgodnie z wbijanymi mi do głowy przekonaniami),
Czyli średniowiecznymi zabobonami i głupotami gorszymi, niż że Ziemia jest płaska.

co dla szczupłego kolesia, takiego jak ja było katastrofalnym w skutkach przekonaniem.
Sam to wybierasz.

Pamiętaj, że gadanie o używkach nie spowoduje, że przybędzie Ci nawet 1 gram masy mięśniowej.

To raz.
Dwa – co jest przyczyną tego, że jesteś szczupły? Nie masz mi odpowiadać, tylko zastanowić się.
Ja wiem. Ale czy Ty wiesz?
Skoro babcia nawciskała Ci, że facet to ma być byk chodzący na dwóch kopytach, no to dlaczego od małego nie zapierdalałeś na sterydach i nie nosiłeś 2-tonowych bloków w jednej ręce?

Wracając do podstawówki – biłem tam kogo się tylko dało, pod najgłupszymi możliwymi pretekstami, czasem nawet bez – tylko po to by udowodnić sobie że nie jestem ofermą.
Zrozumiałe i normalne.
Tak oto osoby utrzymujące w sobie wstyd i winę żyją w społeczeństwie. Jedni się izolują i kurczą, a inni czując pustkę w sobie robią co tylko popadnie, by od tego uciec.

Przestałem dopiero, kiedy ktoś przez to stracił zdrowie, a ja omal nie trafiłem do poprawczaka. Nie miałem przez to żadnych kolegów, a i tak nie poczułem się “mężczyzną”.
Bo aby poczuć cokolwiek innego, niż czułeś od małego, należy przestać się temu opierać (bo to czemu się opieramy trwa i rośnie) oraz przestać się tego trzymać – wierzyć w to i następnie próbować poprzez jakieś działania udowodnić, że jest inaczej.

To tak jakbyś trzymał się gówna i potem całe życie bił tych, którzy mówią, że śmierdzi od Ciebie.
No a nie łatwiej jest puścić się tego gówna?

W moim mniemaniu w tym celu musiałbym pobić najsilniejszego chłopaka w szkole.
Mógłbyś pobić najsilniejszego na świecie, samego Bruce-a Lee skrzyżowanego z nieśmiertelnym i wiecznie młodym Krzysztofem Ibiszem i dalej czułbyś to samo.
A nawet dużo bardziej, bo nastąpiłoby totalne rozczarowanie.

Tłukłem się z nim cały czas (w związku z tym), ale mój bilans wygranych/porażek nie zadowalał mnie.
Nic i nikt by Cię nie zadowoliło, bo źródłem radości jest Twoje wnętrze. A dopóki utrzymujesz w nim opór, wstyd, winę, żal, gniew – no to nie możesz poczuć nic innego.

Podstawówkę ukończyłem więc jako “gówno” bez “prawa do samic”.
Na własne, nieświadome życzenie.

Doskonale zdaje sobie sprawę z tego że te ostatnie kilka zdań opisuje tylko moje urojenia (choć, kto wie czy nie dotyczy to wszystkich moich wypowiedzi). Tak więc doskonale zdaję sobie sprawę z tego że postrzegam swoje własne uczucia, potrzeby, cokolwiek co wskazywałoby na to że nie wpasowuję się w etos wbity mi do głowy przez babcię jako coś czego powinienem się wstydzić,
Ale nic się nie zmieni, dopóki to wszystko będzie tylko na poziomie logiki.
Logika to rezultat, a nie przyczyna.

Logika może jedynie pomóc nam przekonać się do zmierzenia z emocjami. Ale to wszystko. Potem z logiki rezygnujemy na rzecz zmierzenia się z własnymi “demonami”.

coś co czyni mnie gorszym od innych
Nic nigdy nie uczyniło Cię gorszym od nikogo.
Ani “kim” Cię zaprogramowano, ani nawet to, co zrobiłeś.
Twoja wartość jest niezmienna.

Ale jesteś odpowiedzialny za swoje decyzje i za to co utrzymujesz w sobie.

– czyli w zasadzie nie czyni mnie lepszym od co najmniej 99% mężczyzn
Nic również nigdy nie uczyni Cię lepszym.

– bo tylu mniej więcej nie wpasowuje się w etos.
Ten cały “etos” to tylko dobre rady, wskazówki, a nie wyryte w kamieniu zero-jedynkowe wymagania.

Np. “masa mięśni 70 kg na każde 5 kg szkieletu” to jedynie wskazówka. Bo nie to się liczy, tylko ewentualne przyczyny, przez które facet nie buduje i korzysta z siły.
No bo dlaczego zdrowy facet miałby nie dbać o swoje ciało i nie mieć chociaż optymalnej masy mięśniowej?
Nie mamy się zatyrać i liczyć, że biceps jak piłka do koszykówki da nam choć mililitr męskości.

Wartość jest niezmienna każdego człowieka. I tylko od naszej świadomości zależy co zrobimy, a czego nie.
Zaś emocje informują nas o naszej świadomości, czyli pokazują nam w formie odczuć jaki kierunek obraliśmy.

Do bycia “mężczyzną” w tym tego słowa rozumieniu trzeba czuć się lepszym,
Nie.

Już jesteś mężczyzną.
A cała reszta to jakaś historyjka.

Nic Ci nie brakuje. Ale że utrzymujesz jakieś wytyczne z dupy, Twój umysł sądzi, że to wszystko to za mało – że Ty to za mało. I właśnie wtedy pojawia się wstyd jako informacja, że właśnie skręciłeś w ciemną, wąską uliczkę, gdzie nic nie ma tylko ciemność.
A Ty sądzisz, że jeszcze ten wstyd i ta “ciemność” źle o Tobie świadczą. Więc jeszcze sobie odbierasz w swoim mniemaniu wartości. I tak w kółko.

a nie tylko nie czuć się gorszym.
Nie można “czuć się gorszym”.
Można czuć wstyd i interpretować to, że oznacza “być gorszym od”.

Głupie to, ale tak to wygląda.
Zupełnie normalne i zrozumiałe.

Jak mam wyjść ze świadomości ofiary w takim wypadku?
Przestać się opierać i trzymać wstydu. Uwolnić go.
A potem winę, gniew, żal, dumę, etc.

Przecież byłem zupełnie nieświadomym tego co mu robią dzieckiem, które chłonęło wszystko jak gąbka,
Jak my wszyscy. Nie jesteś wyjątkiem.

z resztą nie sądzę by ktokolwiek w mojej rodzinie miał świadomość tego co mi zrobiono.
Jak większość ludzi na tej planecie.
Większość naturalnie chce dobrze ale i tak programuje swoje dzieci masą głupot i nawet niebezpiecznymi kłamstwami.

Ech, gdyby ludzie wiedzieli jak to jest z Bogiem to by się za głowę złapali i na zmianę śmiali się i płakali.
A nie srali po gaciach i bili się w pierś i liczyli, że jak pójdą se do kościółka to ich bozia poklepie.

Jak mam wziąć za to odpowiedzialność?
Przestać ją zrzucać na kogokolwiek. Przestać się jednocześnie trzymać i opierać temu, co czujesz.
Pomoże Ci bardzo ta seria:
http://wolnoscodporno.pl/Blog/2017/09/Jak-I-Dlaczego-Zaczac-Odczuwac-6/

I przyznaję ci rację co do tego że unikanie wstydu jest dla mnie ważniejsze od podchodzenia do kobiet. Coś wewnątrz mnie strasznie nie chce poznawać kobiet
Wcale nie!
To “coś” to umysł i on nie chce mierzyć się z emocjami i tym, co uznał za ich źródło.
Gdy się puścisz emocji, gdy przestaniesz zrzucać za nie odpowiedzialność i przestaniesz je demonizować, zobaczysz, że nagle zniknie niechęć do poznawania kobiet.

– utożsamiło się z wizją mężczyzny “berserkera”, albo innego tego typu świra i uważa że powinienem dążyć tylko i wyłącznie do walki – najlepiej z całym światem.
Ależ są ludzie co tak żyją.

Według tego czegoś walka jest jedynym sensem istnienia.
No to ciekawe jakby ten świat wyglądał, gdyby np. drzewa się napierdalały ze wszystkim, co istnieje. :)

Druga część tych kobiet pragnie, ale pierwsza ją tłumi – i wydaję się być silniejsza.
Naturalnie.
Bo ta silniejsza część to Twoja część zwierzęca, która w emocjach dostrzega źródło cierpienia, a nawet śmierci.
Ty przecież wolałeś napadać innych ludzi, niż posiedzieć ze swoim wstydem i powiedzieć mu “część”.

Tłumi zwłaszcza sferę uczuciową,
Bo dopóki opieramy się niskim emocjom, nie możemy poczuć nic więcej.

bo fizyczne pożądanie jest przez nią akceptowane, ale żeby je zaspokoić najpierw trzeba z kobietą porozmawiać.
A tu od razu pojawia się wstyd i wizja tego, że jesteś “gorszy” i że nie miałbyś o czym rozmawiać.
Koło się zamyka.
Bo wstydu nie puszczasz, a nawet nie dopuszczasz do siebie, a przez to umysł się zakleszcza i to, co uważasz za jakieś źródło swojej wartości – kobiety – znika z horyzontu.
Więc dla umysłu to staje się kolejnym pretekstem do trzymania się wstydu.

To “piekło” trwa już od przedszkola,
Bo tyle czasu opierasz się m.in. wstydowi.

w podstawówce to ja siedziałem już w gównie po uszy. Udało mi się częściowo zdystansować od tego etosu, ale dalej np. nie wyszedłbym z domu bez pały w plecaku, albo co najmniej kubotanu w kieszeni.
Naturalnie.
Bo to jak postrzegasz świat i innych ludzi tak naprawdę postrzegasz emocje i siebie samego.
Wierzysz, że zagrożenie jest na zewnątrz (typowa projekcja) ale nie ma go na zewnątrz. Ty dla innych byłeś większym zagrożeniem, niż ci wszyscy ludzie razem wzięci dla Ciebie.
Ale dla umysłu to nic nie znaczy.
Nosisz w sobie wstyd, winę, opór, żal, gniew, dumę i to cały czas projektowane jest na świat.

Ta “pała w plecaku” pokazuje jak podchodzisz do emocji – gdy tylko się pojawiają, bierzesz mentalną “pałę” i je napierdalasz, aż znikną.

Boję się każdej osoby, którą mijam na ulicy,
To projekcja.
Umysł boi się tego, co kontakt z tymi osobami mógłby z Ciebie wyciągnąć.
Boisz się też gniewu.

która miałaby nade mną jakąkolwiek fizyczną przewagę.
Kobiety mają nad Tobą fizyczną przewagę?

Tutaj nie chodzi nawet o bezpieczeństwo fizyczne
Ależ oczywiście, że nie chodzi o to! Nawet w 1%!!!
Chodzi tylko o bezpieczeństwo ego. A ego czuje się bezpieczne, gdy emocjom się opierasz i projektujesz je na świat.

Ale Ty mylisz siebie z ego. I dlatego wierzysz w to, co ono tam paple.

(z czego zdałem sobie sprawę dopiero teraz, pisząc to co piszę), tylko bardziej o moją dumę,
Bo dzięki dumie nic nie zmienisz.
Więc dla ego jest bardzo cenna i ono nie chce jej puścić za nic na świecie. Nawet za cenę tego ogromu Twojego cierpienia.

bo nie potrafiłbym sobie wybaczyć przegranej walki,
Widzisz?
I kto Cię katuje? Babcia? Kobiety? Obcy ludzie? Silni, słabi?
Nie.
Ty sam nie chcesz sobie wybaczyć. Czyli puścić winy, wstydu, żalu, dumy, które JUŻ MASZ W SOBIE i które wyciągnęłaby z Ciebie przegrana.
Więc tak naprawdę “przegrana” byłaby bardzo terapeutyczna.

Dlatego też nie podchodzisz do kobiet – bo nie chcesz “przegrać”.

dla mnie bycie “pobitym” = “bycie śmieciem” (wiem że to głupie, jak się tego pozbyć?)
Przestać się tego trzymać :)
Ale Ty nie chcesz sobie wybaczyć, czyli puścić tego.

Sam się tego trzymasz, dlatego to jest.

– muszę mieć więc zabezpieczenie na wypadek walki z silniejszym fizycznie przeciwnikiem.
To na walkę z kobietami weź ze 20 opakowań chusteczek higienicznych!

Kiedyś nawet to że próbuję używać narzędzi do obrony wywoływałoby we mnie wstyd
Nie wywołało, tylko wyciągnęło. Ten wstyd już w sobie nosisz i robisz wszystko, co tylko możesz, by go uniknąć.
A unikając go uniemożliwiasz sobie oczyścić się z niego.

– chociaż tyle udało mi się przepracować przez… nie wiem ile lat, ale na pewno dużo. Wybacz chaotyczność mojej wypowiedzi,
Nie szkodzi.
Wszystko jest zrozumiałe.

nie byłem w stanie opisać przemyśleń związanych z twoją odpowiedzią na mój wcześniejszy komentarz, bez odwoływania się do mojej przeszłości.
Mam nadzieję, że sytuację Ci rozjaśniłem.

Ogólnie wszystko dla mnie jest zrozumiałe, normalne, a nawet łatwe z mojej perspektywy. I wszystko co niezbędne jest w Programie WoP. Więc jakbyś był zainteresowany, wiesz gdzie szukać o nim informacji (?).